พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 78

ไอร้อนจากน้ำอุ่นในสระสรงน้ำลอยอบอวลไปทั่วห้อง

ฉินเจียวเยี่ยนนั่งแช่น้ำอุ่นพิงขอบสระอย่างผ่อนคลาย แม้ว่า นางจะรู้สึกเมื่อยล้าไปทั่วทั้งตัว เพราะกว่าที่นางจะได้ลงสระจริง ๆ ก็ผ่านไปเกือบชั่วยาม เซียวชิงเฟิงจึงได้ปล่อยให้นางเป็นอิสระจากอ้อมแขน

ไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่า เฟิงอ๋องจะยินยอมใช้จวินกงแลกกับการอภิเษกสมรสและแต่งตั้งนางเป็นพระชายาเอก

ด้วยฉายา ตุ๊กตากระเบื้อง ในเมืองหลวงของนาง แม้แต่การแต่งตั้งให้นางเป็นพระชายารอง หลายคนยังคงต้องคิดแล้วคิดอีก

ก็คงไม่น่าแปลกใจ หากฮ่องเต้จะทรงคัดค้าน แต่จนสุดท้าย เซียวชิงเฟิงจึงต้องใช้จวินกงแลกมา

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

“ดูเหมือนข้าจะตกหลุมรักเขาแล้วจริง ๆ สินะ” ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจ

ความตั้งใจเดิมของนางนั้น เพียงต้องการให้มีชีวิตรอดไปจนถึงวัยเกษียณสำราญท่ามกลางบุตรหลานที่รักใคร่ สานสัมพันธ์อันดีระหว่างพี่น้องกับฉินเยี่ยนฟาง และหลีกเลี่ยงการโดนฆ่าตายจากพระเอกธงแดงอย่างเซียวชิงเฟิง

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่ความสัมพันธ์ของพวกนางเดินทางมาถึงจุดนี้ได้

อย่างน้อยก็คงมั่นใจได้แล้วว่า นางจะไม่มีจุดจบที่หอคณิกาในต่างแดนแน่นอน

“สุดท้าย ก็แย่งพระเอกมาจากฉินเยี่ยนฟางจนได้ เฮ้อ”

จะว่าไป นึกถึงฉินเยี่ยนฟาง...

งานชมดอกเหมยในวันนี้ ฉินเยี่ยนฟางจะต้องเป็นผู้ดีดพิณ แต่ฉินเจียวเยี่ยนก็เป็นผู้เล่นแทน

ฉินเยี่ยนฟางต้องเป็นผู้ที่ตกน้ำจากสะพาน เพราะฉินเจียวเยี่ยนเป็นผู้ผลัก

เหตุใดบทบาทจึงสลับกันไปหมดเช่นนี้?

ตามเนื้อเรื่อง ฉินเยี่ยนฟางต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ข้าก็มีข่าวลือแพร่สะพัดไปแล้ว

ฉินเยี่ยนฟางต้องตกน้ำ ข้าก็ตกแทนไปแล้ว...

อย่าบอกนะว่า ถัดไป ข้าจะต้องถูกโจรร้ายลักพาตัวน่ะ

แต่นี่มันไม่ถูกต้อง! แผนลักพาตัวฉินเยี่ยนฟางเป็นของฉินเจียวเยี่ยน

หากข้าไม่ได้วางแผนลักพาตัวเอง แล้วผู้ใดจะเป็นผู้วางแผนเล่า?

“คิดอะไรอยู่?” เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือศีรษะ

“อุ๊ย! ท่านอ๋อง” ฉินเจียวเยี่ยนสะดุ้งตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียง “อ๊ะ! ท่านไม่ใส่เสื้อผ้า”

มือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดตาทันที เมื่อเห็นเซียวชิงเฟิงยืนเปลือยกายอยู่ด้านหลัง

“ที่นี่ ห้องสรงน้ำ ผู้ใดใส่เสื้อผ้าอาบน้ำกันบ้างเล่า?”

เซียวชิงเฟิงยิ้มกว้าง ขณะที่ทรุดตัวลงน้ำในสระกว้าง นั่งลงข้าง ๆ ฉินเจียวเยี่ยนที่ยังคงปิดตาตัวเองแน่น เขาจึงเอื้อมมือไปรั้งแขนนางลง “ทำราวกับไม่เคยเห็นของข้า ของเจ้าเอง ข้าก็เห็นมาหมดแล้ว”

“หยุดพูดเลยนะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนถลึงตาใส่ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า ยามนี้ ทั้งเขาและนางต่างเปลือยเปล่าอยู่ในสระน้ำใสที่มองเห็นเรือนร่างใต้น้ำได้อย่างชัดเจน นางจึงต้องรีบเงยหน้าขึ้นมา เพื่อไม่ให้เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นใต้น้ำ จดจ่ออยู่แต่ใบหน้าคมคายที่ยิ้มกริ่ม

“เป็นสิ่งใดไป? หน้าเจ้าแดงมากเลย เป็นไข้รึ?” เซียวชิงเฟิงปล่อยมือหนึ่งไปวางบนหน้าผากอย่างหยอกล้อ เพราะรู้ดีว่า นางหน้าแดงด้วยเหตุใด

“ปะ เปล่าเพคะ ว่าแต่ ท่านเสด็จไปที่ใดมาหรือเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนเปลี่ยนเรื่อง เมื่อเห็นกองเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ชายหนุ่มถอดทิ้งไว้

'นั่น เป็นชุดที่ออกไปข้างนอกนี่น่า'

เซียวชิงเฟิงตอบยิ้ม ๆ “ยามนี้ ข้าย่อมต้องไปส่ง ‘เจ้า’ กลับจวนโหวน่ะสิ”