เซียวชิงเฟิงย่อตัวอุ้มร่างฉินเจียวเยี่ยนขึ้น กระชับอ้อมแขนแน่น เช่นเดียวกับฉินเจียวเยี่ยนที่ยกแขนโอบรอบคอแกร่ง พร้อมทั้งแกว่งเท้าเบา ๆ อย่างสบายอารมณ์
ขณะที่เซียวชิงเฟิงกำลังจะเดินจากไป จึงได้เห็นหลินซื่อที่รีบวิ่งเข้ามาจากอีกทางด้วยความตกใจและเป็นห่วง
“เยี่ยนเอ๋อร์ เยี่ยนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ท่านแม่ ข้าเพียงสะดุดล้มแล้วตกน้ำไปเท่านั้นเองเจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนพยายามพูดให้สั้นและเป็นเรื่องเล็กที่สุด “ไม่บาดเจ็บส่วนใดเลยเจ้าค่ะ”
“ดีแล้ว ดีแล้ว แม่จะพาเจ้ากลับจวน” หลินซื่อพูดด้วยความตกใจ จึงไม่ได้สังเกตว่า ผู้ใดเป็นคนอุ้มบุตรสาวของนางอยู่
“เดี๋ยวข้าจะดูแลคุณหนูรองเอง” เสียงทุ้มเอ่ยแทรก จึงทำให้หลินซื่อเพิ่งได้สังเกตเห็น
“อ๊ะ ท่านอ๋อง!!” หลินซื่อรีบยอบกายทำความเคารพในทันที
“ข้าจะให้หมอประจำจวนตรวจอาการของคุณหนูรองก่อน แล้วจะพานางกลับไปส่งที่จวนซ่านเต๋อโหวเอง”
หลินซื่อพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย “เพคะ ท่านอ๋อง”
บรรดาฮูหยินและคุณหนูยอบกายทำความเคารพส่งเสด็จเฟิงอ๋องกันแทบไม่ทัน
ครั้นเสด็จมาก็รวดเร็ว คราวเสด็จกลับก็ไวปานพายุ
เซียวชิงเฟิงอุ้มฉินเจียวเยี่ยนขึ้นไปบนรถม้าประจำจวนเฟิงอ๋องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ภายในรถม้ามีขนาดกว้างขวาง และอากาศที่อบอุ่น เนื่องจากตงไฮ่ได้เตรียมเตาผิงไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC