พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 103

ทั้งสองกินอาหารเย็นเสร็จ ไม่นานก็นอนแล้ว

เพราะว่าร่างกายของฉู่เนี่ยนซียังไม่หายดีอย่างคล่องแคล่ว เพราะฉะนั้นหลังจากตื่นมาตอนเช้า ก็กลับจวนอ๋องแต่เช้า

ต่อจากนั้นรางวัลของฝ่าบาทก็มาถึงจวนอ๋องหลี

นอกจากแก้วเหวินเงินทองเครื่องประดับและผ้าเหล่านี้แล้ว ฝ่าบาทยังพระราชทานป้ายสำนักหมอหลวงชิ้นหนึ่ง สามารถเข้าออกสำนักหมอหลวงได้อย่างอิสระ ถึงแม้จะไม่ต้องประจำการทำหน้าที่ แต่กลับมีสวัสดิการของหมอหลวง

เย่เฟยหลีก็อุ้มฉู่เนี่ยนซีตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถม้ากลับเข้าในเรือน

ซ่างกวนเย็นได้ยินสิ่งนี้ ก็เกลียดจนอยากกัดฟันจนแตก! นางกำนิ้วมือไว้แน่น สายตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย

“ฉู่หว่านเอ๋อร์ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฟยจู้ด้านข้างโค้งตัวคำนับ “เรียนเจ้านาย ครั้งที่แล้วนางถูกอ๋องเหลียนทำโทษ ส่งกลับไปที่จวนฉู่เฉิงเซี่ยง เดิมจะส่งกลับไปที่จวนบ้านเก่าโน้น ปรากฏว่าเหมือนฉู่ฮูหยินใจอ่อน บอกว่ารอรักษาอาการเจ็บหายแล้วค่อยส่งกลับไป!”

“รักษาอาการเจ็บ? เกรงว่ารักษาจนหาย นางก็ไม่ยอมจากไปหรอก” ซ่างกวนเย็นคิดอะไรบางอย่าง สายตาลอยไปทางเรือนของฉู่เนี่ยนซี มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย “จวนอ๋องหลีมักเงียบสงบ ก็ควรที่จะครึกครื้นสักหน่อยแล้ว ฉู่หว่านเอ๋อร์น่าจะอีกเจ็ดวันอาการเจ็บน่าจะหายกระมัง?”

“น่าจะพอประมาณ!”

“นั่นก็ดี!” ซ่างกวนเย็นสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาทั้งคู่มีแววความเย็นชาโหดร้าย

......

เจ็ดวันผ่านไป

จวนอ๋องหลีจัดงานเลี้ยง ประตูจวนอ๋องเปิดตั้งแต่เช้า เนื่องจากเรื่องของอ๋องหลีสามีภรรยาในช่วงนี้ เพราะฉะนั้นจัดงานเลี้ยงครั้งนี้ ผู้เข้าร่วมก็เยอะเป็นพิเศษ

ฉู่เนี่ยนซีตื่นมาจากฝัน ช่วงนี้เย่เฟยหลีแทบจะไม่ให้นางไปไหนเลย รักษาตัวอยู่บนเตียงทั้งวัน เบื่อแทบไม่ไหวตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ได้ยินเสียงอึกทึกนอกห้อง ฉู่เนี่ยนซีอดสงสัยไม่ได้ “เสี่ยวเถา ข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“พระชายาตื่นแล้วหรือ วันนี้จวนอ๋องจัดเลี้ยง แขกด้านนอกเยอะมาก เสียงดังไปหน่อย”

“จัดเลี้ยง? ทำไมข้าไม่รู้?” ฉู่เนี่ยนซีลุกขึ้น นางคือพระชายา จัดงานเลี้ยงควรที่จะเป็นนางออกหน้าเชิญ

“คือท่านอ๋อง.......ท่านบอกว่าร่างกายท่านต้องพักฟื้น เพราะฉะนั้นหลายวันก่อนจึงไม่ได้บอกท่าน คือพระชายารองซ่างกวนรับผิดชอบทั้งหมด มิหนำซ้ำ.......ได้ยินว่าความคิดในการจัดงานเลี้ยงก็เป็นพระชายารองซ่างกวนเสนอออกมา”

“ออ” ฉู่เนี่ยนซีพยักหน้า นั่งไปข้างหน้ากระจก “อาหารเช้าวันนี้กินอะไรเอ่ย?”

ตั้งแต่ฉู่เนี่ยนซีกลับมาจากวังแล้ว เย่เฟยหลีก็สั่งคนรับใช้แล้ว วันละสามมื้อทุกวันต้องเตรียมอาหารที่ดีที่สุดให้ฉู่เนี่ยนซี ฉู่เนี่ยนซียังสงสัยว่าหากบำรุงแบบนี้ต่อไป สักวันต้องบำรุงจนตาย

“อาหารเตรียมพร้อมหมดแล้ว.......”

“พี่ตื่นแล้วหรือ?” เสี่ยวเถายังพูดอยู่ นอกประตูก็มีเสียงอันอ่อนโยนสำออยของซ่างกวนเย็นดังมา

ฉู่เนี่ยนซีขมวดคิ้ว มือที่หวีผมของเสี่ยวเถาชะงัก จากการส่งสัญญาณของฉู่เนี่ยนซี จึงเดินไปเปิดประตู

“พี่ตื่นแล้วหรือ? วันนี้ในจวนจัดเลี้ยง เชิญเหล่าขุนนางมากมายและครอบครัวมาเป็นแขก เย็นเอ๋อร์มาเชิญพี่ไปเป็นเจ้าภาพโดยเฉพาะเลย” ซ่างกวนเย็นชุดแดงทั้งกาย แต่งหน้าละเอียด เดินทำท่าสะบัดสั่นไหวไปมา

ฉู่เนี่ยนซีมองดูท่าทางนางจากกระจก อดหัวเราะไม่ได้ “งานเลี้ยงนี้เจ้าเป็นคนจัด จะมาเรียกข้าไปทำไมล่ะ? เจ้าไม่กลัวนายหญิงอย่างข้าไปแล้ว จะแย่งตำแหน่งเจ้าไปหรือ?”

ซ่างกวนเย็นเห็นนางพูดตรงขนาดนี้ บนใบหน้าก็เริ่มฝืนไม่อยู่เล็กน้อย แต่เสมือนคิดอะไรออก บนใบหน้าก็กลับมาอยู่ในสภาพไร้เดียงสา

“พี่ก็พูดอะไรกัน ท่านก็เป็นพระชายาอยู่แล้ว ท่านอ๋องให้เย็นเอ๋อร์รับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมด ก็ลำเอียงต่อเย็นเอ๋อร์อยู่เล็กน้อย แต่เย็นเอ๋อร์เป็นคนที่ไม่รู้ลำดับแบบนั้นหรือ เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงยังคงต้องเป็นพี่ไปเป็นเจ้าภาพถึงจะถูก มิเช่นนั้นจะถูกคนอื่นว่า”

ฉู่เนี่ยนซีหันตัวไปสำรวจดูซ่างกวนเย็น อดหัวเราะเย็นชาในใจไม่ได้

เรื่องผิดปกติต้องมีเรื่อง ซ่างกวนเย็นคนนี้คิดจะทำอะไรอีก หรือว่าที่มาพูดเรื่องนี้กับนาง ว่าเย่เฟยหลีลำเอียงต่อนาง? ให้นางหึงหวง?

“ในนี้มีเพียงเราสองคน เจ้าไม่ต้องจอมปลอมขนาดนี้ อยากทำอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่า!” ฉู่เนี่ยนซีเอาปิ่นปักผมปักไว้บนผม พูดอย่างผ่อนคลาย

“เหอะเหอะ.......” ซ่างกวนเย็นปิดปากหัวเราะ แล้วทำท่าไร้เดียงสา “พี่สาวนี่พูดอะไรกัน เย็นเอ๋อร์มาเชิญท่านไปอย่างจริงใจ หรือว่าพระชายากลัวแล้ว?”

ฉู่เนี่ยนซีมองนางอย่างตะลึง หัวเราะกะทันหัน “เหอะเหอะ.......กลัว? เจ้านั่นเหรอ? ในเมื่อเจ้าอยากให้ข้าไปขนาดนี้ เช่นนี้แล้วข้าจะไม่ช่วยให้เจ้าสมหวังได้อย่างไร”

พูดไป ฉู่เนี่ยนซีก็ลุกขึ้นยืน เดินออกไปจากประตูก่อน ตอนถึงประตู ฝีเท้าก็ชะงัก หันกลับมา “ใช่แล้ว ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าเป็นพระชายา เช่นนั้นแล้วตอนนี้ฐานะของเจ้าก็ไม่เหมาะสมที่จะใส่ชุดนี้แล้ว”

“เปลี่ยนเสื้อดีกว่านะ ป้องกันไม่ให้คนอื่นหัวเราะเยาะ!”

ฉู่เนี่ยนซีพูดจบ ก็ก้าวเท้าออกไป

ซ่างกวนเย็นมองดูหลังของนาง เกลียดจนกัดฟันแน่น ดวงตาทั้งคู่เสมือนธนูพิษ จะยิงทะลุตัวนาง

ฉู่เนี่ยนซี! เจ้าก็แค่ได้ใจครั้งนี้เพียงเท่านั้น!

ภายในสวนดอกไม้หลังจวนอ๋องหลี ตอนนี้ตั้งเวทีไว้แล้ว ได้ยินว่าซ่างกวนเย็นเชิญคณะแสดงละครที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองปู้เย่

ฉู่เนี่ยนซียังคงสภาพเย็นชา สวมผ้าคลุมหน้าไว้ มาอย่างสง่า

ทุกคนได้ยินเสียงรายงานจากคนรับใช้ ต่างก็พากันคำนับทักทายต่อฉู่เนี่ยนซี

“ไม่ต้องเกรงใจ ทุกท่านล้วนเป็นแขกที่จวนอ๋องหลีเชิญมา มีจุดที่ดูแลไม่ทั่วถึง ยังหวังทุกท่านเห็นใจด้วย”

ฉู่เนี่ยนซีน้ำเสียงเย็นชา แต่กลับเหมือนดั่งน้ำแร่สดใส ทำให้คนรู้สึกสบายใจ

“เอ้ พวกเจ้าได้ยินหรือไม่? หลายวันก่อนพระชายาหลีช่วยพระชายาฉิงทำคลอด ยังเป็นการผ่าท้องคลอด”

“ใช่ ข้าได้ยินแล้ว เพราะว่าพระโอรสของพระชายาฉิงเกิดจากการผ่าท้องคลอด ฝ่าบาทยังยกเลิกการทำโทษแบบผ่าท้องเป็นพิเศษด้วย ต่อไปไม่มีการลงโทษเช่นนี้อีกแล้ว”

“ไม่เพียงเท่านี้ พระชายาหลีตอนนี้ยังเป็นหมอหลวงหญิงคนแรกในเมืองปู้เย่อีกด้วย ต่อไปก็มีตำแหน่งขุนนางแล้ว”

“ใช่แล้ว แต่เจ้าว่าเมื่อก่อนพระชายาหลีเป็นคนไม่เอาไหนที่มีชื่อเสียง ทำไมแค่พริบตาก็เก่งขนาดนี้แล้ว”

“ใช่แล้ว ได้ยินว่าวันนี้ยังโต้เถียงไทเฮาในวัง ยังไม่ถูกลงโทษ สุดท้ายยังทำโทษโบยพระชายาเหลียนไปสามสิบไม้”

“เอ้.......ดูท่าแล้วต่อจากนี้ฟ้าต้องเปลี่ยนแล้ว ต้องสัมพันธ์ดีกับพระชายาหลีถึงจะถูก”

ซ่างกวนเย็นเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเพิ่งมาถึงที่นี่ ก็ได้ยินผู้คนสนทนากัน และนี่ทำให้มือใต้แขนเสื้อนางกำแน่นยิ่งขึ้น สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ทุกท่านเข้านั่งได้ พวกเราได้เชิญคณะละครมา อีกสักครู่ก็เริ่มแสดงแล้ว” ซ่างกวนเย็นเดินเข้ามาพร้อมกับเฟยจู้ ระหว่างการพูดนั้นเหมือนดั่งสภาพของนายหญิง

แน่นอนว่าทุกคนก็รู้ความยุ่งยากของวังหลังในจวนอ๋องและพระราชวังอยู่แล้ว ต่างก็พากันหันไปมองฉู่เนี่ยนซี แน่นอนหากเป็นเมื่อก่อน เกรงว่าจะไม่เป็นเช่นนี้ แต่ว่าตอนนี้ฐานะของฉู่เนี่ยนซีก็ขึ้นมาสูงแล้ว หากไม่ระวัง สร้างความขุ่นเคืองจะไม่ดี

ฉู่เนี่ยนซีหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าดูข้าช่างความจำไม่ดี ยังดีที่ปกติมีน้องคอยช่วยดูแลและจำเรื่องพวกนี้ในจวน มิเช่นนั้นก็ล่าช้าแล้ว ทุกท่านเชิญนั่งเถิด”

นอกเหนือคำพูดฉู่เนี่ยนซีแล้ว ก็เพียงแค่ซ่างกวนเย็นช่วยนางจดจำเรื่องเท่านั้น คนที่ตัดสินยังคงเป็นนาง อย่างไรเสียตำแหน่งซ่างกวนเย็นก็เป็นรอง ก็เหมือนดั่งบ่าวใช้ช่วยเจ้านายจดจำเรื่องเท่านั้น

นางพูดจบก็มองซ่างกวนเย็นอีกครั้ง แน่นอนว่าซ่างกวนเย็นเปลี่ยนไปสีหน้าดำ มีความไม่ธรรมชาติ