“หม่อมฉันอยากทำโรงนวดเพคะ” เมื่อเห็นแววตาแห่งความสงสัยของอีกฝ่าย ฉินเจียวเยี่ยนจึงได้รีบขยายความต่อ “จริงอยู่ว่า สามารถสั่งให้บ่าวหรือสาวใช้ในเรือนนวดให้ก็ย่อมได้”
“แล้วการนวดส่วนใหญ่จะเป็นการนวดจากหมอที่เน้นการกดจุดและคลึงเส้นลมปราณ แต่สิ่งที่หม่อมฉันอยากทำ คือ การนวดเพื่อความผ่อนคลาย โดยใช้น้ำมันนวด ซึ่งสามารถบำรุงผิวพรรณสำหรับสตรีได้ด้วยเพคะ”
เซียวชิงเฟิงครุ่นคิดตามคำกล่าว พยักหน้าพอจะเข้าใจ “ก็นับว่าน่าสนใจ แต่คงไม่มีสตรีนางใดกล้ามานวดที่นอกเรือนเช่นนี้กระมัง อย่าได้กล่าวถึงการมานวดในหอนางโลมเช่นนี้เลย ”
“หม่อมฉันเข้าใจดี แม้ว่าลูกค้าหลักของหม่อมฉัน คือ กลุ่มสตรีที่ต้องการนวดเพื่อบำรุงผิวพรรณก็จริง แต่ลูกค้ากลุ่มแรกที่หม่อมฉันต้องการจับ คือ บุรุษที่มาเที่ยวหอนางโลมต่างหากเพคะ”
ดวงตาดอกท้อของเซียวชิงเฟิงเป็นประกายด้วยความสนใจในความคิดแปลกใหม่ของหญิงสาวตรงหน้า “อย่างไร?”
“เพราะบุรุษออกมาเที่ยวหอนางโลมได้ง่ายกว่า ดังนั้น หม่อมฉันจึงจัดให้มีบริการนวดผ่อนคลายสำหรับบุรุษเสียก่อน เมื่อบุรุษเหล่านั้นมานวด จนมีผิวพรรณที่ดีขึ้น เหล่าฮูหยินหรือคุณหนูที่จวนย่อมเกิดความสงสัย”
“ธรรมชาติ สตรีทุกนางย่อมชื่นชอบความสวยความงาม เมื่อเห็นว่า สามีมีผิวพรรณที่ดีขึ้น ก็ย่อมอยากมีผิวพรรณที่ดีนั้นด้วยเช่นกัน แต่จะให้มาถอดอาภรณ์ที่นอกจวนก็คงไม่เหมาะ ดังนั้น หม่อมฉันจึงคิดที่จะจัดบริการนวดที่จวนเพคะ”
“แล้วการไปนวดที่จวน เจ้าคิดว่าจะให้ผู้ใดเป็นคนนวด? หากให้เป็นนางโลมเหล่านั้น สตรีสูงศักดิ์ในเมืองหลวงต่างไม่ยอมให้พวกนางเข้ามาเหยียบถึงในจวนหรอกนะ” เซียวชิงเฟิงชี้ให้เห็นถึงจุดอ่อนของการค้า
“ผู้ใดจะให้นางโลมออกนอกหอเล่าเพคะ สำหรับนางโลม หม่อมฉันจะให้นวดแต่ที่หอนางโลมเท่านั้นเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนจิบน้ำชาแก้คอแห้งไปหนึ่งจิบ “ของบางสิ่ง หากอยากให้สูงค่า เราก็ต้องวางให้ถูกตำแหน่งเพคะ การนวดจากนางโลมเหล่านั้น จะมีค่าก็ต่อเมื่อนวดให้แก่บุรุษในหอนางโลมเท่านั้นเพคะ”
“สำหรับฮูหยินและคุณหนูที่จวน หม่อมฉันตั้งใจว่า จะฝึกชาวบ้านที่สนใจ อยากประกอบอาชีพอื่นเพิ่มเติมแทนเพคะ”
เซียวชิงเฟิงครุ่นคิด “...”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC