“คุณชายต้องการรับของหวานแล้วหรือเจ้าคะ?” ชิงเหลียนโผล่หน้าเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม เมื่อเสี่ยวเอ้อร์เดินไปตามตัวนางให้เข้ามา
ก่อนจะเห็นภาพของสองคุณชายที่เริ่มเมามาย คุณชายที่สวมหมวกงอบฟุบหลับลงบนโต๊ะ กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจนชิงเหลียนยกยิ้มอย่างพอใจ ส่วนคุณชายน้อยที่ช่างเจรจาอีกรายกำลังปรือนัยน์ตาเมามาย หากแต่ในอ้อมแขนของเขากลับมีใครบางคนซุกซบอยู่
“เอ๊ะ เจ้า...” ชิงเหลียนจ้องมองนางโลมน้อยนางหนึ่งที่นั่งประกบข้างคุณชายน้อยรูปงามไม่ห่าง “เจ้าเข้ามาได้อย่างไร? มิใช่ว่า คุณชายให้เสี่ยวเอ้อร์ไปตามข้ามาหรอกหรือ?”
“เอ่อ คือ...” เมิ่งลี่ที่ถูกฉินเจียวเยี่ยนโอบกอดไว้แสร้งลำบากใจ “เมื่อครู่ คุณชายเย่ออกไปตามเสี่ยวเอ้อร์ แล้วข้าบังเอิญเดินผ่านมา จึงถูกคุณชายลากเข้ามาให้ปรนนิบัติเจ้าค่ะ”
ชิงเหลียนเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจเท่าใดนัก ด้วยนางหมายตาสองคุณชายท่านนี้ไว้ตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในหออวี่หลิน กลับโดนนางโลมน้องใหม่ปาดหน้าไปเสียเช่นนั้น “เช่นนั้น เจ้าก็จงถอยออกมา ข้าจะดูแลคุณชายเย่เอง”
ชิงเหลียนเดินดุ่ม ๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมของนางลอยฟุ้งอบอวล มือบางฉุดแขนของเมิ่งลี่ให้ลุกขึ้น แล้วเหวี่ยงไปทางกู้เหวยที่แสร้งหมดสติ “เจ้าไปดูแลพี่ชายของคุณชายเย่เถิด”
“เอ่อ...” เมิ่งลี่มีท่าทีลังเล
มิใช่ว่า ให้ข้านั่งประกบเยี่ยนเยี่ยนอีกข้างหรอกหรือ?
“ดื้อด้านเสียจริง” ชิงเหลียนส่งเสียงดุเบา ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมอง “ว่าแต่เจ้าเพิ่งมารึ? ข้าไม่คุ้นหน้าเจ้าเลย”
เมิ่งลี่รีบก้มหน้า วางท่าทีอ่อนแอไม่สู้คนทันที “เอ่อ ข้าเพิ่งมาใหม่ พี่หญิงคนสวยอย่าเพิ่งดุข้าเลยเจ้าค่ะ ข้าจะรีบไปดูแลคุณชายอีกท่านทันทีเจ้าค่ะ”
“แต่ข้าไม่คุ้นหน้า...”
“อา ชิงเหลียนคนงามนี่เอง” ฉินเจียวเยี่ยนร้องทักขึ้นมาเสียงดัง ส่งเสียงอ้อแอ้เช่นคนเมา คว้ามือไปลูบคลำแขนเรียวของชิงเหลียนราวกับคุณชายเจ้าสำราญ “มานี่ มานี่ มานั่งข้างข้านี่ แม่นางโลมคนนั้นช่างไม่ได้เรื่อง เอาใจข้าได้ไม่ดีเลย ต้องแม่นางชิงเหลียนสิ อึก จึงจะถูกใจข้า”
“ใช่เจ้าค่ะ คุณชายเย่” ชิงเหลียนปรับสีหน้าให้อ่อนหวาน หมดความสนใจในตัวเมิ่งลี่โดยสิ้นเชิง นางถลาลงไปในอ้อมกอดของฉินเจียวเยี่ยนในทันใด ซุกซบแนบกาย พลางถลึงตาใส่เมิ่งลี่อีกครา
เมิ่งลี่แสร้งสะดุ้งหวาดกลัว แล้วนั่งลงข้างกู้เหวยอย่างว่าง่าย “คุณชายเจ้าคะ”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC