พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 75

เสียงของหยางเซิงดังขึ้นด้านนอกรถ ทำให้กิจกรรมบนรถม้าต้องหยุดชะงัก

ดวงหน้าเรียวเล็กแดงก่ำทันที เมื่อได้สติ สองมือบางรีบรวบเสื้อผ้ามาปกปิด ท่ามกลางสายตาขุ่นมัวของเซียวชิงเฟิง ไอสังหารแผ่ซ่านออกมาจากรถม้า จนบรรดาองครักษ์ที่รายรอบรถม้าคันใหญ่สะดุ้งด้วยความตกใจ

ม้าชั้นดีพากันขยับตัวด้วยความอึดอัด ส่งเสียงคำรามเบา ๆ คนขับรถต้องพยายามห้ามปรามให้พวกมันหยุดอยู่นิ่ง ๆ

หยางเซิงเอนกายไปกระซิบถามตงไฮ่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง “ท่านอ๋องไม่พอพระทัยสิ่งใดหรือ?”

“แล้วท่านอ๋องประทับอยู่กับผู้ใดเล่า?” ตงไฮ่ย้อนถามเบา ๆ

“ก็ประทับอยู่กับพระชา... คุณหนูรองฉินอย่างระ... ซวยแล้ว!” หยางเซิงตะครุบปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เมื่อเข้าใจความนัยที่ซ่อนอยู่ “ข้าก็ว่า เหตุใดวันนี้เจ้าจึงสะกิดให้ข้าร้องแจ้งท่านอ๋อง!”

ตงไฮ่ไม่ตอบสิ่งใด เพียงแต่ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วก้มหน้าไว้อาลัยให้แก่สหายสนิท

หยางเซิงที่เห็นท่าทางนั้น จึงได้แต่ร้อนตัว “บัดซบ! ข้าอยู่ไม่ได้แล้ว”

จบคำ หยางเซิงก็รีบวิ่งเข้าจวนไปในทันที โดยที่ตงไฮ่ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เพราะเขาได้บรรลุวัตถุประสงค์ในการหลอกใช้เรียบร้อยแล้ว

เขาเพียงแค่ยืนรอท่านอ๋องและว่าที่พระชายาอย่างเงียบ ๆ ก็เท่านั้น

เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งจิบชา ท่านอ๋องก็แหวกม่านอุ้มฉินเจียวเยี่ยนที่ถูกห่อร่างกายด้วยเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีดำอย่างมิดชิดลงมาจากรถม้า ใบหน้าหวานซุกลงบนหน้าอกแกร่ง ไม่ยอมเหลือบมองหน้าผู้ใด แต่สังเกตเห็นหูแดง ๆ นั้นได้อย่างชัดเจน

เซียวชิงเฟิงเอ่ยถามเสียงเย็น “หยางเซิงเล่า?”

“หยางเซิงเข้าไปสั่งงานสาวใช้ให้จัดเตรียมห้องสรงน้ำแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวชิงเฟิงไม่ตอบสิ่งใด พลางสาวเท้าพาฉินเจียวเยี่ยนเดินเข้าไปในจวนทันที