พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 275

ประกายแสงสีทองทอดผ่านบานหน้าต่างทะลุเข้ามาในห้องนอนของเรือนอี้หง เสื้อผ้าอาภรณ์ของบุรุษและสตรีกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ร่างเล็กที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของสวามีค่อย ๆ บิดตัวอย่างเมื่อยล้า

เปลือกตาขยับถี่ขึ้น ก่อนจะเห็นเพดานเรือนที่คุ้นตา ฉินเจียวเยี่ยนตื่นขึ้นมาตามเวลาของร่างกาย แม้ว่านางจะยังคงรู้สึกเมื่อยล้าจากกิจกรรมโลดโผนในยามค่ำคืนราวกับถูกฉีกทึ้งไปทั่วร่าง

มิรู้ว่าสวามีของนางอดอยาก กล้ำกลืนอดทนมานานเพียงใด ครั้นได้รับอนุญาตให้กิน เขาจึงได้ตะกละตะกลาม กลืนกินนางจนไม่เหลือกระดูก ช่วยนางร่วมชมลมวสันต์จนรุ่งเช้า

เสียงเคาะประตูเรือนอี้หงดังขึ้นแผ่วเบา เมื่อฉินเจียวเยี่ยนรู้ดีว่า นี่เป็นเวลาที่นางจะต้องให้นมบุตรแล้ว แม้ว่า ตำหนักบูรพาจะได้เตรียมแม่นมไว้มากมาย แต่ฉินเจียวเยี่ยนก็ยังคงอยากจะให้นมบุตรด้วยตนเองมากกว่า

“เข้ามาเถิด...” เสียงหวานแหบพร่า ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของใครอีกคนที่นอนเบียดซุกซบอยู่กับเอวของนาง สองแขนของเขาโอบกอดนางไว้หลวม ๆ

สงสัยท่านพี่คงจะเหนื่อย มิเช่นนั้น ป่านนี้คงจะลุกขึ้นแล้ว…

ฉินเจียวเยี่ยนรู้ดีว่า ตั้งแต่ที่นางตั้งครรภ์ เซียวชิงเฟิงงานยุ่งขึ้นมากเพียงใด เพราะฮ่องเต้เจิ้นหลงเริ่มมอบฎีกาต่าง ๆ มาให้เขามากขึ้น เพื่อที่จะเตรียมความพร้อมให้เขาได้ก้าวขึ้นครองบัลลังก์ในวันข้างหน้า

แม้ว่า เซียวชิงเฟิงจะทูลขอลาพักงานก็จริง แต่เหมือนฮ่องเต้เจิ้นหลงจะทรงรับฟังบ้างไม่รับฟังบ้าง เพราะพระองค์ก็ยังสั่งให้โจวกงกงนำกองฎีกามามอบให้เซียวชิงเฟิงทุกวัน

และเมื่อคืนก็ยังยุ่งวุ่นวายกับนางทั้งคืนอีก…

“ไท่จื่อเฟย…” เป็นชุนเถาที่อุ้มเซียวชิงเจ๋อเข้ามา โดยที่มีชุนหลิ่วคอยช่วยเปิดและปิดประตูให้

“เอามาเถิด” ฉินเจียวเยี่ยนขยับตัว พลางเอื้อมมือไปรับเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมกอด

‘ข้าก็ไม่แน่ใจว่า เช้าวันนี้จะยังมีน้ำนมหรือไม่?’