ซ่างกวนเย็นหลับตา รอคอยริมฝีปากของเขามาประกบ….
แต่ริมฝีปากบางนั้นอยู่ห่างจากนางเพียงหนึ่งชุ่น จู่ๆก็หยุดชะงักไป
ตัวเย่เฟยหลีเองก็ไม่รู้ว่าทำไม เขามองไปทางใบหน้าไร้ซึ่งตำหนิของซ่างกวนเย็น และเขาจับพลัดจับผลูหวนย้อนนึกถึงค่ำคืนวันที่เขาเพิ่งจะโดนพิษมาไม่นานนี้
ในคืนวันนั้น ก็เป็นแสงไฟแบบนี้ เตียงแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นบีบคางของเขาอย่างรุนแรง อาการชาไร้ซึ่งกำลังเริ่มปะทุจากจุดสัมผัสผิวหนัง ไหลเวียนทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว
และเหมือนกันกับค่ำคืนนั้น ครั้งแรกที่ตัวเองสัมผัสได้ อภิเษกสมรสมาสามเดือนแล้ว นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้มองเข้าไปในแววตานางอย่างใกล้ชิด
ถึงแม้บนใบหน้าจะมีรอยบาดแผลน่ากลัว แต่ดวงตาคู่นั้น กลับสวยงามมาก
รออยู่ตั้งนานไม่มีการเคลื่อนไหว ซ่างกวนเย็นเลยลองลืมตาขึ้น กลับได้เห็นเย่เฟยหลีอยู่ในระยะใกล้ แม้ว่าจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ แต่นัยน์ตาคู่นั้นชัดเจนว่าไม่ได้จับจ้องสนใจตัวเอง
“ท่านพี่….หลี?”
เย่เฟยหลีได้สติกลับมาทันที จ้องมองใบหน้าซ่างกวนเย็นที่อยู่ตรงหน้า ผ่านไปไม่นาน เขาล้มลงบนเตียงที่อยู่ด้านข้างอย่างไร้เรี่ยวแรง ขมวดคิ้วเป็นปม กดบาดแผลบริเวณไหล่ของตัวเอง
ซ่างกวนเย็นชะงักงัน กล่าวว่า“ท่านพี่ บาดแผลของท่าน….ยังไม่หายดีหรือเพคะ?”
เย่เฟยหลีส่ายหน้า กล่าวว่า“ขอโทษนะ ข้าไม่ค่อยสบาย”
นัยน์ตาซ่างกวนเย็นปิดบังความผิดหวังไม่มิด โชคดีที่ตอนนี้เย่เฟยหลีมองไปทางอื่น
ซ่างกวนเย็นสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน กล่าวว่า“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านพี่หลีพักอยู่ที่นี่เถอะนะเพคะ รอท่านพี่หายดีแล้ว วันหลังหม่อมฉันค่อยทำอาหารให้ท่านรับประทานเพคะ”
เย่เฟยหลียกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้านาง พยายามกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า“นอนเถอะ ข้าจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเจ้า ดูเจ้านอน”
คำพูดนี้ชดเชยความอ้างว้างในใจ ซ่างกวนเย็นมองเขาอย่างอาลัยอาวรณ์อยู่สักพักหนึ่ง ถึงได้หลับตาลง
ค่ำคืนนี้ ราวกับผ่านไปช้าๆ
เย่เฟยหลีนอนไม่หลับ จ้องมองท้องฟ้าอันมืดมน จนตอนที่ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของซ่างกวนเย็นแล้ว เขาถึงได้ก้าวลงจากเตียง ใส่เข็มขัดของตนเองเบาๆไม่ให้เสียงดังรบกวน
ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงได้ควบคุมตัวเองไม่ได้
ตั้งแต่อภิเษกสมรสมาจนถึงวันนี้ ภาพต่างๆนาๆที่เกี่ยวกับฉู่เนี่ยนซีไม่เชื่อฟังล้วนวนเวียนอยู่ในสมองเขา เขานึกทุกอย่างหลังจากที่นางเข้ามาในจวน แต่กลับมักจะคิดไม่ออก ตอนที่นางเพิ่งจะอภิเษกสมรสกับเขานั้นเป็นแบบไหนกันนะ
เขาเพิ่งจะรู้สึกได้ว่า ที่แท้ตอนนั้นตัวเองปฏิบัติกับนาง คิดไม่ถึงว่าจะเฉยเมยกับนางจนถึงระดับนี้
เย่เฟยหลีออกมาอย่างเงียบๆ เมื่อเห็นเหลียงหยวนแปลกประหลาดใจ เลยรีบยกนิ้วชี้ไว้บริเวณริมฝีปาก
ถ้าไม่ใช่ว่าเย่เฟยหลีหมุนตัวเดินออกมานอกจวน เหลียงหยวนจะต้องคิดว่าตัวเองละเมอจนเห็นเย่เฟยหลีตัวปลอมแน่นอน
เขาเดินตามเงียบๆ ยิ่งเดินยิ่งรู้สึกผิดปกติ จนเย่เฟยหลีชะงักงันฝีเท้า เหลียงหยวนถึงพบว่า ท่านอ๋องของตนเองได้มาถึงเรือนพระชายาแล้ว!
ทิ้งซ่างกวนเย็นมาหาฉู่เนี่ยนซีหรือ? เกิดอะไรขึ้น?
และไม่มีเวลาให้เขาคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ก็เห็นเย่เฟยหลีหันมา ท่าทางราวกับสามารถทำให้เขาเยือกแข็งได้ กล่าวว่า”ด้านในนี้มีอะไรกัน?”
เหลียงหยวนได้สติกลับมา และเมื่อฟังอย่างละเอียดถี่ถ้วน ได้พบว่าดึกดื่นป่านนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าด้านในเรือนของพระชายาจะมีเสียงหัวเราะและเสียงขลุ่ยดังมา พอดมแล้วมีกลิ่นย่างเนื้อด้วย!
เย่เฟยหลีสะบัดชุด สาวเท้าเข้าไปในเรือนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี
Please Update for your lovely fan club...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ😭...
อยากให้ทางทีมงามอัพเดททุกวันเลยค่ะ😭...
แอดช่วยอัพต่อให้ด้วยนะคะ...
ทีมงานสู้ๆๆๆๆ จะติดตามต่อไป...
รบกวนอัพต่อให้ด้วยนะคะ ใจจดใจจ่อรออ่านอยู่ค่ะ...
รอๆๆๆค่ะ เมื่อไรจะอัพให้...
อยู่ๆก็อัพอ่ะแอด 😓...
114 รบกวนอัพเดตต่อให้ด้วยค่ะ รออ่านต่อนะคะ...
ลงตอนเดียวเองหรอค่ะ...