เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 97

นางกำนัลยกมือขึ้นกอดอก ก้มหน้ามองอย่างดูแคลน “เธอก็พูดไปเรื่อย พวกเราต่างก็มาจากยุคสมัยใหม่เหมือนกัน เรื่องฆ่าคนอะไรนั่น ใครจะทำใจได้ง่ายขนาดนั้น”

ฉินเจียวเยี่ยน “แล้วเธอจับฉันมาเพราะอะไรกันแน่?”

อีกฝ่ายยังคงนิ่งเงียบ “...”

“เอางี้นะ ในฐานะที่เราทั้งคู่ก็หลุดเข้ามาในนิยายเรื่องนี้ เรามาคุยกันแบบเปิดอกเลยได้ไหม?” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยขึ้น “เรามาหาทางที่พวกเราทั้งคู่จะมีชีวิตที่ดีด้วยกันดีไหม?”

นางกำนัลนิ่งไปอย่างใช้ความคิด ก่อนจะพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน “ก็ได้ ฉันเองก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน”

“งั้นคำถามแรก เธอคือใคร?”

นางกำนัลไม่ตอบ แต่ล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ แล้วหยิบกระดาษเช็ดเครื่องสำอางออกมาเช็ดเครื่องสำอางบนใบหน้า

ฉินเจียวเยี่ยนเบิกตากว้าง “นี่ เธอมีกระดาษเช็ดเครื่องสำอางด้วยเหรอ?”

“ก็มีน่ะสิ” คำพูดดังขึ้น แม้ว่า นางกำนัลจะยังเช็ดหน้าไม่เสร็จ ปล่อยให้ฉินเจียวเยี่ยนรอคอยอย่างอดทน จนกระทั่งใบหน้านั้นสะอาดหมดจด

“เสี่ยวหง!!”

“อย่ามาเรียกฉันด้วยชื่อเชย ๆ แบบนั้นนะ!!” เสี่ยวหงแหวเสียงตอบ พลางขยำกระดาษเช็ดเครื่องสำอางในมือแล้วโยนทิ้งไปอีกฝั่ง ก่อนจะล้วงเครื่องสำอางอื่น ๆ ออกจากแขนเสื้ออีกมากมาย ทั้งดินสอเขียนคิ้ว รองพื้น อายแชโดว์ มาสคาร่า หรือแม้แต่ลิปสติก

“พระเจ้าช่วย!! นี่ เธอข้ามมิติมาพร้อมของพวกนี้เหรอ!?” ฉินเจียวเยี่ยนตกตะลึงเบิกตากว้าง อุทานด้วยความอิจฉา

เสี่ยวหงเลิกคิ้ว มองอย่างสงสัย “ก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกนะ ว่า เธอไม่มี”

“ก็ไม่มีน่ะสิ!!” ฉินเจียวเยี่ยนสวนขึ้นมาทันควันด้วยความโมโห “ให้ตายเถอะ ฉันมาไม่มีอะไรเลย ไม่มีเลย! มีแต่เนื้อเรื่องในหัวที่ว่าจะตายในหอนางโลมนี่แหละ”

“ว่าแต่ ฉันยังไม่รู้จักเธอเลย ตกลง เธอเป็นใครกันแน่?” ฉินเจียวเยี่ยนเพิ่งนึกได้ถึงคำถามสำคัญ

“ฉันชื่อ หลี่ชิงหง” หลี่ชิงหงสบตา “ฉันว่า เธอน่าจะรู้จักฉันนะ”

“หลี่ชิงหง!!” ฉินเจียวเยี่ยนเบิกตากว้างอีกครั้ง “เธอเป็นช่างแต่งหน้าของกองถ่ายละครเรื่องนี้นี่”

“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ติดว่า ติดหนี้ผู้กำกับหัวล้านนั่น เรื่องอะไรฉันต้องมาแต่งหน้าให้กับนักแสดงไม่มีชื่อพวกนั้นด้วย... เดี๋ยวนะ” หลี่ชิงหงหยุดพูด เมื่อนึกขึ้นได้ “หรือว่าเธอจะเป็นนักแสดงในละครเรื่องนี้เหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ!!” ฉินเจียวเยี่ยนถลึงตามอง นึกโกรธเคืองกับคำว่า นักแสดงไม่มีชื่อ

“เดี๋ยวนะ ฉันขอนึกก่อน ท่าทางเธอมันคุ้นมากเลย...” หลี่ชิงหงหลับตานึกอยู่ชั่วครู่ นึกถึงกริยาท่าทาง คำพูดคำจาเหล่านั้น เงาร่างของใครบางคนปรากฏเด่นชัดในใจ “อย่าบอกนะ... ว่า เธอคือฉินเจียวเยี่ยนน่ะ”

“ก็ใช่น่ะสิ!!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC