ตอน บทที่ 38 ออกหน้าให้ซ่างกวนเย็น จาก พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 38 ออกหน้าให้ซ่างกวนเย็น คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยายย้อนยุคทะลุมิติ พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี ที่เขียนโดย ชานมเปรี้ยว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ซ่างกวนเย็นเช็ดซับน้ำตา เฟยจู้เอาชุดคลุมคลุมบนร่างกายนาง กล่าวพูดเกลี้ยกล่อมว่า“แม่นางอย่าเสียใจเลยเจ้าค่ะ บ่าวได้ยินมาว่าเมื่อคืนพระชายาย่างแกะดื่มเหล้าสำราญใจในจวน คาดว่าท่านอ๋องก็ไม่ค่อยได้เจอเหตุการณ์เช่นนี้บ่อยนัก พอได้ยินเสียงเลยไปดู ก็เลยถือโอกาสค้างคืนที่นั่นเจ้าค่ะ”
“ใช่สิ ถือโอกาส”
ซ่างกวนเย็นกำหมัดแน่น ปลายเล็บแทบจะจิกบริเวณฝ่ามือให้เลือดไหล กล่าวว่า“ความสนุกครึกครื้นนี้ ท่านพี่หลีเลยค้างคืนที่เรือนท่านพี่หญิง เดิมทีข้าเองก็อยากไป แต่รอความว่างเปล่าทั้งคืน ก็ไม่ได้มีคนมาแจ้งข้า ข้า…ข้าจะต้องทำอะไรผิด จนทำให้ท่านพี่หญิงไม่พอใจเป็นแน่”
เย่ฉงเซิ่งชะงักงันอยู่สักพักหนึ่งถึงได้สติกลับมา เมื่อคืนเย่เฟยหลีนอนอยู่บนเตียงซ่างกวนเย็นครึ่งค่อนคืน จากนั้นวิ่งไปหาพระชายาหลีหรือ?
ท่านพี่สามรู้สึกดีเช่นนี้กับฉู่เนี่ยนซีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เขาฟังเฟยจู้พูดอีกว่า“แม่นางจะต้องดูแลสุขภาพตนเองให้ดีนะเจ้าคะ พระชายากลั่นแกล้งแม่นางตลอด ไม่แน่วันนี้อาจจะหาสาเหตุอะไรมาหาเรื่องแม่นางก็ได้นะเจ้าคะ!”
ซ่างกวนเย็นรีบห้ามไว้ว่า”เฟยจู้ นางคือท่านพี่หญิง ข้าเป็นน้อง ข้าสามารถเข้ามาในจวนอ๋องหลีได้ก็เพราะท่านพี่หลีเอ็นดู เจ้าอย่ามาพูดลับหลังท่านพี่หญิงเช่นนี้เด็ดขาด นางเป็นพระชายา ส่วนข้าเป็นเพียงนางสนม จะต้องฟังการอบรมสั่งสอนของนางถึงจะถูก”
พอดีกับน้ำเสียงอันนุ่มนวลของนางวนรอบปลายประสาทของชายหนุ่ม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเย่ฉงเซิ่งผู้ซึ่งชอบสาวงาม พอนางพูดเช่นนี้ เย่ฉงเซิ่งยิ่งรู้สึกว่าไม่สมควรแทนนางเลย
สำหรับผู้ชายสำมะเลเทเมาทั้งวันเยี่ยงเขา เรื่องความรู้สึกเป็นสิ่งที่เขาเชี่ยวชาญ เย่ฉงเซิ่งรู้สึกว่าตัวเองดื่มซุปสร่างเมาได้ถูกเวลาจริงๆ หลังจากปลอบประโลมซ่างกวนเย็นแล้ว เขาสาวเท้าเดินไปทางห้องตำราของเย่เฟยหลี
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังออกไปไกลแล้ว เฟยจู้เลยทอดถอนใจอย่างโล่งอก แล้วหันไปพยักหน้าให้ซ่างกวนเย็น
ซ่างกวนเย็นรีบซับน้ำตา กลับไปที่ห้องตนเองกับเฟยจู้ นางกำหมัดแน่นกล่าวว่า“เฟยจู้ ข้าอยากจะเอากริชไปแทงนางให้ตายเสียจริงๆ แค่ฆ่านางได้ ข้าตายก็ตายตาหลับแล้ว!”
“แม่นางอย่าพูดคำอัปมงคลเช่นนี้เลยเจ้าค่ะ!”เฟยจู้รีบเกลี้ยกล่อม“เมื่อคืนไม่ใช่ว่าเข้านอนเป็นเพื่อนแม่นางแล้วถึงไปหรือเจ้าคะ อีกอย่าง ไม่แน่บาดแผลอันยาวนานของท่านอ๋องอาจกลับมาเป็นใหม่ถึงได้ไปที่เรือนนั้น แม่นางอย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ”
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง พิษที่ยังตกค้างอยู่ของเขาได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ต่อให้บาดแผลเก่าอาการกำเริบก็แค่บาดเจ็บภายนอก เรียกหมอในจวนมาตรวจดู….”
เฟยจู้กัดเม้มริมฝีปากแน่น นางรู้สึกไม่พอใจแทนซ่างกวนเย็นที่ถูกกระทำแบบนี้จริงๆ แต่ปากกลับทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมอย่างต่อเนื่องว่า“แม่นางอย่าร้องไห้เจ้าค่ะ ท่านอ๋องดีกับท่านมากเช่นนี้ คือมีความรักอยู่นะเจ้าคะ อีกอย่างท่านสวยงามขนาดนี้ อย่าดูถูกตัวเองเลยเจ้าค่ะ”
“ไม่ ไม่….เจ้าไม่เข้าใจ เจ้าไม่เข้าใจหรอก!”ซ่างกวนเย็นกวาดจอกน้ำชาบนโต๊ะลงพื้น เสียงเครื่องเคลือบแตกกระจุยกระจายดังชัดเจนออกมาด้านนอกในยามเช้า
เฟยจู้ไม่เข้าใจ คนอื่นต่างไม่เข้าใจ มีแค่ตัวซ่างกวนเย็นเองที่เข้าใจ
ถ้าไม่ใช่เพราะนางขวางกระบี่นั่นแทนเย่เฟยหลีครั้งนั้น เย่เฟยหลีไม่มีทางที่จะสนใจอะไรนางมากมายหรอก และยิ่งไม่มีทางรับนางเข้าจวน ปฏิบัติกับนางอย่างนุ่มนวลเช่นนี้ด้วย
ซ่างกวนเย็นสายตาเย็นชานั่งอยู่ข้างเตียง ปอยผมหลุดรุ่ยลงมา สะท้อนให้เห็นความอึมครึมไร้ความสดใสในดวงตาคู่สวยของนาง
เย่เฟยหลีปฏิบัติกับนาง เพราะบุญคุณมากกว่ารัก
บุญคุณสามารถสร้างขึ้นมาได้ จนกระทั่งสามารถทำมันขึ้นมาให้มันเป็นจริงได้ แต่ความรักทำได้เพียงแสดงออกมาด้วยตนเอง ไม่สามารถปลอมแปลงขึ้นมาได้
แล้วหากเย่เฟยหลีรู้สึกดีกับฉู่เนี่ยนซีจริงๆ…..
ท่าทางเช่นนี้ของนางกระตุ้นความเดือดดาลเย่ฉงเซิ่งแล้ว เขารูดแขนเสื้อพูดเสียงดังขึ้นว่า“ข้าเคยเห็นผู้หญิงไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลที่ทำเพื่อให้พระสวามีอยู่ห้อง คิดไม่ถึงว่าท่านจะกล้ากระทำเช่นนี้ในเรือน? กล้าขุดเอาคนออกมาจากเตียงคนอื่น?”
ฉู่เนี่ยนซีขมวดคิ้วเป็นปม กล่าวว่า“ที่แท้เมื่อคืนนี้เย่เฟยหลีค้างคืนอยู่กับซ่างกวนเย็นหรือ? เพราะฉะนั้น แล้วอย่างไรหรือ?”
“แล้วอย่างไร”เพราะฉะนั้นแล้วอย่างไร?”พูดตามมาติดๆถึงสองหน เย่ฉงเซิ่งหัวเราะเย็นชากล่าวว่า“เพราะฉะนั้นท่านไร้เหตุผลมาก!”
“ท่านไร้เหตุผลมากกว่า ช่วงเที่ยงกลางวันแสกๆวิ่งเตร่มาจวนคนอื่น แล้วตำหนิเรื่องบนเตียงของคนอื่นในจวนคนอื่นเช่นนี้”
ฉู่เนี่ยนซีหน้านิ่งมองเย่ฉงเซิ่งที่สีหน้าแย่ขึ้นเรื่อยๆ นางรู้สึกว่าเย่เฟยหลีเป็นบุคคลชาญฉลาดเช่นนี้ ทำไมถึงได้มีน้องชายโง่เขลาที่ไม่ว่าคนพูดอะไรมาก็เชื่ออย่างนั้นได้นะ
“เมื่อคืนข้าย่างขาแกะ เดิมก็ไม่ได้มีส่วนของเย่เฟยหลี ถ้าท่านว่างขนาดนี้ น่าจะลองไปจ่ายตั๋วเงินที่ค้างค่าเหล้าที่หอจุ้ยเยว่ดูนะ”
เย่ฉงเซิ่งมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง ในความทรงจำตอนนางบอกว่าต้องการอภิเษกสมรสกับเย่เฟยหลี ขอร้องอ้อนวอนจะเป็นจะตาย จนกระทั่งโวยวายจนถึงฉู่กุ้ยเฟยที่อยู่ในวังเลย
เหตุใดพออภิเษกสมรสแล้ว ก็พูดออกมาได้ว่าย่างขาแกะ นางไม่ได้คิดที่จะเชื้อเชิญเย่เฟยหลีมากิน?
นี่ใช่คนเดียวกันหรือไม่?
“คืนนั้นข้าเห็นท่านไปปรากฎตัวที่หอร้องรำกับคนรับใช้ แต่ท่านเคยคิดหรือไม่ หากเรื่องนี้แพร่สะพัดออกไป ชื่อเสียงท่านพี่สามของข้าจะทำอย่างไร! เป็นถึงพระชายา คิดไม่ถึงว่าจะไปสถานที่เช่นนั้นอย่างเปิดเผย ท่านรู้จักอายหรือไม่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี
Please Update for your lovely fan club...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ😭...
อยากให้ทางทีมงามอัพเดททุกวันเลยค่ะ😭...
แอดช่วยอัพต่อให้ด้วยนะคะ...
ทีมงานสู้ๆๆๆๆ จะติดตามต่อไป...
รบกวนอัพต่อให้ด้วยนะคะ ใจจดใจจ่อรออ่านอยู่ค่ะ...
รอๆๆๆค่ะ เมื่อไรจะอัพให้...
อยู่ๆก็อัพอ่ะแอด 😓...
114 รบกวนอัพเดตต่อให้ด้วยค่ะ รออ่านต่อนะคะ...
ลงตอนเดียวเองหรอค่ะ...