พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 68
เสียงพิณสุดท้ายค่อย ๆ เงียบลง พร้อมปรากฏเสียงปรบมือชื่นชมจากบรรดาฮูหยินและคุณหนูทั้งหลาย
“ไม่นึกเลยว่า ว่าที่พระชายาเฟิงอ๋องจะมีฝีมือในการบรรเลงพิณเช่นนี้”
“นั่นสิ ผู้ใดกันที่ว่า นางไม่เชี่ยวชาญพิณ เสียงพิณไพเราะเช่นนี้ ต้องฝึกฝนมาอย่างหนักแน่นอน”
“จวนซ่านเต๋อโหวช่างดีนัก บุตรสาวสองนางล้วนแต่มีความสามารถ”
“เจ้าต้องเรียนรู้และเป็นแบบพวกนางให้ได้ เข้าใจหรือไม่?”
นอกจากเสียงชื่นชม ยังมีเสียงอบรมบุตรสาวของตนเองลอยปะปนเข้ามาด้วย ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนนึกถึงความเชื่อใจในความพยายามของนางที่ใครบางคนเคยเอ่ยกับนาง
ความอบอุ่นใจนั้น ยังคงตราตรึงอยู่ในใจมิรู้วาย เป็นความรู้สึกที่นางอยากร่วมแบ่งปันให้แก่ผู้อื่น
“ข้าเชื่อว่า คุณหนูแต่ละท่านย่อมมีความสามารถที่แตกต่างกัน มิว่าจะมากหรือน้อย แต่อย่างไรก็ล้วนเกิดจากความพยายามฝึกฝนกันอย่างที่สุดแล้ว”
ฉินเจียวเยี่ยนส่งรอยยิ้มไปทางฉินเยี่ยนฟาง ราวกับผู้อาวุโสที่เอ็นดูผู้น้อย “ข้ายอมรับว่า ข้าอาจจะไม่มีความสามารถมากเท่าพี่สาว แต่ข้าก็มั่นใจในความพยายามของตนเอง และเชื่อว่า คุณหนูทุกท่านในที่นี้ ก็ย่อมมีความสามารถที่เป็นหนึ่งเดียวของทุกท่านแน่ ๆ ขอให้คุณหนูทุกท่านจงภูมิใจในตนเองไว้เถิด”
สิ้นคำกล่าวของฉินเจียวเยี่ยน ยิ่งสร้างความชื่นชมจากบรรดาฮูหยินและคุณหนูมากยิ่งขึ้น
“ช่างอ่อนโยน ใส่ใจ และเข้าอกเข้าใจผู้อื่นยิ่งนัก”
“ท่านแม่เห็นหรือไม่? ว่าที่พระชายาเฟิงอ๋องยังกล่าวเลยว่า แต่ละคนมีความสามารถที่แตกต่างกัน ลูกก็ย่อมมีความสามารถที่แตกต่างจากผู้อื่น”
“แล้วเจ้ามีความสามารถใดเล่า?”
“ความสามารถที่ทำให้ท่านแม่ปวดหัวได้ทุกวันอย่างไรเล่าเจ้าคะ”
“เจ้านี่นะ” ฮูหยินท่านนั้น ใช้ปลายนิ้วเคาะหน้าผากบุตรสาวตนเองเบา ๆ อย่างรักใคร่
กล่าวได้ว่า คำพูดของฉินเจียวเยี่ยนช่วยเปลี่ยนบรรยากาศเคร่งเครียดของบรรดาฮูหยินที่มีต่อบุตรสาวของตนเอง ให้กลายเป็นความเข้าอกเข้าใจและรักใคร่กันมากกว่าเดิม
บรรยากาศในศาลากลางสวนจึงมีแต่ความครึกครื้น จนเมื่อได้เวลา เซี่ยฮูหยินจึงได้เชิญชวนบรรดาฮูหยินและคุณหนูลงไปเดินชมดอกเหมยที่จัดตกแต่งอย่างสวยงาม
บรรดาฮูหยินต่างพากันจับกลุ่มเดินชมดอกเหมยไปอีกทาง เช่นเดียวกับบรรดาคุณหนูที่จับกลุ่มตามความสนิท เดินไปอีกทางเช่นเดียวกัน
ฉินเจียวเยี่ยนและเมิ่งลี่ก็จับคู่กัน ไปเดินชมดอกเหมยสีชมพูที่บานสะพรั่งที่มุมสวนทางหนึ่ง
“ข้ากับท่านอ๋องเพียงบังเอิญได้พบกันในงานวันเกิดของท่านพ่อก็เท่านั้น” ฉินเจียวเยี่ยนเล่าเสียงเนิบ พลางปล่อยมือจากเมิ่งลี่มาสางปลายผมเล่นอย่างมีจริตจะก้าน
เมิ่งลี่ถามตาโต “เจ้าจะบอกว่า ท่านอ๋องพึงพอใจเจ้า ตั้งแต่แรกพบอย่างนั้นรึ?”
“แล้วจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เจ้าจะคิดเป็นอื่นได้หรือ?” ฉินเจียวเยี่ยนเชิดหน้าตอบอย่างยียวน
ให้ตาย ข้าก็ไม่บอกเจ้าหรอก ว่าข้าโดนท่านอ๋องบีบคอตั้งแต่แรกพบ!
“ไม่ ไม่ ข้าไม่เชื่อ เจ้าต้องได้พบท่านอ๋องอีกแน่ ๆ ไม่งั้นท่านจะมาสนใจตุ๊กตากระเบื้องอย่างเจ้าได้อย่างไร” เมิ่งลี่ยืนกรานความคิดตนเอง “เราไปนั่งศาลาเล็กตรงโน้นดีกว่า แล้วเจ้าต้องเล่ามาให้ข้าฟังอย่างละเอียดเลยนะ”
เมิ่งลี่ลากฉินเจียวเยี่ยนเดินข้ามสะพานที่เซี่ยฮูหยินขุดเป็นคลองเล็ก ๆ ภายในจวนไว้สำหรับเลี้ยงปลา เพื่อผ่อนคลายอารมณ์และสร้างบรรยากาศมีชีวิตชีวาให้แก่จวน
ขณะที่ทั้งสองกำลังเดินผ่านบนสะพาน ฉินเยี่ยนฟางและกู้หลานก็กำลังข้ามสวนขึ้นมาพอดี
ในจังหวะที่ปลายแขนเสื้อสัมผัสกัน มือปริศนาก็โผล่มาผลักฉินเจียวเยี่ยนให้หล่นจากสะพาน
ตูม!!
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...