ร่างบางแอ่นอกขึ้นสูง เอวคอดร่อนไปมา ราวกับกระสันในบางสิ่งบางอย่าง
เซียวชิงเฟิงยกยิ้มที่มุมปาก แล้วจึงย้ายข้างมาจรดปลายพู่กันอีกฝั่งอย่างเท่าเทียม
ฉินเจียวเยี่ยนหลับตา สองมือกำเข้าหากัน เม้มริมฝีปากแน่น แม้ว่าจะมีเสียงครางในลำคอหลุดลอดออกมาบ้างในบางคราว
เซียวชิงเฟิงไล้พู่กันหยอกล้อเม็ดอิงเถาจนบวมเป่งน่าลิ้มลอง ทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายอย่างกระหาย
สายตาคมเหลือบไปเห็นกลีบดอกเหมยที่เริ่มหลั่งน้ำหวานออกมาจนเปียกแฉะ
“น้ำหมึกออกมาพอดีเลย”
ยังไม่ทันที่ฉินเจียวเยี่ยนจะเข้าใจความหมายนั้น นางก็รู้สึกถึงขนพู่กันหนานุ่มที่เบียดตัวแทรกเข้ามาไล้วนกวาดน้ำหมึกที่ตัวนางหลั่งออกมา “อ่ะ อ่า”
เซียวชิงเฟิงลากพู่กันที่ฉ่ำไปด้วยน้ำหมึกหวาน ๆ ไปทั่วเรือนร่างของนาง เมื่อพู่กันแห้งเหือด เขาก็วนกลับไปจุ่มน้ำหมึกและลากวนไปตามตัวนางอีกครั้ง
ทำซ้ำไปซ้ำมาจนฉินเจียวเยี่ยนแทบจะทนไม่ไหว โดยเฉพาะยามที่เซียวชิงเฟิงใช้พู่กันกดค้างตรงที่เม็ดอิงเถากลางอก จู่โจมจุดอ่อนไหวของนางอย่างไม่น่าให้อภัย
“อ่ะ อา ทะ ท่านอ๋อง ระ เร็ว” ใบหน้าเล็กแดงก่ำ ส่งเสียงครางกระเส่าอย่างอ้อนวอน
“อะไรกัน เพียงเท่านี้ เสี่ยวเยี่ยนก็ทนไม่ไหวแล้วรึ?” เซียวชิงเฟิงโยนพู่กันในมือทิ้งไป แล้วโน้มตัวมาคร่อมร่างบางที่นอนระทวยอยู่บนโต๊ะกว้าง “น้ำหมึกของเจ้ายังไม่มากพอ ข้าอาจจะทำให้เจ้าเจ็บได้”
สิ้นเสียง ปลายนิ้วอวบยาวก็สอดแทรกเข้าไปช่วยฝนหมึกที่ใจกลางร่าง ทำให้นางต้องสะดุ้งสุดตัว
ยิ่งนางคุ้นเคยกับเขามากเท่าใด เพียงเขาสัมผัสเพียงเล็กน้อย นางก็พร้อมที่จะพุ่งทะยานไปกับเขาเสียแล้ว
ใบหน้าเล็กหลับตา เม้มริมฝีปากแน่น รอรับความอภิรมย์ที่เขาบรรจงมอบให้ ดูเย้ายวนชวนให้เขาเชยชมมากกว่าเดิม
“อะ อา ท่านอ๋อง อึก อื้อ” เสียงหวานครางไปตามจังหวะปลายนิ้วที่กระแทกกระทั้นเข้าใส่ ทั่วร่างแดงก่ำไปด้วยพิษรัก จนกระทั่งน้ำหมึกหลั่งไหลออกมาเต็มฝ่ามือ
“ทะ ท่านอ๋อง” ฉินเจียวเยี่ยนปรือตามองอย่างเว้าวอน ทั่วร่างร้อนรุ่มต้องการการปลดปล่อย
มือสากจากการออกรบลูบไล้ผิวเนียนอย่างเป็นเจ้าของ เช่นเดียวกับมือเล็กราวกับไร้ข้อต่อเลื่อนขึ้นมาขยำเส้นผมหนานุ่ม พลางตวัดปลายลิ้นสู้กลับไป
“อา เสี่ยวเยี่ยน ช่างหัวไวนัก” เซียวชิงเฟิงเอ่ยชมอย่างชอบใจ
“เข้ามาเสียที อึก” ฉินเจียวเยี่ยนสั่งไม่ทันจบคำ เอวสอบก็ทะยานเข้าใส่
เซียวชิงเฟิงออกแรงกระแทกช่วงล่าง ผลักดันปลายพู่กันที่จดจ่อตรงกลีบดอกเหมยทะลวงลึกเข้าไปจนสุดความยาว ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนแทบสำลักความสุขสมที่ได้รับจนล้นอก
“อ่ะ อา อื้อ” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเป็นจังหวะตามที่เซียวชิงเฟิงควบคุม
พู่กันด้ามยาวของเขาเสียดสีไปกับแท่นฝนหมึกของนางจนน้ำหมึกสาดกระเซ็นไปทั่วโต๊ะ
สองร่างทาบทับกันอย่างแนบชิด แรงกระแทกที่ส่งหากันทำให้โต๊ะไม้ยาวต้องขยับตามไปด้วยจนเกิดเสียงเอี๊ยดอาดไปมา ทำให้บรรดาข้ารับใช้ที่คัดคำสอนอยู่หน้าห้อง ต่างสบตากันด้วยใบหน้าแดงก่ำไปตลอดคืน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC