หยางเซิงกับตงไฮ่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
จวนเฟินอ๋องแทบจะกลายเป็นดินแดนต้องห้ามของสตรี เพราะเซียวชิงเฟิงไม่อนุญาตให้สตรีนางใดเข้าจวน มีเพียงบรรดาคุณชาย ขุนนางและแม่ทัพเท่านั้นที่เข้ามาได้
ส่วนชื่อเสียงความเจ้าสำราญนั้น ท่านอ๋องสร้างขึ้นด้วยการไปนอนค้างที่หอนางโลมเป็นส่วนใหญ่
นั่นคือเหตุผลว่า ทำไมเฟิงอ๋องจึงได้ลงทุนเป็นเจ้าของหอนางโลมเสียเอง เพื่อที่จะได้ปรับปรุงห้องชั้นบนสุดให้เป็นห้องพักส่วนตัวได้โดยที่ไม่มีผู้ใดสงสัย
ท่านอ๋องของพวกเขายังคงบริสุทธิ์ดุจหยก
แค่ก แค่ก ไม่สิ ท่านหยกของพวกเขาได้ถูกคุณหนูรองรักหยกถนอมบุปผาไปเสียแล้ว...
หรือว่า คุณหนูรองจะกลายเป็นคนในใจของท่านอ๋องแล้ว?
ต้องใช่แน่ ๆ เห็นที เขาคงต้องเกาะชายกระโปรงของคุณหนูรองไว้ให้มั่นเสียแล้ว!!
ผู้ใดจะมากล่าวหาว่า บุรุษอย่างเขาหน้าไม่อายที่จะเกาะชายกระโปรง แต่ถ้าหากเป็นชายกระโปรงของว่าที่พระชายา พวกเจ้าจะไม่เกาะกันหรือไร!?
แววตาของหยางเซิงทอประกายวิบวับ ราวกับเจอผู้ช่วยชีวิตในยามที่ทำให้ท่านอ๋องโกรธกริ้วแล้ว
ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยถาม “แล้วท่านอ๋องสะดวกวันใดเล่าเพคะ?”
“วันพรุ่ง ยามเว่ย”
“ได้เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มอย่างยินดีที่สามารถนำเสนอสินค้าของตัวเองได้ “เช่นนั้น พบกันในวันพรุ่งนี้นะเพคะ”
เซียวชิงเฟิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “คุณหนูรองจะกลับแล้วหรือ?”
ฉินเจียวเยี่ยนเอียงศีรษะด้วยความสงสัย “มิใช่ว่า เราเจรจาการค้ากันเสร็จแล้วหรือเพคะ?”
“เรายังไม่ได้ทำสัญญาการค้าเลยนะ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC