พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 103

ทั้งสองกินอาหารเย็นเสร็จ ไม่นานก็นอนแล้ว

เพราะว่าร่างกายของฉู่เนี่ยนซียังไม่หายดีอย่างคล่องแคล่ว เพราะฉะนั้นหลังจากตื่นมาตอนเช้า ก็กลับจวนอ๋องแต่เช้า

ต่อจากนั้นรางวัลของฝ่าบาทก็มาถึงจวนอ๋องหลี

นอกจากแก้วเหวินเงินทองเครื่องประดับและผ้าเหล่านี้แล้ว ฝ่าบาทยังพระราชทานป้ายสำนักหมอหลวงชิ้นหนึ่ง สามารถเข้าออกสำนักหมอหลวงได้อย่างอิสระ ถึงแม้จะไม่ต้องประจำการทำหน้าที่ แต่กลับมีสวัสดิการของหมอหลวง

เย่เฟยหลีก็อุ้มฉู่เนี่ยนซีตลอดทางตั้งแต่ลงจากรถม้ากลับเข้าในเรือน

ซ่างกวนเย็นได้ยินสิ่งนี้ ก็เกลียดจนอยากกัดฟันจนแตก! นางกำนิ้วมือไว้แน่น สายตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย

“ฉู่หว่านเอ๋อร์ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฟยจู้ด้านข้างโค้งตัวคำนับ “เรียนเจ้านาย ครั้งที่แล้วนางถูกอ๋องเหลียนทำโทษ ส่งกลับไปที่จวนฉู่เฉิงเซี่ยง เดิมจะส่งกลับไปที่จวนบ้านเก่าโน้น ปรากฏว่าเหมือนฉู่ฮูหยินใจอ่อน บอกว่ารอรักษาอาการเจ็บหายแล้วค่อยส่งกลับไป!”

“รักษาอาการเจ็บ? เกรงว่ารักษาจนหาย นางก็ไม่ยอมจากไปหรอก” ซ่างกวนเย็นคิดอะไรบางอย่าง สายตาลอยไปทางเรือนของฉู่เนี่ยนซี มุมปากโค้งขึ้นเล็กน้อย “จวนอ๋องหลีมักเงียบสงบ ก็ควรที่จะครึกครื้นสักหน่อยแล้ว ฉู่หว่านเอ๋อร์น่าจะอีกเจ็ดวันอาการเจ็บน่าจะหายกระมัง?”

“น่าจะพอประมาณ!”

“นั่นก็ดี!” ซ่างกวนเย็นสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาทั้งคู่มีแววความเย็นชาโหดร้าย

......

เจ็ดวันผ่านไป

จวนอ๋องหลีจัดงานเลี้ยง ประตูจวนอ๋องเปิดตั้งแต่เช้า เนื่องจากเรื่องของอ๋องหลีสามีภรรยาในช่วงนี้ เพราะฉะนั้นจัดงานเลี้ยงครั้งนี้ ผู้เข้าร่วมก็เยอะเป็นพิเศษ

ฉู่เนี่ยนซีตื่นมาจากฝัน ช่วงนี้เย่เฟยหลีแทบจะไม่ให้นางไปไหนเลย รักษาตัวอยู่บนเตียงทั้งวัน เบื่อแทบไม่ไหวตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ได้ยินเสียงอึกทึกนอกห้อง ฉู่เนี่ยนซีอดสงสัยไม่ได้ “เสี่ยวเถา ข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“พระชายาตื่นแล้วหรือ วันนี้จวนอ๋องจัดเลี้ยง แขกด้านนอกเยอะมาก เสียงดังไปหน่อย”

“จัดเลี้ยง? ทำไมข้าไม่รู้?” ฉู่เนี่ยนซีลุกขึ้น นางคือพระชายา จัดงานเลี้ยงควรที่จะเป็นนางออกหน้าเชิญ

“คือท่านอ๋อง.......ท่านบอกว่าร่างกายท่านต้องพักฟื้น เพราะฉะนั้นหลายวันก่อนจึงไม่ได้บอกท่าน คือพระชายารองซ่างกวนรับผิดชอบทั้งหมด มิหนำซ้ำ.......ได้ยินว่าความคิดในการจัดงานเลี้ยงก็เป็นพระชายารองซ่างกวนเสนอออกมา”

“ออ” ฉู่เนี่ยนซีพยักหน้า นั่งไปข้างหน้ากระจก “อาหารเช้าวันนี้กินอะไรเอ่ย?”

ตั้งแต่ฉู่เนี่ยนซีกลับมาจากวังแล้ว เย่เฟยหลีก็สั่งคนรับใช้แล้ว วันละสามมื้อทุกวันต้องเตรียมอาหารที่ดีที่สุดให้ฉู่เนี่ยนซี ฉู่เนี่ยนซียังสงสัยว่าหากบำรุงแบบนี้ต่อไป สักวันต้องบำรุงจนตาย

“อาหารเตรียมพร้อมหมดแล้ว.......”

“พี่ตื่นแล้วหรือ?” เสี่ยวเถายังพูดอยู่ นอกประตูก็มีเสียงอันอ่อนโยนสำออยของซ่างกวนเย็นดังมา

ฉู่เนี่ยนซีขมวดคิ้ว มือที่หวีผมของเสี่ยวเถาชะงัก จากการส่งสัญญาณของฉู่เนี่ยนซี จึงเดินไปเปิดประตู

“พี่ตื่นแล้วหรือ? วันนี้ในจวนจัดเลี้ยง เชิญเหล่าขุนนางมากมายและครอบครัวมาเป็นแขก เย็นเอ๋อร์มาเชิญพี่ไปเป็นเจ้าภาพโดยเฉพาะเลย” ซ่างกวนเย็นชุดแดงทั้งกาย แต่งหน้าละเอียด เดินทำท่าสะบัดสั่นไหวไปมา

ฉู่เนี่ยนซีมองดูท่าทางนางจากกระจก อดหัวเราะไม่ได้ “งานเลี้ยงนี้เจ้าเป็นคนจัด จะมาเรียกข้าไปทำไมล่ะ? เจ้าไม่กลัวนายหญิงอย่างข้าไปแล้ว จะแย่งตำแหน่งเจ้าไปหรือ?”

ซ่างกวนเย็นเห็นนางพูดตรงขนาดนี้ บนใบหน้าก็เริ่มฝืนไม่อยู่เล็กน้อย แต่เสมือนคิดอะไรออก บนใบหน้าก็กลับมาอยู่ในสภาพไร้เดียงสา