พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 46

ไม่นานฉู่เนี่ยนซีก็มาหาหยูซีที่หอหุยหุ้น เปิดเครื่องแต่งกายที่มอบให้เขาออก คิดไม่ถึงว่าด้านในจะมีชุดผู้ชายกับสิ่งของบางอย่างที่ไม่รู้ว่าใช้ทำอะไร มันเป็นเหมือนกับผิวหนัง

“พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าจะเปลี่ยนชุด”

เสี่ยวเถากับหยูซีได้ฟังคำสั่ง ก็พากันออกไป

รอจนไม่รู้ว่านานแค่ไหน ประตูค่อยเปิดออกมา ทั้งสองคนมองไปก็เห็นผู้ชายสวมชุดสีขาวเดินออกมาจากด้านในห้อง ผิวพรรณขาวนวลราวกับหยก ใบหน้าละเอียดงดงาม แม้แต่กรอบหน้ายังเหมือนมีดที่ละเอียดละเมียดละไม

เสี่ยวเถาชี้ด้วยความแปลกใจ ไม่อยากจะเชื่อสาตาตัวเอง เป็นเวลานานถึงได้ลองเรียกหยั่งเชิงว่า“พระชายาหรือเพคะ?”

“อืม”ฉู่เนี่ยนซียิ้มมุมปาก พยักหน้าเล็กน้อย

“เป็นพระชายาจริงๆด้วย สวรรค์ พระชายาเหมือนผู้ชายเกินไปแล้วไหมเพคะ”เสี่ยวเถาวิ่งไปข้างกายฉู่เนี่ยนซีด้วยความดีใจ หมุนรอบเพื่อพินิจพิจารณาอย่างละเอียด

หยูซีดูอยู่อีกด้าน สายตาที่เย็นชามาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็เปล่งประกายแปลกใจทันที ผู้เป็นนายเหมือนกับเลียนแบบเอกลักษณ์ของผู้ชายได้อย่างยอดเยี่ยม แม้แต่ลูกกระเดือกยังทำได้เหมือนของจริง บนใบหน้าไม่มีความหวานละมุนของหญิงสาวเลย กลับกันมีความหล่อเหลาของชายหนุ่มมาแทนที่

ผู้เป็นนายนี้สามารถทำให้คนแปลกใจได้อยู่ทุกเวลา มีความรู้ด้านการแพทย์ เล่นพนันเป็น แม้แต่วิธีเปลี่ยนรูปโฉมก็ไม่มีใครเทียบได้

“พอแล้วเสี่ยวเถา เจ้าอยู่ที่นี่นะ ข้ากับหยูซีมีภารกิจจะออกไปข้างนอกกัน”

กล่าวพูดแล้ว ฉู่เนี่ยนซีกับหยูซีก็พากันออกไป

หมอเทวดาเฮ่อหลันเจอฉู่เนี่ยนซีก็ถึงกับแปลกประหลาดใจสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นทั้งสามคนเลยออกเดินทาง

หลังจากนั้นสองชั่วยามกว่าๆรถม้าก็วิ่งผ่านตามป่า และมาหยุดอยู่ด้านป่า

“ถึงแล้ว ผ่านป่าพิษนี้ไปได้ก็ถือว่าเข้าหุบเขายาแล้ว หากไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็จะมีคนของหุบเขายาขวางไว้”หมอเทวดาเฮ่อหลันพูดหนึ่งรอบ จากนั้นทั้งสามคนลงรถม้า

“เอ่อ…ข้าไม่เข้าไปแล้วนะ”หมอเทวดาเฮ่อหลันสีหน้าลำบากใจ กลืนน้ำลายลงคอพูดขึ้น

ฉู่เนี่ยนซีหลุบตาขึ้นมองเขา ถึงแม้จะงงงวยปฏิกิริยาของเขา แต่ก็ไม่ได้คิดจะถามเซ้าซี้ เพียงแค่พยักหน้ากล่าวว่า”เช่นนั้นท่านอยู่ที่นี่รอพวกเราเถอะ”

“ได้ๆ ใช่แล้วนี่คือยาล้างพิษท่านอาจารย์ของข้าให้มา แต่มีแค่เม็ดเดียว ข้าคิดดูแล้ว สามารถแบ่งเป็นสองส่วนได้ ถึงแม้ฤทธิ์ยาจะเจือจาง แต่จากความสามารถของหยูซี เมื่อผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว จะได้รับพิษเล็กน้อยไม่น่าจะเป็นอะไรมาก”

พูดแล้วเฮ่อหลันก็ควักกระปุกเล็กออกมาจากเสื้อ จากนั้นยื่นให้นาง

ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมอง แต่ไม่ได้รับมา ริมฝีปากแสยะยิ้มจางๆขึ้น“ขอบคุณท่านหมอเทวดามาก แต่ไม่ต้องหรอก ข้ามียาล้างพิษ”

ด้วยเหตุนี้ในตอนที่เขาประหลาดใจ ฉู่เนี่ยนซีได้หยิบขวดยาหยิบออกมาสองเม็ด ตัวเองกินหนึ่งเม็ด จากนั้นยื่นให้หยูซีหนึ่งเม็ด ตามด้วยส่งขวดยาให้เฮ่อหลัน

“ยามว่างได้ศึกษาและทำขึ้นมาอยู่บ้าง ในนี้ยังมีอยู่สิบกว่าเม็ด ท่านถือไว้เถอะ”

ฉู่เนี่ยนซีไม่ตะหนี่กับคนที่ซื่อสัตย์จริงใจกับตัวเองเสมอมา ยายาล้างพิษนี้แม้จะไม่ได้สามารถรักษาโรคได้มากมายเหมือนอย่างชาติที่แล้วที่นางศึกษาค้นคว้าขี้ผึ้งไป๋หลิง แต่ยาล้างพิษนี้ก็ดีกว่ายาทั่วไป จนกระทั่งสามารถทำให้คนที่อ่อนแอบำรุงกำลัง และมีชีวิตยืนยาวได้

หมอเทวดาเฮ่อหลันรับขวดมา สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ รอตอนเขามีปฏิกิริยากลับมา ทั้งสองคนก็ได้เข้าไปในป่าแล้ว

เพราะในป่าเต็มไปด้วยกลิ่นอายพิษ เพราะฉะนั้นเลยไม่มีสัตว์ป่า ทั้งสองคนเลยผ่านป่าพิษอย่างรวดเร็ว

“ใครกัน”

ทั้งสองเพิ่งจะออกมาจากป่าพิษ ผู้ชายจำนวนหนึ่งถือกระบี่อยู่ถามขึ้นเสียงดัง