ร่างของฉินเจียวเยี่ยนร่วงลงจากสะพาน ทิ้งตัวลงในน้ำเย็นยามเหมันต์ฤดู แม้ว่า คลองที่ขุดขึ้นนั้น มีความลึกเพียงหัวเข่า แต่ท่าที่ฉินเจียวเยี่ยนหล่นลงไปนั้น ก็สามารถทำให้นางเปียกชุ่มไปทั้งตัวได้ในทันที
“เยี่ยนเยี่ยน!!” เมิ่งลี่โผมาเกาะที่ราวสะพาน ตะโกนเรียกสหายรัก จึงได้เห็นสภาพที่นางเปียกไปทั้งตัว ทำให้เมิ่งลี่โมโหหนักจนต้องหันไปเอาความกับสองคนที่อยู่บนสะพานด้วยเช่นกัน “ฉินเยี่ยนฟาง! กู้หลาน! พวกเจ้าผลักเยี่ยนเยี่ยนด้วยเหตุใดกัน!?”
“ข้าเปล่านะ!” สองสาวปฏิเสธทันควัน ใบหน้าของฉินเยี่ยนฟางซีดเซียวสมจริง จนเมิ่งลี่เริ่มไม่แน่ใจในความคิดของตนเอง
ฉินเยี่ยนฟาง “ข้าว่า ก่อนที่จะหาคนผิด รีบลงไปช่วยเยี่ยนเอ๋อร์ก่อนดีกว่า”
ว่าแล้ว ฉินเยี่ยนฟางก็รีบวิ่งลงจากสะพาน จึงได้เห็นร่างสูงใหญ่กำยำในชุดอาภรณ์สีดำสนิททั่วร่างกำลังประคองฉินเจียวเยี่ยนไว้ในอ้อมกอด
“เฟิงอ๋อง!!” บรรดาฮูหยินและคุณหนูต่างยอบกายทำความเคารพกันแทบไม่ทัน
ฉินเจียวเยี่ยนใบหน้าซีดเผือดและตัวสั่นเทาด้วยลมหนาวที่พัดผ่านจนเสียดผิว ทำให้เซียวชิงเฟิงสงสารจับใจ จนต้องถอดเสื้อคลุมขนจิ้งจอกของเขามาห่อหุ้มนางจนเหลือแต่ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มที่โผล่ออกมา
ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้ฉินเจียวเยี่ยนลอบระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
'ค่อยยังชั่ว นึกว่า จะหนาวตายเสียแล้ว...'
“ยังหนาวอยู่หรือไม่?” เสียงทุ้มถามขึ้นอย่างเป็นห่วงระคนร้อนใจ สร้างความอิจฉาเร้นลึกในใจของใครหลาย ๆ คนที่ได้ยิน
“ฮึ!” ฉินเจียวเยี่ยนส่ายหน้าอย่างน่าเอ็นดู
“ผู้ใดกล้าผลักเจ้าลงมา?” เซียวชิงเฟิงเอ่ยปากถามเสียงเย็น แม้จะเป็นประโยคที่ถามฉินเจียวเยี่ยนอย่างเฉพาะเจาะจง หากแต่แววตากลับมองไปยังบรรดาฮูหยินและคุณหนูที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า
ฉินเจียวเยี่ยนเม้มริมฝีปากแน่น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC