พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 43

ฉู่เนี่ยนซีสีหน้าเรียบเฉย รอหมอเทวดาทำความเคารพเสร็จ นางก็ทำความเคารพกลับ

การกระทำนี้ ทำให้คนเบิกตาโพลง นึกว่าตัวเองดูผิดไป คนที่มาปรากฏตัวแวบๆก็หายตั้งแต่ไหนแต่ไรมา หมอเทวดาแม้แต่ฝ่าบาทยังต้องให้เกียรติ คิดไม่ถึงว่าจะทำความเคารพต่อหญิงสันโดษคนไปมาหาสู่น้อย มีชื่อเสียงไม่ดีคนนี้ อีกทั้งนัยน์ตายังมีความเคารพอีกด้วย

และตอนที่ทุกคนคิดว่ามองผิดไป หมอเทวดาเฮ่อหลันได้กล่าวขึ้นว่า”แม่นางหว่านเอ๋อร์ บาดแผลนี้ของท่านเป็นเพียงบาดแผลภายนอก ข้าดูให้ก็ได้ มือคู่นี้ของแม่นางเนี่ยนซีล้ำเลิศมาก มาใช้ประโยชน์กับบาดแผลของท่านช่างเหมือนขี่ช้างจับตั๊กแตนแล้ว”

พอคำนี้หลุดออกมา บรรยากาศโดยรอบกลายเป็นเงียบทันที

หมอเทวดาเฮ่อหลันเหมือนไม่รู้ว่าคำพูดของตนเองมีผลกระทบต่อใจของทุกคน จากนั้นรีบมาจัดการบาดแผลของหว่านเอ๋อร์ทันที

เวลานี้ทุกคนได้สติกลับมา แล้วสูดลมหายใจอันเยือกเย็นเข้า

นี่คือหมอเทวดาเฮ่อหลันที่เล่าลือกัน? ดูยังไงก็เหมือนกับเป็นน้องเล็กของฉู่เนี่ยนซี

คนที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ คิดไม่ถึงว่าจะเคารพผู้หญิงที่ไร้ความสามารถคนนี้ แถมบอกว่าขี่ช้างจับตั๊กแตน

อีกทั้งเขาเรียกนางว่าแม่นางเนี่ยนซี  ไม่ได้เรียกว่าพระชายาหลี เพราะฉะนั้นเขาเคารพมีเพียงคนผู้นี้

เหล่าคนที่หัวเราะเยาะเย้ยนางเมื่อครู่นี้ต่างพากันหน้าซีดเผือด

ฉู่หว่านเอ๋อร์แทบจะกระอักเลือดออกมา แต่กลับจะต้องกลืนกลับไป จะทำอย่างไรได้ร่างกายนางอ่อนแอ เลยยอมให้หมอเทวดาเฮ่อหลันตรวจให้“หมอเทวดาเฮ่อหลันถ่อมตัวแล้ว”

“ไม่ๆ บ้านเมืองมีคนเก่งอยู่มากมาย เป็นข้าที่ความสามารถไม่เท่าคนอื่น”

หมอเทวดาเฮ่อหลันลูบหนวดเครา มองฉู่เนี่ยนซีสายตาเต็มไปด้วยความเคารพ

เมื่อพูดเช่นนี้ออกมา กลุ่มคนที่มึนงงทำอะไรไม่ถูก ตกใจจนอ้าปากค้างคางแทบร่วง

นี่หมายความว่ายังไง? ฉู่เนี่ยนซีเก่งกว่าหมอเทวดาเฮ่อหลันหรือ?

พวกเขากำลังพูดอะไรกัน? หมายถึงทักษะทางการแพทย์หรือ?

ฉู่หว่านเอ๋อร์กัดฟันกรอดจนแทบจะแตกละเอียดแล้ว

“เหตุใดแม่นางหว่านเอ๋อร์ถึงมองข้าเช่นนั้น? ครั้งที่แล้วขาของคุณชายใหญ่จวนเฉิงเซี่ยง….”

“เรื่องครั้งก่อน โชคดีที่ได้หมอเทวดา แต่บาดแผลครั้งนี้จะต้องรบกวนหมอเทวดาแล้ว”

ฉู่เนี่ยนซียิ้มเล็กน้อย ถือโอกาสพูดขึ้น

เย่เฟยหลีจ้องมองแผ่นหลังของนางอยู่ตลอด ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตนเองไม่เคยเข้าใจรู้จักนางเลย

หมอเทวดาเฮ่อหลันชะงักงัน มองสายตาฉู่เนี่ยนซีก็เหมือนเข้าใจอะไรขึ้นมา หัวเราะและกล่าวขึ้นว่า“ฮ่าๆๆๆ ได้ แม่นางเนี่ยนซีวางใจ”

“รบกวนแล้ว”

ฉู่เนี่ยนซียิ้มพยักหน้า ฉู่หว่านเอ๋อร์กับซ่างกวนเย็นยังอดกลั้นไว้ นางไม่ยอมทำตามปรารถนาของพวกนางโดยการช่วยนางรักษาหรอก พอถึงตอนนั้นทำบาดแผลให้สะอาดแล้ว ฉู่หว่านเอ๋อร์แอบเอายาพิษอะไรมาใส่  ตอนนั้นต่อให้ฉู่เนี่ยนซีมีปากมากมาย ก็พูดความให้กระจ่างไม่ได้

เหมือนว่าหมอเทวดาเฮ่อหลันอ่านความคิดของฉู่เนี่ยนซีออก เลยไม่พูดอะไรมาก ส่วนเรื่องที่คุยเกี่ยวกับสำนักการแพทย์ตั้งแต่ก่อนหน้านี้

เดิมเขาอยากพูดกับนาง แต่คนบริเวณโดยรอบเยอะมากเกินไป  ฉู่เนี่ยนซีถึงได้มีท่าทีระมัดระวังเช่นนี้ เขาเลยต้องจัดการกับบาดแผลฉู่หว่านเอ๋อร์เสร็จก่อน เรื่องหลังจากนี้ค่อยหาโอกาสปรึกษากับฉู่เนี่ยนซีได้

ฉู่หว่านเอ๋อร์สีหน้าไม่ดี กำลังจะกล่าวพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆฉู่เฉิงเซี่ยงที่เงียบไม่เอ่ยปาก ก็กล่าวพูดว่า“ทุกท่านๆ เดิมทีวันนี้เป็นวันยินดีที่ลูกชายข้าสุขภาพแข็งแรง แต่กลับเกิดอุบัติเหตุวุ่นวายขึ้น ต้องขออภัยทุกท่านด้วย”

พูดจบ เขาได้สั่งให้คนสนิทข้างกายไปส่งฉู่หว่านเอ๋อร์ที่ห้อง รวมถึงกล่าวว่าแม่นางหว่านเอ๋อร์บาดเจ็บสาหัส ห้ามออกไปด้านนอกตามอำเภอใจ

ความหมายที่พูดออกมาชัดเจนมากแล้ว ไม่มีการอนุญาตจากฉู่เฉิงเซี่ยง คนอื่นห้ามไปเยี่ยม ส่วนฉู่หว่านเอ๋อร์ก็ห้ามออกไปด้านนอกเรือนแม้แต่ก้าวเดียว

เมื่อฉู่เฉิงเซี่ยงพูดออกมา ก็ไม่ดีที่เหล่าแขกเหรื่อจะพูดมากเรื่องฉู่หว่านเอ๋อร์ เลยพากันหาเหตุผล ยกจอกเหล้ามาพูดคุยกันกับฉู่เนี่ยนซี

ฉู่เนี่ยนซีกลับไปที่นั่งของตนเองเงียบๆ ยิ้มอย่างมีมารยาท เปิดรับการมาคารวะเหล้าของเหล่าแขกเหรื่อไม่ได้ปฏิเสธ แต่หางตาของนางมีความไม่แยแส กลับจะเป็นเย็นชาเสียด้วยซ้ำ

เย่เฟยหลีอยู่เป็นเพื่อนนาง ถือโอกาสตอนไม่มีคนมา ถามขึ้นอย่างอ้อยอิ่งว่า“ต้องการให้ข้ากันช่วยหรือไม่?”

ฉู่เนี่ยนซีชะงักเล็กน้อย และได้นึกถึงที่งานเลี้ยงพระราชวังครั้งก่อน นางเคยดื่มเหล้าแทนเย่เฟยหลีที่ตอนนั้นยังดื่มเหล้าไม่ได้

“ไม่จำเป็น ข้าไม่ใช่ดื่มเหล้าไม่ได้ ขอบคุณมาก”

ภายในใจน่าจะมีความรู้สึกที่ซับซ้อน น้ำเสียงที่นางพูดออกมาเลยเย็นชากว่าปกติ

แต่เย่เฟยหลีไม่ได้ถือสา เขาได้รับการปฏิเสธจากนางก็ไม่ได้แปลกใจอะไร แต่ไม่ว่าหลังจากนี้คนที่มาคารวะเหล้าจะเป็นใครฐานะยังไง ต่างดื่มกับนางหนึ่งจอก และเย่เฟยหลีก็ดื่มหนึ่งจอก

