เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 77

ภายหลังจากจบสงคราม ฮ่องเต้เคยตรัสถามว่า เซียวชิงเฟิงต้องการสิ่งใด แต่ในขณะนั้น เขาที่ยังไม่มีความทะเยอทะยาน ประสงค์สิ่งใด จึงได้ขอเก็บไว้เรื่อยมา

เพราะฉากหน้าของการได้ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยและมีอิสรเสรี วางแผนสร้างเส้นสายเพื่อแว่นแคว้นในเงามืด กลับกลายเป็นสิ่งที่เซียวชิงเฟิงถนัดมากกว่า

นอกจากนี้ เขาไม่อยากตกอยู่ในวังวนของการแก่งแย่งชิงบัลลังก์แต่อย่างใด มันเป็นสงครามอำนาจที่ไม่มีวันจบ เพียงเห็นเสด็จพ่อที่ปวดเศียรกับงานฎีกาของราชสำนักทุกวัน เขาก็รู้สึกเหนื่อยแทนแล้ว

หากองค์ชายองค์ใดมีความสามารถ สามารถแบกรับบัลลังก์มังกรได้ด้วยความซื่อสัตย์และเป็นธรรม เขาก็ยินยอมที่จะเป็นขุนนาง เป็นอ๋องเจ้าสำราญ เป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กในเงามืดเช่นนี้ไปเรื่อย ๆ

การที่เขาเป็นเพียงอ๋องเจ้าสำราญในเมืองหลวง ย่อมได้หลบซ่อนตัวจากสายสืบของศัตรู อีกทั้งไม่ต้องอยู่ในวังวนแก่งแย่งอำนาจในราชบัลลังก์ และการได้อภิเษกสมรสกับคุณหนูรองที่ไร้ความสามารถจากจวนโหวที่ไร้ซึ่งอำนาจคุกคามใด ๆ ในราชสำนัก

ก็ยิ่งทำให้เขาใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขและอิสรเสรีมากยิ่งขึ้น เช่นนี้แล้ว เขาจะยังต้องการตำแหน่งรัชทายาทไปไย

“เป็นไท่จื่อแล้วดีอย่างไร?” เซียวชิงเฟิงยกมือขึ้นแตะปลายจมูกโด่งนั้นอย่างยั่วเย้า หากแต่ฉินเจียวเยี่ยนที่กำลังโมโห จึงปัดมือเขาออก

“ท่านจะได้เป็นฮ่องเต้!”

“แล้วเจ้าอยากเป็นฮองเฮารึ?” เซียวชิงเฟิงย้อนถาม “หากเจ้าอยากเป็นฮองเฮา ข้าจะชิงบัลลังก์นั้นมาให้เจ้า”

ฉินเจียวเยี่ยนหลุบตามองต่ำ “...”

'เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่า เริ่มคุยกับท่านไม่รู้เรื่องนะ'

เซียวชิงเฟิงยกมุมปากอย่างใจเย็น

เขารู้ดีว่า ว่าที่พระชายาของเขาฉลาดเพียงใด พูดเพียงนิดเดียว นางก็สามารถเข้าใจได้ไม่ยาก

“ว่าอย่างไร? เจ้าอยากเป็นฮองเฮาหรือไม่?”

'เป็นฮองเฮา ความฝันของสตรีทั้งแผ่นดิน'

'อยู่ใต้เพียงหนึ่ง แต่เหนือคนทั่วหล้า'

เด็กดื้อของเขาฉลาดอย่างที่เขาคิดไว้ แต่คงจะดีกว่า หากเขากระตุ้นเข้าไปอีกเล็ก ๆ น้อย ๆ

เซียวชิงเฟิงเอ่ยขึ้นอย่างเอ้อระเหย “ได้เป็นฮ่องเต้ก็ดีเช่นกัน ข้าจะได้ร่วมอภิรมย์กับนางสนมไม่ซ้ำหน้า”

“ไม่ได้!!” ฉินเจียวเยี่ยนตวัดสายตามองอย่างขุ่นมัว พร้อมทั้งเขย่งปลายเท้า ยกตัวเองให้สูงเทียมเขา มือเล็กขยำสาบเสื้อแล้วรั้งร่างกำยำให้โน้มหน้าเข้ามาใกล้ “หม่อมฉันไม่ใช้ท่านอ๋องร่วมกับผู้ใดทั้งนั้น!!”

“วางใจเถิด” เซียวชิงเฟิงบอกเสียงนุ่ม สองแขนโอบร่างแน่งน้อยเข้ามาใกล้ “เจ้า คือ สิ่งที่ข้าใช้จวินกงที่เหนื่อยยากปานนั้นแลกมา”

“ข้าย่อมต้องเก็บกำไร ร่วมอภิรมย์กับเจ้าให้คุ้มค่าทุกค่ำคืนอยู่แล้ว แม่นางจวินกงของข้า”

*ไท่จื่อ คือ คำเรียกองค์รัชทายาท

*จวินกง หมายถึง คุณงามความดีความชอบทางการทหาร

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC