“แค่ก แค่ก” ฉินเจียวเยี่ยนสำลักน้ำลาย เบิกตาตกตะลึง
'องค์ชายเป็นเจ้าของหอนางโลมเองเลยเหรอ!?'
'ฮ่องเต้จะรู้หรือไม่นะ?'
'ไม่สิ หอนางโลมกับท่านอ๋องเจ้าสำราญก็เป็นของคู่กันอยู่แล้ว...'
'แต่เดี๋ยวก่อน ความเข้ากันนี้ดูแปลก ๆ แต่ไหงถึงไม่รู้มาก่อนเลยว่า ท่านอ๋องเป็นเจ้าของหอนางโลม?'
เซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วสงสัยกับความในใจของฉินเจียวเยี่ยน
นางกล่าวว่า เหตุใดนางจึงไม่รู้เรื่องที่เขาเป็นเจ้าของหอนางโลม นั่นหมายความว่า ยามปกติ นางจะต้องรู้เช่นนั้นหรือ?
หรือว่า นางจะสามารถล่วงรู้บางสิ่งบางอย่างได้จริง ๆ เช่นเดียวกับการไขคดีทุจริตของใต้เท้าจาง
ดูท่า การที่มีนางอยู่ข้างกายนั้น อาจจะเป็นผลดีต่อเขาจริง ๆ ...
มุมปากของเซียวชิงเฟิงหยักยกขึ้นสูงอย่างชอบใจ พลางตัดสินใจอย่างแน่วแน่
ขณะเดียวกัน ฉินเจียวเยี่ยนรีบตบอก เพื่อปรับลมหายใจ ลดความตื่นเต้นในตัว “ฮู่ว แล้ว... ท่านอ๋องมีหอนางโลมใดบ้างเพคะ?”
“หอไป่ฮวา หอสุ่ยอวิ๋น และหอชุนเฟิงขอรับ” หยางเซิงรีบตอบ
'นะ นี่มัน หอนางโลมยอดนิยมสามอันดับของเมืองหลวงเลยนี่!!'
'คุณพระ ข้าได้ตกถังข้าวสารเสียแล้ว'
“แล้วน้ำมันนวดของเจ้าเป็นอย่างไร?”
“น้ำมันนวดของหม่อมฉันเป็นสูตรเฉพาะที่หม่อมฉันคิดค้นขึ้นเพคะ มีกลิ่นหอมของดอกไม้ สามารถบำรุงผิวพรรณ ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานได้เพคะ”
เซียวชิงเฟิงหรี่ตามอง “ช่วยผ่อนคลายความเหนื่อยล้าได้จริงหรือ?”
“ได้อย่างแน่นอนเพคะ หากท่านอ๋องไม่เชื่อ หม่อมฉันจะลองนำไปนวดให้ท่านถึงที่จวนเฟิงอ๋อง ดีหรือไม่เพคะ?”
นางเข้าใจดี การจะทำสัญญาการค้าร่วมกัน อีกฝ่ายย่อมต้องมีความมั่นใจเพียงพอที่จะร่วมมือด้วย
“แล้วเจ้าจะมานวดให้ข้าในวันใด?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC