พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 62

เซียวชิงเฟิงลืมตาตื่นขึ้นมาตามเวลาปกติของร่างกาย จึงได้เห็นเพดานเรือนที่ไม่คุ้นตา

ความทรงจำยามค่ำคืนหลั่งไหลเข้ามาเตือนว่า เกิดสิ่งใดขึ้นบ้าง

จากเดิมที่ตั้งใจว่า จะกลับจวนในยามโฉ่ว กลับกลายเป็นได้ค้างคืนที่เรือนเหมยฮวาจนยามเหม่า

เซียวชิงเฟิงถอนหายใจอย่างหน่ายใจที่ไม่สามารถตัดใจลุกจากเตียงได้เลย ทั้ง ๆ ที่ฉินเจียวเยี่ยนเอาแต่ผลักไส ไล่เขากลับจวนหลายต่อหลายครั้ง

แต่เมื่อเขาได้เห็นท่าทางดังกล่าว ก็กลับกลายเป็นการจุดชนวนเริ่มต้นการร่วมอภิรมย์ครั้งใหม่ไปเสียทุกครั้ง ต่อเนื่องยาวนานจนฉินเจียวเยี่ยนสลบคาเตียง

เซียวชิงเฟิงพลิกตัวไปกอดแม่นางน้อยที่กำลังหลับสนิทในอ้อมแขน ไหล่ขาวเนียนละเอียดที่ปรากฏรอยฟันและรอยช้ำเด่นหรา ราวกับเชิญชวนให้เขาลิ้มรสโอชานั้นอีกครา

เขายกตัวขึ้นจูบหัวไหล่ขาวอมชมพูนั้นอย่างแผ่วเบา กลิ่นดอกเหมยประจำตัวนางลอยฟุ้งติดจมูก บางส่วนในร่างกายเริ่มตื่นตัวอีกครั้ง ราวกับต้องการเรียกร้องการเติมเต็มแต่เช้าตรู่ หากแต่เขาจำเป็นต้องพยายามหักห้ามใจ

เช้าแล้ว เขาจำเป็นต้องกลับจวนแล้ว

เซียวชิงเฟิงลุกขึ้นไปแต่งตัวอย่างเงียบเชียบ เพื่อไม่ให้รบกวนคนบนเตียง เขาจัดการห่มผ้าให้นางอย่างมิดชิด แล้วจึงได้ยินเสียงเคาะประตูแผ่วเบา

เซียวชิงเฟิงถามเสียงเรียบแต่เบายิ่ง “มีอันใด?”

“หม่อมฉันมาปลุกคุณหนูเพคะ” ชุนเถาตอบเสียงเบายิ่งกว่า ด้วยความเกรงกลัวคนในห้องที่ถามออกมา

“ปล่อยให้นางนอนไป ยามอู่ ค่อยมาปลุก”

“ไม่ได้เพคะ ด้วยวันนี้ คุณหนูจะต้องไปร่วมงานชมดอกเหมยที่จวนหย่งอันโหวร่วมกับฮูหยินและคุณหนูใหญ่เพคะ”

เซียวชิงเฟิง “จะต้องไปในยามใด?”

“ฮูหยินนัดไว้ในยามซื่อเพคะ”

“ได้ ข้าจะปลุกนางเอง เจ้าไปเตรียมตัวให้พร้อมเถิด”

“เพคะ!” ชุนเถารีบรับคำ แล้วล่าถอยออกไป

เซียวชิงเฟิงในชุดอาภรณ์สีดำเช่นเดียวกับเมื่อคืนทรุดตัวลงนั่งที่ข้างเตียง ใช้ข้อนิ้วเขี่ยปลายจมูกโด่งเบา ๆ แต่กลับสร้างความรำคาญให้แก่คนที่กำลังนอนหลับสนิท

“อื้อ อย่ามากวนสิ” ฉินเจียวเยี่ยนพึมพำเบา ๆ ใช้มือปัดสัมผัสน่ารำคาญนั้นออกไป หมุนตัวนอนตะแคงหันไปอีกทาง

มุมปากของเขายกขึ้นอย่างเอ็นดู

'โชคดีที่ยังเป็นเรือนของข้า'

'หืม ท่านอ๋อง?'

“ท่านอ๋องเสด็จมาทำสิ่งใดที่เรือนหม่อมฉันตั้งแต่เช้าตรู่เพคะ?” คำถามชวนสงสัยดังขึ้น ทำให้เซียวชิงเฟิงที่กำลังล้วงลึกต้องหยุดชะงัก เขาขมวดคิ้วมุ่น คิดอย่างไม่ชอบใจ

นี่ เจ้าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้รึ?

หรือว่า การลงทุนออกแรงของข้าจะสูญเปล่า

*ยามโฉ่ว หมายถึง ช่วงเวลา 01.00-02.59 น.

*ยามเหม่า หมายถึง ช่วงเวลา 05.00-06.59 น.

*ยามซื่อ หมายถึง ช่วงเวลา 09.00-10.59 น.

*ยามอู่ หมายถึง ช่วงเวลา 11.00-12.59 น.