พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 106

มุมปากซ่างกวนเย็นอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ แต่ก็บดบังไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าตกใจ มองไปที่เย่เฟยหลี

“นี่.......ท่านอ๋อง........”

เย่เฟยหลีสีหน้าปกติ สายตาคมลึกกวาดมองประตูที่ปิดแน่น ฟังเสียงร้องครวญครางของชายหญิงในห้อง

ทุกคนต่างก็มองหน้ากันอย่างคุ้นเคย อยากจะจากไป แต่กลับถูกความสงสัยดึงรั้ง

“ก่อนหน้านี้พระชายาหลีไม่ใช่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพระชายารองหรือ........”

“หรือว่าในนี้จะเป็น.......”

เย่เฟยหลีได้ยินเช่นนี้ สายตาเย็นชากวาดมองคนที่พูด ทันใดนั้นคนนั้นรู้สึกอากาศหายใจหยุดไว้ในปาก

พวกนั้นที่อยากดูความครึกครื้น ขณะนี้ก็อดตัวสั่นไม่ได้

ต่างก็คิดว่าเรื่องซุบซิบหรือชีวิตสำคัญกว่า ต่างก็พากันขอตัว

เย่เฟยหลีกวาดมองทุกคน พูดเสียงต่ำขึ้นมา “ในเมื่อมาแล้ว ก็ดูคนในห้องให้ชัดเจนค่อยว่ากัน! ภรรยาของข้าไม่ทำเรื่องแบบแน่นอน!”

พูดไป เย่เฟยหลีก็ผลักประตูออกโดยตรง

คนใจฝ่อก็อดก้มหัวไม่ได้ แต่ก็มีคนบางส่วนยื่นคอมองเข้าไปข้างใน

สายตาซ่างกวนเย็นมีรอยยิ้มอันได้ใจ แต่กลับยังคงสภาพเศร้าโศก พอเข้าไปก็ตะโกนเสียงดัง “กลางวันแสกๆพวกเจ้าทำไมถึงได้........”

“อ้าก!​ ทำไมถึงเป็นพวกเจ้า!” ซ่างกวนเย็นมองคนที่นัวเนียกันบนเตียงสองคนจนชัดเจน ทันใดนั้นก็เบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ

เย่เฟยหลีขึงตาใส่นางทีหนึ่งอย่างเย็นชา ริมฝีปากมีเสน่ห์เผยอเล็กน้อย “มิเช่นนั้นเจ้าคิดว่าเป็นใคร?”

“ข้า........เปล่า!” ซ่างกวนเย็นสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ พูดอย่างฝืนทำเป็นสงบสติ

ทุกคนได้ยินคำสนทนาของทั้งสอง ก็ไม่ห่วงอะไรแล้ว คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าหลายคนก็มองไปที่เตียง พอมองแล้ว ก็ตกใจจนแทบคางหลุด

นี่.......อ๋องเหลียนและฉู่หว่านเอ๋อร์?

พวกเขาสองคนกลับทำเรื่องมั่วโลกีย์เช่นนี้ในห้องนอนของบ้านคนอื่น?

คนบนเตียงก็เกือบระบายหมดแล้ว และเหมือนถูกทำให้ตกใจ เรียกสติกลับมาเล็กน้อย มองไปที่ประตู ตกใจทันที

ฉู่หว่านเอ๋อร์หน้าตาแดงก่ำขณะที่เห็นคนมากมาย ก็ยิ่งสีเข้มกว่าเดิม รีบหดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเย่เหลียน พยายามจะปิดร่างกายของตัวเอง

ส่วนเย่เหลียนเรียกสติกลับมาเล็กน้อย เมื่อมองคนในอ้อมกอดชัดแล้ว ดวงตาทั้งคู่ก็ยิ่งมืดครึ้มเหมือนดั่งน้ำหมึกที่หยดลงมา น่ากลัวที่สุด

เย่เฟยหลีมองดูสีหน้าของเขาอย่างเพลิดเพลิน มุมปากยิ้มขึ้นเล็กน้อย หันตัวออกไปจากประตูก่อน

ทุกคนเห็นเย่เฟยหลีจากไป ก็พากันเดินออกจากประตูเหมือนหนีตาย จากนั้นก็ปิดประตูไว้อย่างมีน้ำใจ อดเช็ดเหงื่อบนหน้าผากไม่ได้

เห็นอ๋องเหลียนมั่วโลกีย์กับคนอื่นในจวนอ๋องหลีแบบนี้ เรื่องนี้มันไม่ธรรมดา!

ทุกคนยืนอยู่กลางสวนเหงื่อไหลพราก เสมือนคนคบชู้คือพวกเขาอย่างนั้น ไม่สบายใจอย่างมาก กำลังคิดว่าจะหาเหตุผลอะไรจากไป ห้องด้านข้างก็มีเสียงร้องของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น!

“อ้าก! เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!”

ทุกคนพากันมองไปที่ตำหนักรอง สีหน้าเปลี่ยนไปไม่อาจเดาได้

ซ่างกวนเย็นเพราะว่าเรื่องของเย่เหลียนและฉู่หว่านเอ๋อร์ รู้สึกคาดไม่ถึง ไม่สามารถจัดการฉู่เนี่ยนซี ยิ่งทำให้นางเลือดลมซูบฉีด ตอนนี้ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวในห้องเรือนน้อย ก็อดดีใจไม่ได้

หรือว่าในตำหนักรองจะเป็นฉู่เนี่ยนซี?

ซ่างกวนเย็นคิดเช่นนี้ สายตาก็มีแววดีใจเลื่อนผ่าน จากนั้นไม่รอคนอื่นพูด ก็ก้าวไปข้างหน้า “ใครอยู่ข้างใน!”

เกือบจะเวลาเดียวกัน นางผลักประตูออกอย่างรวดเร็ว ภายในห้องยังเต็มไปด้วยกลิ่นอายการร่วมรัก

ซ่างกวนเย็นเงยหน้า ก็เห็นแผ่นหลังของชายฉกรรจ์พอดี ส่วนด้านหลังของเขาก็เห็นเพียงน่องเล็กๆขาวๆท่อนเดียวเท่านั้น

ชายฉกรรจ์หันกลับมา ในใจซ่างกวนเย็นตื่นเต้น เฟยจู้เคยอธิบายโฉมหน้าของคนนี้ให้นางฟัง ต้องเป็นเขาแน่นอน!