พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 79
ฉินเจียวเยี่ยนมองค้อน “อย่าบอกนะเพคะ ว่าให้สาวใช้ปลอมตัวเป็นหม่อมฉันอีกแล้ว”
“หากไม่ทำเช่นนี้ ชื่อเสียงของเจ้าจะยังอยู่ดีอีกรึ?”
“แล้วอย่างไรเล่า? ทรงอุ้มนางเข้าจวนหรือเพคะ?”
สรุปว่า ที่เจ้าขุ่นเคือง ไม่ใช่เพราะข้าให้คนปลอมตัวเป็นเจ้า แต่เป็นเพราะข้าจะแตะต้องสตรีนางอื่นหรอกรึ?
“ข้าจะอุ้มเจ้าได้อย่างไร คุณหนูรองเจ็บไข้หนาวสั่นจนต้องใส่เสื้อคลุมมิดชิดตั้งแต่ศีรษะ และให้สาวใช้ประคองซ้ายขวาเดินเข้าจวนไปต่างหาก”
'ค่อยดีหน่อย...'
“แล้วท่านพ่อและท่านแม่หม่อมฉันเล่าเพคะ? พวกท่านจำหม่อมฉันไม่ได้เลยหรือ?”
“เจ้าห่อกายเสียมิดชิดปานนั้น เสียงตอบก็แหบพร่า จะมีผู้ใดจำได้กัน”
'เหตุใดข้าจึงรู้สึกเหมือนเป็นเด็กถูกทิ้งที่แม้แต่พ่อแม่ตัวเองก็จำไม่ได้เล่า?'
'ช่างเถิด ช่างเถิด ชื่อเสียงยังอยู่ดีก็พอแล้ว...'
“เชิญท่านอ๋องอาบน้ำเถิด หม่อมฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว จะขึ้นแล้วเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบลุกขึ้น
แต่เซียวชิงเฟิงกลับรั้งแขนนางให้กลับลงมานั่งที่เดิม “แต่ข้ายังไม่ได้อาบเลย”
“ท่านอ๋องก็อาบไปสิเพคะ”
“ข้าอยากให้เจ้าช่วยข้าอาบน้ำ” เสียงทุ้มเริ่มแหบพร่า ส่งสัญญาณอันตรายให้แก่ฉินเจียวเยี่ยนอีกครั้ง
“หม่อมฉันจะไปตามสาวใช้มาเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนเกร็งตัว พยายามสะบัดมือหนี
“สาวใช้ทำให้ข้าไม่ได้หรอก” เซียวชิงเฟิงกำข้อมือบางแน่น แล้วลากมือเล็กดุจหยกนั้น มาวางลงบนแกนกายใต้น้ำของเขา
“ท่านอ๋อง!!” ฉินเจียวเยี่ยนเรียกเสียงดัง เมื่อมือสัมผัสถูกแท่งหยกของเขา อีกทั้งยังถูกบังคับให้กางมือกำรอบแท่งนั้นอีกด้วย
“ถูให้ข้าหน่อย” ใบหน้าคมโน้มไปกระซิบเย้ายวนที่ริมหู ก่อนจะเอ่ยข้อต่อรองที่รู้ว่า นางจะไม่มีวันปฏิเสธ “หากถูถูกใจ คืนนี้ ข้าจะให้เจ้าได้นอนเร็วขึ้น”
ฉินเจียวเยี่ยนหรี่ตาลง ราวกับกำลังประเมินความน่าเชื่อถือของคำสัญญาปากเปล่านั้น มือเล็กกำแท่งเนื้อในมือแน่น “สัญญาแล้วนะเพคะ”
เซียวชิงเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วจึงกางแขนเอนพิงขอบสระอย่างสบายใจ รอรับความสุขสมจากมือบอบบางที่บรรจงลูบไล้ขึ้นลงแผ่วเบา
สายตาคมจ้องมองแม่นางน้อยตรงหน้าอย่างชอบใจ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งชอบ
ไม่ว่าจะรูปโฉมสราญ ความฉลาด โดยเฉพาะริมฝีปากบางที่ช่างเจรจาและขยันยู่ปากใส่เขา เมื่อโดนเขาขัดใจ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC