พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 198

“ตงไฮ่!” เซียวชิงเฟิงส่งเสียงเรียกคนสนิท ตงไฮ่ควบม้าวิ่งเหยาะ ๆ มาทางด้านหลังแล้วส่งธนูเซ่อรื้อสีดำพร้อมลูกธนูให้อย่างรู้หน้าที่

เซียวชิงเฟิงรับมาอย่างคุ้นมือ ท่ามกลางสายตาเยาะเย้ยดูแคลนของผู้คนบนกำแพงเมือง

“เฟิงอ๋องยิงธนูเป็นด้วยหรือ?” ขุนนางท่านหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

ขุนนางอีกคนส่ายหน้า “เขาเคยจับดาบหรือธนูเสียที่ใด? น่าจะลองวางท่าข่มพวกเราไปเช่นนั้น”

“หากไม่ระวังธนูอาจจะยิงกลับด้าน ปักขาของเขาเองก็ได้นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นไม่หยุด มีเพียงแม่ทัพกวนและแม่ทัพคนอื่นเท่านั้นที่หรี่ตาลงด้วยความตึงเครียด เมื่อเห็นท่าทางการจับธนูของเซียวชิงเฟิง

ความเครียดขึ้งที่แผ่ออกมาทางแววตา ทำให้เซียวชิงหมิงต้องเอ่ยปากถาม “ท่านแม่ทัพกวน เป็นสิ่งใดไปหรือ?”

“ท่าทางของเขาราวกับผู้ที่คุ้นเคยกับธนูเป็นอย่างยิ่ง” น้ำเสียงเคร่งเครียดจริงจังของแม่ทัพกวนดังขึ้น ทำให้หมิงอ๋องต้องย่นหัวคิ้วตามไปด้วย

น้องหกยิงธนูเป็น?

ไม่น่าเป็นไปได้ หากจะบอกว่า น้องหกร่ำสุราพร้อมกันหกไห ยังจะน่าเชื่อเสียกว่า...

ดวงตาคมกริบของเซียวชิงเฟิงจับจ้องตรงไปยังเสาธงใหญ่ที่ปักตระหง่านอยู่บนกำแพงเมืองชางหลิน เสาธงนั้นสูงเสียดฟ้า ธงกองทัพที่มีคำว่า หมิง โบกสะบัดไปมาเหนือกำแพงเมือง

ท่ามกลางสายลมที่พัดกระโชก เซียวชิงเฟิงยกคันธนูขึ้นช้า ๆ ท่วงท่างดงามไร้ที่ติ เส้นสายกล้ามเนื้อแขนขึงตึงดุจสายเหล็ก เขาค่อย ๆ ดึงสายธนูออกจนสุด เสียงสายธนูเสียดสีกับคันศรดังขึ้นเบา ๆ

แต่กลับทรงพลังราวเสียงหอบหายใจของมังกร ลูกธนูพิเศษที่เตรียมไว้ถูกวางลงบนสาย พร้อมเล็งเป้าหมายด้วยสมาธิอันแน่วแน่ รอบตัวเขาราวกับเวลาหยุดนิ่ง มีเพียงสายลมที่ยังคงพัดหวีดหวิว

ฟิ้ว!!

เสียงสายธนูดีดกลับดังกึกก้อง ลูกธนูพุ่งทะยานออกจากคันศรราวกับสายฟ้าสีนิลที่แหวกอากาศ แสงจากปลายลูกธนูวูบวาบเพียงชั่วพริบตา มันพุ่งตรงดิ่งเป็นเส้นเดียวไปยังเป้าหมายที่เจ้านายของมันหมายปอง

พลทหารทั่วไปสามารถยิงได้หนึ่งร้อยยี่สิบจั้งก็นับว่าเป็นยอดธนูแล้ว แต่นี่อ๋องเจ้าสำราญกลับยิงได้ไกลถึงสองร้อยจั้ง

แล้วพลธนูของพวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน?

เซียวชิงเฟิงลดคันธนูลง ก่อนจะประกาศเสียงดังด้วยความโอหังอย่างที่ผู้ใดได้ยินก็รู้สึกได้ “ข้าขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการอีกครั้ง”

มือหนาล้วงเข้าไปในอก หยิบหน้ากากยกขึ้นสวมใส่

หน้ากากเหล็กที่ถูกตีขึ้นจากเหล็กดำสนิทโอบรับโครงหน้าของเซียวชิงเฟิงอย่างพอดิบพอดี ช่องว่างสำหรับดวงตาถูกเจาะเป็นช่องเรียวยาวเฉียงขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นเพียงแววตาอันคมกริบและเย็นชา ดุจพยัคฆ์ร้ายที่กำลังจับจ้องเหยื่อ

บริเวณจมูกและริมฝีปากถูกปิดทับด้วยแผ่นเหล็กเรียบเนียน ไร้ลวดลายใด ๆ ยกเว้นเพียงรอยสลักจาง ๆ ของเขี้ยวพยัคฆ์ ที่ประดับอยู่ตรงขอบล่างของหน้ากาก ขอบของหน้ากากแนบสนิทกับขมับและโหนกแก้มอย่างไร้รอยต่อ

เสียงทุ้มต่ำตะโกนก้อง “ข้าคือแม่ทัพหน้ากากเหล็ก!!”