พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 242

คำพูดของมารดาของเขาสร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคนที่ได้ยิน หลายคนอ้าปากค้างอย่างเงียบงัน กู้เหวยกวาดสายตามองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะหันไปมองว่าที่ฮูหยินของตน

เมิ่งลี่ “!!!”

เอ้า! แล้วเหตุใดนางจึงตกตะลึงไปด้วยเล่า?

สายตาคมของกู้เหวยเลื่อนจากใบหน้าของเมิ่งลี่ไปมองเมิ่งฮูหยินที่เผลอสบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเสมองไปทางอื่นในทันทีราวกับว่ามีความผิดติดหลัง

กู้เหวย “...”

อย่าบอกนะว่า ท่านยังมิได้บอกอาลี่น่ะ... ท่านว่าที่แม่ยาย

กู้เหวยลอบยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเองในใจ แล้วเขาเพิ่งตระหนักได้ว่า การที่เมิ่งลี่ได้สมญานามว่า ตุ๊กตากระเบื้อง คงมิใช่เพียงเพราะพฤติกรรมของนางเพียงอย่างเดียว แต่ยังรวมถึงแนวทางในการเลี้ยงดูและแบบอย่างที่เลี้ยงดูนางมาด้วยกระมัง?

บรรดาฮูหยินและคุณหนูต่างอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงในคำที่กู้ฮูหยินเอื้อนเอ่ยออกมา ราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงศีรษะ

แต่เมื่อเห็นท่าทางการให้เกียรติและปกป้องเมิ่งฮูหยินและคุณหนูรองเมิ่งของกู้ฮูหยินแล้ว พวกเขาก็ต้องทำใจยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันให้ได้ หลายคนเริ่มแสดงสีหน้าแปลกแปร่ง พลางเอ่ยยินดีอย่างกระอักกระอ่วน

“แหม แหม แหม ช่างเป็นเรื่องมงคลที่น่ายินดีกระไรเยี่ยงนี้” ฮูหยินท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น พลางยกผ้าขึ้นปิดปาก

“คุณหนูรองเมิ่งช่างเหมาะสมกับกู้ซื่อจื่อยิ่งนัก”

“กู้ฮูหยินเอ็นดูคุณหนูรองเมิ่งนัก นับว่าเป็นโชคดีของนางจริง ๆ ต้องยินดีกับเมิ่งฮูหยินมากแล้ว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน