พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 232

เพล้ง!!

เสียงจอกน้ำชากระเบื้องชั้นดีถูกปาแตกด้วยโทสะเต็มอก เศษกระเบื้องแตกกระจายไปทั่วพื้นห้อง เมื่อองครักษ์ต่างเข้ามารายงานว่า ไม่พบตัวผู้บุกรุกผู้นั้น จื่อถังที่เข้ามาเป็นผู้รายงานผลได้แต่ยืนก้มหน้ากุมมือนิ่งเงียบ ไม่กล้าสบตาเจ้าของห้อง เพราะเกรงว่าแรงโทสะของนายตนจะพาลมาลงที่เขาด้วย

“บัดซบ! หนูโง่เพียงตัวเดียว พวกเจ้าก็ยังไร้ความสามารถจับกุม ปล่อยให้มันหนีออกไปได้” หลิงอี้ชวนตวาดลั่นห้องจนเสียงก้อง “อีกทั้งกลไกของแคว้นต้าจิ้งก็ยังไม่สามารถหยุดมันได้ มันเป็นผู้ใดกัน!?”

“มิรู้ว่า มันได้ยินความจากเราไปมากน้อยเพียงใดกัน” ใต้เท้าฟางนั่งบนเก้าอี้ด้วยใบหน้าซีดเผือด ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เพราะยาวิเศษนั้นเป็นยาเฉพาะในแคว้นต้าถัง ที่ฮ่องเต้ของแคว้นสั่งห้ามมิให้นำออกมานอกแคว้นโดยเด็ดขาด เพราะเขาต้องการจะใช้มันครอบครองใต้หล้าในวันที่เตรียมการอื่นใดอย่างพร้อมสรรพเท่านั้น ซึ่งในบัดนี้ ยังไม่ถึงเวลาที่ว่า

การที่ใต้เท้าฟางลักลอบนำมันออกมาขายให้กับหลิงอี้ชวนจึงเป็นการฝ่าฝืนกฎหมายที่ร้ายแรงเป็นอย่างยิ่ง เพราะแทบจะเป็นการทำลายแผนการของแว่นแคว้นเลยทีเดียว

แม่งเอ๊ย! ไม่น่าเห็นแก่เงินเลยทีเดียว...

ใต้เท้าฟางได้แต่กัดฟันด้วยความหงุดหงิดระคนหวาดกลัว หากความรู้ไปถึงฮ่องเต้ของตน ทั้งตนและตระกูลคงไม่อาจเอาชีวิตรอดได้...

“ไม่ว่าจะรู้ไปมากน้อยเพียงใด แต่ถ้าหากมันไม่มีหลักฐานในการจับกุม มันก็ไม่อาจเอาผิดเราได้” หลิงอี้ชวนคิดคำนวณแผนการขึ้นมารับมือเฉพาะหน้าในทันใด

หลิงอี้ชวนหันหน้าไปมองใต้เท้าฟางที่นั่งตรงข้าม “ท่านจงรีบเก็บของแล้วออกจากเมืองหลวงกลับแคว้นต้าถังไปซะ”

“...” ใต้เท้าฟางเม้มริมฝีปากอย่างลังเล ก่อนจะถอนหายใจ เมื่อคิดได้ว่า การที่ตนหนีกลับแคว้นต้าถังน่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด “ได้!! หากได้ข่าวอย่างไร ก็รีบบอกข้าด้วย”

หลิงอี้ชวนพยักหน้า แล้วเอ่ยเรียกองครักษ์ลับ “หานซาน!!”

“ขอรับ” หานซานก้าวออกมาจากเงามืดตามคำเรียก

“เจ้าจงอารักขาใต้เท้าฟาง ไปส่งให้ถึงแคว้นต้าถังอย่างปลอดภัยให้เร็วที่สุด อย่าให้มีสิ่งใดผิดพลาดโดยเด็ดขาด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน