พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 229

“นายท่านเจ้าคะ” เสียงหวานใสเอ่ยเรียกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งที่ข้อเท้าในทุกครั้งที่นางขยับกาย ร่างบอบบางอ้อนแอ้นเยื้องย่างออกมาจากด้านหลังของฉากกั้นลมรูปนกกระเรียนสีขาวพิสุทธิ์อย่างช้า ๆ ราวกับไม่ต้องการให้เขาพลาดทุกรายละเอียด

เซียวชิงเฟิงที่กำลังเอนตัวพิงหัวเตียง ก้มหน้าอ่านฎีกาในมือ จำต้องเงยหน้าขึ้น แล้วดวงตาดอกท้อคู่งามก็ต้องเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นร่างคุ้นตาที่เขากกกอดมาแรมปีสวมใส่ชุดนางโลมจากต่างแดนก้าวเข้ามาชิดริมเตียงไม้

ชุดนางโลมจากต่างแดนของหออวี่หลิน เขานั้นก็ได้เห็นผ่านตามาบ้าง ทั้งจากวันนี้ที่ไปเยือนหออวี่หลินและเห็นจากที่คุณหนูรองเมิ่งสวมใส่ หากแต่ชุดที่ไท่จื่อเฟยของเขาสวมใส่นั้นกลับพิเศษยิ่งกว่า

ยามปกติ ชุดนางโลมจากต่างแดนจะใช้ผ้าเนื้อหนาปกปิดในส่วนช่วงเนินเนื้อกลางลำตัวและช่วงล่าง เปิดเผยไหล่นวลเนียน หน้าท้องแบนเรียบ ตลอดจนขาอ่อนไปจนถึงปลายเท้า

นอกจากผ้าเนื้อหนาแล้วยังมีการใช้ผ้าโปร่งเย็บติดตามส่วนต่าง ๆ เป็นการเปิดเผยที่ปกปิดให้ใจชายรู้สึกตื่นเต้น กระหายที่จะได้เห็น ทั้งช่วงแขน หน้าท้อง และเป็นกระโปรงยาวปกปิดขาเรียว

แต่สิ่งที่ทำให้ลมหายใจของเซียวชิงเฟิงติดขัด เลือดลมปราณแล่นไปทั้งตัว เป็นเพราะฉินเจียวเยี่ยนเลือกสวมใส่แต่ผ้าโปร่งเท่านั้น!!

ฎีการ่วงหล่นลงจากฝ่ามือหยาบกร้าน เซียวชิงเฟิงรู้สึกอึดอัด จนต้องยกมือขึ้นมากุมหน้าอก แล้วจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า ตนเองลืมหายใจ ดวงหน้าหล่อดุจหยกแดงก่ำ ทั้งจากภาพแม่นางน้อยเบื้องหน้าและการหายใจไม่ทันของตน

‘ท่านพี่น่ารักจริง ๆ ...’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน