“เจ้าได้ยินเสียงดีดพิณเมื่อครู่หรือไม่? ที่ดังมาจากเรือนเหมยฮวาน่ะ”
“ได้ยินสิ เสียงสูงเสียดฟ้า แทบจะทนฟังเสียไม่ได้ แค่เดินผ่าน ข้ายังต้องรีบปิดหูแล้ววิ่งหนีออกมา”
“เหตุใดจึงต่างกันปานนี้ ทั้งคุณหนูใหญ่และคุณหนูรองต่างมีอาจารย์ซ่งมาสอนดีดพิณเหมือนกันไม่ใช่หรือ? แล้วเหตุใดจึงมีฝีมือที่แตกต่างกันเพียงนี้”
“แต่จะว่าไป ฮูหยินใหญ่เป็นบุตรสาวตระกูลขุนนาง แต่ฮูหยินรองเป็นเพียงบุตรสาวตระกูลพ่อค้า จะมาเทียบกันได้อย่างไรเล่า?”
“อย่าว่าแต่ดีดพิณเลย คราวก่อน ข้าเข้าไปช่วยทำความสะอาดที่เรือนเหมยฮวา การเขียนอักษรและวาดภาพของคุณหนูรองก็ไม่อาจเทียบคุณหนูใหญ่ได้เลย”
“เจ้าจะเทียบได้อย่างไร คุณหนูใหญ่มีอายุมากกว่าคุณหนูรองตั้งสี่ห้าปี”
“แต่ตอนที่คุณหนูใหญ่อายุเท่าคุณหนูรองในตอนนี้ ก็เชี่ยวชาญ ทั้งพิณ หมากล้อม อักษร และวาดภาพแล้วนา”
“คุณหนูใหญ่อาจจะมีพรสวรรค์ก็เป็นได้”
“หรืออีกที คุณหนูรองอาจจะพยายามไม่มากพอ”
เสียงหัวเราะชอบใจของบรรดาสาวใช้ที่กำลังนินทาเรื่องของเจ้านายดังไปทั่วลานซักล้าง โดยไม่รู้เลยว่า หลังต้นไม้ต้นใหญ่ มีเด็กสาวคนหนึ่งที่บังเอิญมาเก็บว่าว กำลังหลั่งน้ำตาลงมาอย่างเงียบงัน
.....
“เจ้ากำลังจะเอาพิณของคุณหนูรองไปเก็บอีกแล้วรึ?”
“ก็ใช่น่ะสิ คุณหนูรองฝึกดีดพิณจนพังไปอีกตัวแล้ว เดือนนี้ เป็นตัวที่สามแล้ว”
“คุณหนูรองฝึกฝนมากมายถึงเพียงนี้ ก็ยังไม่สามารถเทียบฝีมือกับคุณหนูใหญ่ได้เลย” ข้ารับใช้ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
“แล้วท่านโหวก็ยังอุตส่าห์สั่งทำพิณคุณภาพดี สลักชื่อคุณหนูรองลงบนพิณทุกตัวอีกด้วย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า คุณหนูรองใช้ได้ไม่นานก็ชำรุดเสียแล้ว”
“ช่างสิ้นเปลืองเงินทองของจวนโหวโดยแท้”
“นี่ คุณหนูรองก็ช่างไม่รู้จักท้อเอาเสียเลย”
“จะว่าไป ท่านโหวก็รักและเอ็นดูคุณหนูรองมากจริง ๆ แม้จะไม่มากความสามารถเท่าคุณหนูใหญ่ แต่ก็ทุ่มเทเงินทอง จัดหาให้ทุกอย่างตามที่คุณหนูรองเรียกร้อง”
“หากท่านโหวทุ่มเทให้คุณหนูใหญ่มากเท่าคุณหนูรอง แล้วคุณหนูใหญ่เป็นผู้ชาย ข้าว่า คุณหนูใหญ่ต้องสอบจอหงวนได้เป็นแน่”
“ข้าก็ว่าเช่นนั้นแล ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
.....
“ไม่เป็นไรนะ เยี่ยนเอ๋อร์ หากอาจารย์ไห่สอนไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อจะลองหาอาจารย์ใหม่ที่เก่งกว่านี้ให้ลูก”
“ใช่แล้ว เยี่ยนเอ๋อร์ของแม่น่ะ เก่งอยู่แล้ว เพียงแต่อาจารย์สอนเนื้อหาให้ลูกยากเกินไป ลูกจึงยังไม่เข้าใจ”
“เยี่ยนเอ๋อร์ลองชิมน้ำแกงไก่ตุ๋นนี่สิ พ่อซื้อมาจากหออาหารเจินซิ่ว เพื่อเจ้าเลยนะ”
“ใช่แล้ว ลูก เยี่ยนเอ๋อร์กินข้าวให้อร่อย ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อและแม่เองนะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC