พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 3

3 /282

“นี่ เจ้า!!”

สตรีนางนี้เสียสติไปแล้ว!?

ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มเย็นยักไหล่ พลางสะกดความร้อนรุ่มภายในตัวที่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง “ว่าอย่างไรเล่า? ท่านอ๋อง เวลาไม่คอยท่านะเพคะ”

เซียวชิงเฟิงกัดฟันอย่างไร้ทางเลือก “หยางเซิง เตรียมยา!!”

“พ่ะย่ะค่ะ” เสียงทุ้มต่ำตอบรับดังขึ้นที่นอกเรือน ก่อนที่จะเงียบหายไปอีกครั้ง

“ถ้าเช่นนั้น เราก็มาเริ่มถอนยากันเลยนะเพคะ”

เซียวชิงเฟิงสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง “ข้าไม่ทำหรอกนะ หากเจ้าอยากทำ ก็จงทำเอง”

ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจ แล้วกลอกตาอีกหน “เพคะ เพคะ ขอท่านอ๋องคนดี โปรดนอนเฉย ๆ ให้หม่อมฉันได้เชยชมพระองค์ก็พอเพคะ เพียงเท่านี้ ก็นับว่า เป็นวาสนาสิบชาติที่หม่อมฉันได้สะสมมาแล้วเพคะ”

เซียวชิงเฟิงพ่นลมหายใจอย่างรำคาญกับวาจาประชดประชันของอีกฝ่าย เมื่อมองเห็นฉินเจียวเยี่ยนที่กำลังก้าวขาขึ้นคร่อมร่างเขาอีกหน “นี่ เจ้า...”

ให้ตายเถอะ!

เขาไม่เคยเจอแม่นางในห้องหอนางใด อาจหาญในเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย

ดูเชี่ยวชาญยิ่งกว่านางคณิกาในหอนางโลมเสียอีก…

“อย่าเสียเวลาอีกเลยเพคะ หม่อมฉันอยากถอนยาแล้ว”

ฉินเจียวเยี่ยนรีบใช้สองมือถอดเข็มขัด รั้งเสื้อคลุมตัวนอกและตัวในของชายหนุ่มออก จับโยนทิ้งลงจากเตียงอย่างไม่ไยดี จนกระทั่งนางได้เห็นเรือนร่างกำยำที่ปรากฏร่องรอยบาดแผลจากการออกรบนับครั้งไม่ถ้วนของเขา

มือขาวเนียนราวกับไร้กระดูกลูบคลำไปมาบนแผงอก ไล้ต่ำมาจนถึงกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอน ชวนให้นางรู้สึกเสียวท้องน้อย ช่วงล่างของลำตัวเปียกแฉะอย่างห้ามไม่อยู่

ฉินเจียวเยี่ยนถอดเสื้อผ้าของตนเอง แล้วโยนลงไปกองที่พื้นด้วยเช่นกัน ทำให้บนเตียงกว้างเหลือเพียงสองร่างเปลือยเปล่าที่สบตากันอยู่อย่างนั้น

'จะได้กินเนื้อแล้วสินะ...'

เซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วคมขึ้นในทันใด “หืม?”

“มีสิ่งใดหรือเพคะ?”