เซียวชิงเฟิงย่อตัวอุ้มร่างฉินเจียวเยี่ยนขึ้น กระชับอ้อมแขนแน่น เช่นเดียวกับฉินเจียวเยี่ยนที่ยกแขนโอบรอบคอแกร่ง พร้อมทั้งแกว่งเท้าเบา ๆ อย่างสบายอารมณ์
ขณะที่เซียวชิงเฟิงกำลังจะเดินจากไป จึงได้เห็นหลินซื่อที่รีบวิ่งเข้ามาจากอีกทางด้วยความตกใจและเป็นห่วง
“เยี่ยนเอ๋อร์ เยี่ยนเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ท่านแม่ ข้าเพียงสะดุดล้มแล้วตกน้ำไปเท่านั้นเองเจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนพยายามพูดให้สั้นและเป็นเรื่องเล็กที่สุด “ไม่บาดเจ็บส่วนใดเลยเจ้าค่ะ”
“ดีแล้ว ดีแล้ว แม่จะพาเจ้ากลับจวน” หลินซื่อพูดด้วยความตกใจ จึงไม่ได้สังเกตว่า ผู้ใดเป็นคนอุ้มบุตรสาวของนางอยู่
“เดี๋ยวข้าจะดูแลคุณหนูรองเอง” เสียงทุ้มเอ่ยแทรก จึงทำให้หลินซื่อเพิ่งได้สังเกตเห็น
“อ๊ะ ท่านอ๋อง!!” หลินซื่อรีบยอบกายทำความเคารพในทันที
“ข้าจะให้หมอประจำจวนตรวจอาการของคุณหนูรองก่อน แล้วจะพานางกลับไปส่งที่จวนซ่านเต๋อโหวเอง”
หลินซื่อพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย “เพคะ ท่านอ๋อง”
บรรดาฮูหยินและคุณหนูยอบกายทำความเคารพส่งเสด็จเฟิงอ๋องกันแทบไม่ทัน
ครั้นเสด็จมาก็รวดเร็ว คราวเสด็จกลับก็ไวปานพายุ
เซียวชิงเฟิงอุ้มฉินเจียวเยี่ยนขึ้นไปบนรถม้าประจำจวนเฟิงอ๋องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ภายในรถม้ามีขนาดกว้างขวาง และอากาศที่อบอุ่น เนื่องจากตงไฮ่ได้เตรียมเตาผิงไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
ใบหน้าคมฉายแววตื่นตระหนก เตรียมรวบรวมลมปราณใช้วิชาตัวเบาเข้ามารับนาง หากแต่เป็นเพราะฉินเจียวเยี่ยนลอบส่งสัญญาณ นางขมวดคิ้วมุ่น พลางส่ายหน้าปฏิเสธ ห้ามไม่ให้เขาเข้ามา
เซียวชิงเฟิงจึงต้องรีบสาวเท้าเข้าไปหานางที่ใต้สะพานแทน
“ท่านเป็นอ๋องเจ้าสำราญนะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนอาจหาญใช้ปลายนิ้วแตะลงบนปลายจมูกโด่ง “ไฉนจึงมีวิทยายุทธ์อย่างการใช้วิชาตัวเบาได้เล่า”
เซียวชิงเฟิง “... แล้วเจ้าไม่สงสัยความลับของข้าบ้างหรือ?”
ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มจาง “คนทุกคนย่อมมีความลับเป็นของตัวเอง หากสะดวกใจที่จะบอก ท่านก็คงจะบอกข้าเอง แต่หากท่านไม่เต็มใจจะบอก ข้าก็ต้องช่วยท่านปิดความลับนั้นจนสุดความสามารถ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหรอคะ รอนานจุงเบย อดใจไม่ไหว 🥹...