ถ้าอยู่เมืองนี้คนมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ต่างรู้ว่าเย่เฟยหลีไม่ใช่คนที่ควรจะยั่วยุ เมื่อเห็นเขาดื่มเป็นเพื่อนฉู่เนี่ยนซี คนเหล่านี้ก็ไม่ได้หาเรื่องมาพูดคุยกับฉู่เนี่ยนซีมากมาย

เมื่อเป็นแบบนี้ ฉู่เนี่ยนซีเลยมีเวลาหายใจหายคอบ้าง

แต่อยู่แบบสงบได้ไม่นาน ถึงอย่างไรก็ยังมีคนที่ไม่สนใจไม่เห็นเย่เฟยหลีอยู่ในสายตา

ฉู่เนี่ยนซีรู้สึกว่าแสงตรงหน้าถูกขวางไว้ พอเงยหน้าขึ้นมองกลับเห็น เย่เหลียนมีรอยยิ้มที่เย็นชากว่าปกติ มายืนอยู่ตรงหน้านาง

“คิดไม่ถึงว่าแม่นางฉู่จะสามารถปิดบังคนทั้งเมืองปู้เย่นี้ได้”

“เสี่ยวเถา รีบไปเตรียมซุปสร่างเมาให้ท่านอ๋องเหลียนเร็ว”ฉู่เนี่ยนซีไม่ได้สนใจเขา หันไปสั่งเสี่ยวเถาโดยทันที

เย่เหลียนขมวดคิ้วเป็นปม กล่าวว่า“ข้าไม่ได้เมา”

“เนี่ยนซีอภิเษกสมรสกับเฟยหลีนานแล้ว จะยังเป็นแม่นางได้อย่างไรเพคะ เสด็จพี่รองบอกไม่ได้เมา ก็พูดเลอะเทอะออกมาแล้ว ท่านควรเรียกข้าว่าน้องสะใภ้ถึงจะถูกเพคะ”

ฉู่เนี่ยนซียิ้มอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาสดใสกลับมีความเหลี่ยมจัดปรากฎออกมา

เย่เหลียนได้ยินเช่นนี้สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นอึมครึมทันที ดวงตานกการเวกเดือดดาล แต่เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ จู่ๆก็คลายหมัดออก แสยะริมฝีปากขึ้น

“ถ้ามีวันหนึ่งที่พวกเจ้าแยกทางกัน ไม่ใช่ว่าจะต้องเรียกว่าแม่นางฉู่หรือ? ไม่ก็เรียกเนี่ยนซี? หรือว่า….เรียกอย่างอื่นได้”เย่เหลียนแสยะริมฝีปากที่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายขึ้น ซ่อนเร้นด้วยความหมายลึกซึ้ง

“อยากตายหรือ?”เย่เฟยหลีดึงฉู่เนี่ยนซีมาด้านหลัง นัยน์ตาอึมครึมเปล่งประกายความเยือกเย็นออกมา

เย่เหลียนเลิกคิ้วเล็กน้อย หัวเราะ“ก๊าก”ออกมา จากนั้นยิ้มเยาะสบตากับเขา”เหอะ เมื่อก่อนน้องสามไม่ใช่ว่าเห็นนางราวกับเป็นเทพเจ้าโรคห่า และหลีกเลี่ยงสุดความสามารถ รังเกียจเดียดฉันท์หรือ? เหตุใดตอนนี้ถึงได้มีท่าทีเช่นนี้?”

“หรือว่า วิธีการของหมอเทวดานี้ ไม่ต่างไปจากการยกระดับฐานะของนาง ฐานะแตกต่างแล้ว การปฏิบัติของน้องสามก็เปลี่ยนหรือ?”

“น้องสามวางแผนได้ดีจริงๆ”

เย่เหลียนพูดพร่ำออกมา น้ำเสียงยั่วยุและหยามเหยียด อีกทั้งอยู่ดีๆก็เปล่งเสียง”หยา”ออกมา เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ มองเขาด้วยความพิลึกแปลกๆ

“หรือว่าตอนแรกเริ่มเลย น้องสามก็กำลังคำนวณอำนาจของจวนเฉิงเซี่ยงนี้ รู้ว่าเนี่ยนซีไม่กล้าแสดงฝีมือ ทุกคนชอบรูปลักษณ์ภายนอก มีเพียงเจ้าที่รู้ว่านางล้ำค่าสามารถเอาผลประโยชน์มาให้ได้”

ฉู่เนี่ยนซีเห็นเขาพูดแล้วทำท่าตื่นตะลึง ฟังเขาพูดพร่ำ เลยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แน่นอนว่านางฟังคำยั่วยุของเขาออก เย่เหลียนอาศัยครั้งนี้ มายุให้รำ ตำให้รั่วเท่านั้นเอง