พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 85

ตั้งแต่มีพระชายาคนนี้ในอ้อมแขน เซียวชิงเฟิงรู้สึกว่า ตนมีกุนซือที่ปรึกษาเพิ่มขึ้นมาอีกคน เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด แม่นางน้อยคนนี้ก็มักจะวางแผนและคิดเผื่อเขาเสมอ

อย่างเรื่องการค้าเมื่อครู่ เขาได้มาถึงตั้งนานแล้ว เพียงแต่รออยู่ที่หน้าห้อง เพื่อยืนฟังความคิดเห็นของนาง และฉินเจียวเยี่ยนก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง

นางวางแผนการค้าได้อย่างเยี่ยมยอด ขยายฐานลูกค้าที่เขาเคยมองแต่บรรดาขุนนางที่ร่ำรวย มาเป็นขุนนางชั้นรองลงมาจนถึงพ่อค้า แม้ว่า แต่เดิมเหล่าขุนนางมักจะดูถูกพ่อค้า ว่าเป็นชนชั้นที่ต่ำศักดิ์

แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า พ่อค้าต่ำศักดิ์เหล่านี้ครอบครองความมั่งคั่งมหาศาล ยังไม่นับถึงเส้นสายการค้าที่กว้างขวาง ต่างฝ่ายต่างถือว่า ตนมีดี จึงมักจะเกิดความบาดหมางระหว่างชนชั้นเป็นประจำ

ขุนนางมีอำนาจในมือ ย่อมไม่ลดตัวไปทะเลาะเบาะแว้ง เพียงแต่เอ่ยคำเหยียดหยามและดูหมิ่นทั้งต่อหน้าและลับหลัง ฝ่ายพ่อค้าที่ร่ำรวยก็อวดความมั่งคั่งด้วยการใช้จ่ายมือเติบต่อหน้าขุนนาง

นับว่า เป็นความบาดหมางที่หยั่งรากลึกในสังคมมาอย่างช้านาน

ในครั้งแรก เขาก็กังวล หากเปิดให้ขุนนางและพ่อค้ามาใช้บริการร่วมกัน ย่อมหลีกหนีความบาดหมางระหว่างชนชั้นไม่ได้แน่ ๆ หากแต่มองในอีกแง่หนึ่ง

การที่ฉินเจียวเยี่ยนได้กำหนดห้องนวดที่มีความพิเศษแตกต่างกันขึ้นมา ทำให้ต่างฝ่ายต้องใช้บริการห้องนวดตามกำลังทรัพย์ของตนเอง โดยไม่อาจโต้แย้งสิ่งใดได้

หากฝ่ายใดอยากได้หน้าตา ก็ต้องยอมลงทุนเลือกห้องที่มีราคาแพงที่สุด

นับว่า การวางหมากของฉินเจียวเยี่ยน คือ การสร้างสนามประลองกำลังทางด้านเงินทองและอำนาจอย่างไม่รู้ตัว กล่าวได้ว่า หากพวกเจ้าอยากทะเลาะกัน ข้าก็ได้จัดสนามประลองไว้ให้ พวกเจ้าก็จงใช้เงินทองตัดสินผลแพ้ชนะกันไปซะ!

นอกจากนี้ ห้องที่มีราคาแตกต่างกัน ยังเข้าถึงกลุ่มลูกค้าที่มีกำลังทรัพย์แตกต่างกันอีกด้วย กล่าวได้ว่า ไม่ว่าผู้ใดที่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ก็สามารถเข้ามาใช้บริการได้ทั้งสิ้น

เรียกได้ว่า ฉินเจียวเยี่ยนวางแผนรวบเงินทองจากบุรุษทุกชนชั้นเลยทีเดียว!!

อืม หรือว่า เขาควรจะปรับหอสุ่ยอวิ๋นและหอชุนเฟิงเพื่อรองรับเหล่าพ่อค้าเป็นการเฉพาะดีนะ...

ความคิดของเซียวชิงเฟิงเริ่มไหลไปไกล ก่อนจะต้องกลับเข้าสู่บทสนทนา เมื่อได้ยินเสียงของคนในอ้อมแขน

“หม่อมฉันคิดว่า ท่านอ๋องควรส่งคนไปกวาดล้างโจรเหล่านี้เพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนรีบอธิบายตามแผนที่คิดไว้ “เพื่อปกป้องนักเดินทางและนักแสวงบุญที่ต้องการขึ้นไปไหว้พระที่อารามไป๋อวิ๋นเพคะ”

ดวงตาของฉินเจียวเยี่ยนทอประกาย เมื่อข้อเสนอของเซียวชิงเฟิงตรงกับความคิดของนางพอดิบพอดี

“ดีเลยเพคะ ไม่ว่าจะเป็นการซ่องสุมกำลังพลของผู้ใด เมื่อมีการติดต่อจากเมืองหลวง ท่านอ๋องก็จะสามารถรับรู้แผนร้ายของเขาได้ในทันที”

“เอาล่ะ เมื่อมีแผนการจัดการโจรร้ายแล้ว ทีนี้ก็ถึงคราวที่ข้าต้องจัดการคุณหนูตัวร้ายบ้าง”

เซียวชิงเฟิงพลิกตัวฉินเจียวเยี่ยนให้นอนลงบนเตียงนวดด้วยความรวดเร็ว

“ท่านอ๋อง!! หม่อมฉันตั้งใจมาสอนคนนวดนะเพคะ” ฉินเจียวเยี่ยนยกมือขึ้นดันไหล่หนาที่กำลังจะโน้มตัวลงมาทับนางไว้ในทันที

'เหตุใดจึงตัวหนักราวกับเขาไท่ซานเช่นนี้?'

“อืม คราก่อน เจ้าไปนวดให้ข้าที่จวนแล้ว” มือสากเลื่อนไปจับเข็มขัดชุดบุรุษของฉินเจียวเยี่ยน ก่อนจะกระชากออกในคราวเดียว “ครานี้ ให้ข้าได้นวดให้เจ้าบ้างเถิด”