พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 196

เซียวชิงเฟิงควบอาชาสีดำผ่านป่าทึบมาอย่างราบรื่น สะท้อนให้เห็นถึงความเย้ยหยันดูแคลนของฝ่ายศัตรูที่กล้าปล่อยให้เขาบุกเข้าประชิดด้านหน้าของเมืองได้ง่าย ๆ

ด้วยความลำพองว่าตนมีทหารในมือมากถึงแปดหมื่นนาย พรั่งพร้อมด้วยป้อมปราการชั้นดีอย่างเมืองชางหลินที่ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจบุกทะลวงเข้าไปได้โดยง่าย

อาชาสีดำของเฟิงอ๋องพ่นลมหายใจออกมาเป็นไอ ก้าวเท้าตรงไปที่หน้าเมืองตามที่เจ้านายสั่ง เซียวชิงเฟิงสั่งให้กองทัพที่เหลือซ่อนตัวอยู่ในป่าทึบไปก่อน

หมิงอ๋องได้รับรายงานจากทหารบนกำแพงเมืองว่า ป่าทึบด้านหน้ามีการเคลื่อนไหว จึงพบว่า กองทัพจำนวนสองหมื่นนายของเซียวชิงเฟิงได้เดินทางมาถึงแล้ว

เซียวชิงหมิงจึงได้ชวนแม่ทัพกวนและแม่ทัพคนอื่น ๆ ขึ้นกำแพงเมืองด้วยกัน เพื่อประกาศศักดาว่า ฝ่ายของตนนั้น พรั่งพร้อมด้วยแม่ทัพชั้นยอด รี้พลจำนวนมาก และอาวุธยุทโธปกรณ์พร้อมมือ

ดวงตาคมกริบของเซียวชิงหมิงกดต่ำลง ในขณะที่มุมปากยกสูงขึ้นอย่างเย้ยหยัน เมื่อเห็นเซียวชิงเฟิงควบอาชามาประจันหน้ากับพวกเขาเพียงลำพัง

การเว้นระยะห่างจากเมืองประมาณสองร้อยจั้ง ถือว่าเป็นระยะที่ลูกธนูและเครื่องดีดหินไม่อาจทำร้ายได้ นอกจากนี้ ยังซ่อนกองทัพไว้ในป่าทึบ ทำให้พวกเขาไม่สามารถคาดคะเนกระบวนการจัดทัพ เพื่อตั้งรับได้อย่างทันท่วงที

นับว่า ฉลาดอยู่บ้าง…

แม่ทัพกวนพยักหน้าด้วยแววตาความชื่นชม

พวกเขา เหล่าแม่ทัพล้วนแต่เป็นคนซื่อตรงและรักในศักดิ์ศรี หากทำดีย่อมชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายเดียวกันหรือฝ่ายศัตรู

ไม่รู้ว่า แม่ทัพท่านใดร่วมเดินทางมาด้วยหรือไม่? หรือจะเป็นเจิ้นกั๋วกงแห่งตระกูลหยาง?

แต่เจิ้นกั๋วกงก็อายุมากแล้ว ฝ่าบาทคงไม่ยินยอมให้เจิ้นกั๋วกงมาเป็นแม่ทัพภายใต้อำนาจสั่งบัญชาการรบของอ๋องเจ้าสำราญเช่นนี้หรอกกระมัง?

เซียวชิงหมิง “...”

เหตุใดข้าจึงไม่เคยรู้ว่า เจ้าจะปากคอเราะรายเช่นนี้นะ?

“เฮอะ! เจ้าก็เป็นแค่อ๋องเจ้าสำราญ กินเหล้าเคล้านารี ใช้ชีวิตในหอนางโลม รักสนุกไปวัน ๆ เจ้าจะเข้าใจเรื่องอำนาจได้อย่างไร?”

“แต่อ๋องเจ้าสำราญอย่างข้าก็รู้ดีว่า อำนาจควรจะได้รับมาอย่างถูกต้อง มิใช่ฉกฉวยแย่งชิงบนความทุกข์ของชาวบ้านเช่นนี้”

เซียวชิงหมิง “!!!”

บรรดาขุนนางและแม่ทัพที่ยืนอยู่บนกำแพงเมืองต่างหันไปมองหมิงอ๋องกันเป็นตาเดียว จึงได้เห็นใบหน้าคมคายเปลี่ยนเป็นสีเขียว กัดฟันกรอดอย่างไม่อาจหาคำใดมาโต้แย้งได้