พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 47

เมื่อได้ยินเสียงนี้ คนที่เดิมทีตื่นตระหนกลุกลี้ลุกลนจากการที่หยูซีโจมตีถึงสองหน ตอนนี้ยิ่งลุกลี้ลุกลนมากขึ้น

ค่ายกลกระบี่ขาดไปสองคน ตอนนี้อารมณ์ของทุกคนก็ทำให้ค่ายกลจากเดิมที่ปรากฎจุดบกพร่องอยู่แล้ว ไม่สามารถที่จะประคองได้อย่างงดงามแล้ว

สายตาเย็นชาของหยูก็หาได้ยากที่จะเปล่งประกายดีใจออกมา นัยน์ตาเฉียบแหลมราวกับเหยี่ยวกวาดมองตำแหน่งที่คุ้มกันอ่อนแอที่สุด จากนั้นโจมตีออกไป กระบี่ในมือคนจำนวนหนึ่งถูกโจมตีจนลอย ตามด้วยร่างกายที่ไม่สามารถควบคุมได้ลอยไปทางด้านหลังและล้มลง

“ยอดเยี่ยม หยูซี!”ฉู่เนี่ยนซีตะโกนขึ้นทันที ตามด้วยวิ่งไปทางด้านหน้า คิดได้ว่าในแขนเสื้อมีผ้าพันแผลและแอลกอฮอล์อยู่ เลยกล่าวว่า“แขน”

หยูซีชะงักงันพักหนึ่ง จากนั้นยื่นแขนออกไปอย่างว่าง่าย

ฉู่เนี่ยนซีเหลือบมองบาดแผลบนแขนเขา จากนั้นเปิดแอลกอฮอล์ออก ริมฝีปากอมชมพูกล่าวขึ้นอย่างแผ่วเบาว่า”มันเจ็บ เจ้าอดทนหน่อยนะ”

พูดจบ นางจึงได้แหวกเสื้อให้เปิดออกกว้าง เพื่อให้บาดแผลปรากฎออกมา จะได้ฆ่าเชื้ออย่างละเอียด เมื่อทายาเสร็จถึงได้พันแผล

วันนี้เขาสวมใส่ชุดสีดำ ถ้าไม่จ้องก็ไม่สามารถเห็นได้ คิดไม่ถึงว่านางจะสัมผัสได้ถึงบาดแผลตัวเอง

มันทำให้คนที่เย็นชามาตั้งแต่ไหนแต่ไรอย่างหยูซีรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา

“พวกเจ้าโกง การทดสอบคนเดียว เจ้าสอดแทรกได้อย่างไร”คนคนหนึ่งคลานลุกขึ้นจากพื้นมา กล่าวขึ้นด้วยความไม่พอใจ

ส่วนคนอื่นนอกเหนือจากสองคนที่ถูกโจมตีมีเพียงสีหน้าคาดไม่ถึง ทั้งหมดไม่พอใจและบ่นโทษ

ฉู่เนี่ยนซีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย กล่าวกับเขาอย่างนุ่มนวลว่า“พวกท่านมีกฎไม่ให้คนที่อยู่ด้านข้างพูดหรือ?”

“เอ่อ….อันนี้ไม่มี แต่เจ้าเป็นคนสอนเขา…..”

“ข้าสอนเขาที่ไหนกัน ข้าแค่ให้เขาแบ่งความสนใจ”ฉู่เนี่ยนซีสีหน้าไร้เดียงสา ยักไหล่กล่าวว่า”แต่คิดไม่ถึง พวกท่านแบ่งความสนใจเก่งกว่าเขาอีก”

“แบบนี้คือการที่เจ้าเถียงเอาดื้อๆ…..”

“พอได้แล้ว!”คนผู้นี้กำลังอยากจะพูดอะไร น้ำเสียงของคนนำหน้าก็ดังขึ้นว่า”เถียงเอาดื้อๆคือพวกเจ้า คำพูดของนางทุกคนล้วนได้ยิน เหตุใดก่อนที่เขาจะลงมือถึงไม่ทำการตอบโต้ เมื่อกลับไปทุกคนจะต้องเพิ่มปริมาณเวลาเป็นสามชั่วยาม”

ฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะชื่นชมคนนำหน้าผู้นี้ คนผู้นี้เป็นธรรมมาก ระหว่างที่หยูซีทำการต่อสู้ นางก็ทำการตรวจดูรักษาการเคลื่อนไหวของคนเหล่านั้น จากการประสบความสำเร็จด้านการแพทย์ของนาง แขนและขาของสองคนก่อนหน้าเคยได้รับบาดเจ็บ ดูออกได้ไม่ยาก เพราะฉะนั้นนางเลยถือโอกาสตอนพวกเขาตกที่นั่งลำบากตอนที่ป่วย ส่วนวิธีการโจมตีค่ายกลกระบี่ที่ดีที่สุด คือพอมีคนหนึ่งล้มลง จะโจมตีคนอื่นก็ง่ายขึ้นแล้ว ส่วนประโยชน์สุดท้ายนั้น แค่ทำให้คนเหล่านั้นลุกลี้ลุกลน ง่ายต่อการให้หยูซีทำลายเท่านั้นเอง

“คุณชายซี ต่อไปจะเป็นการทดสอบ’พิษ’ทั้งสองคนจะมีหนึ่งคนที่ต้องกินยาพิษร้ายแรงยาแห่งความตาย ยาพิษชนิดนี้จะไม่ทำให้คนตายในระยะเวลาสั้นๆ แต่จะทำให้เจ็บปวดอย่างไม่มีอะไรมาเทียบเทียนได้ ทำให้คนตายทั้งเป็น ความถี่ของการขจัดพิษของพวกท่านขึ้นอยู่กับว่าสามารถทนได้นานเท่าไหร่ ยาพิษชนิดนี้พวกข้าไม่มียาขจัดพิษ เพราะฉะนั้นถ้าอยากจะเข้าร่วมก็ทำได้เพียงจงสร้างบุญกุศลให้มากเถอะ”

ความหมายแฝงคือไม่ก็ขจัดพิษตอนที่คนไม่เจ็บปวดจนตาย ไม่อย่างนั้นก็เจ็บปวดแบบตายทั้งเป็น ฉู่เนี่ยนซีเข้าใจแจ่มแจ้ง แต่ถ้าเป็นยาพิษชนิดรุนแรง ก็จะต้องมีทางออกที่ดี ก็คือขจัดพิษได้ทันท่วงที และไม่มีทางที่จะรู้สึกอ่อนแอกับมีโรคตกค้าง

คนที่เป็นคนนำหน้าเห็นฉู่เนี่ยนซีสีหน้าเรียบเฉย เลยถามเพื่อความแน่ใจว่า“คุณชายซียังจะทดสอบต่อหรือไม่? ถ้าจะออกไปตอนนี้ก็ย่อมได้”

“ไม่ละ ทำต่อเถอะ”

“ได้……”คนที่เป็นคนนำหน้าได้ยินเช่นนี้ จึงทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา กำลังเตรียมจะออกคำสั่ง ทันใดนั้นได้มีเด็กรับใช้วิ่งมา กระซิบข้างหูสักพักหนึ่ง จากนั้นคนที่เป็นหัวหน้าเลยทำท่าเคารพฉู่เนี่ยนซี“ข้าน้อยมีเรื่องที่จะต้องจัดการ เดี๋ยวพวกเขาจะเป็นคนทดสอบคุณชายขอรับ”

พูดแล้ว เขาก็หมุนตัวออกไปกับเด็กรับใช้

ทุกคนที่อยู่อีกด้านเห็นคนที่เป็นคนนำหน้าไปแล้ว ต่างสบตากัน นัยน์ตาแฉลบผ่านความมาดร้าย

“ยาพิษชนิดนี้ พวกเจ้าสองคนใครจะดื่ม?”

“ข้าดื่ม”หยูซีเดินไปข้างหน้า รับยาพิษมา

ฉู่เนี่ยนซีเห็นแบบนี้แต่ไม่ได้คิดจะห้าม ตอนพวกเขามาได้กินยายาล้างพิษ ถึงแม้จะไม่สามารถรักษาพิษได้มากมาย แต่พิษที่เก่งกาจก็สามารถควบคุมได้บ้าง และอย่างยาพิษชนิดรุนแรงนี้ ก็สามารถลดความเจ็บปวดได้

แต่ทันใดนั้นสมองก็ปรากฎเห็นฉลากยา ด้านบนยังมีตัวหนังสือเรียงเป็นแถว

“ชื่อยา: ยาพิษคุมวิญญาณ ยาพิษระดับหก อาการ:เจ็บปวดรุนแรง จะต้องถอนพิษในหนึ่งก้านธูป ไม่อย่างนั้นแรงกำลังจะลดลง สุดท้ายเส้นลมปราณจะถูกทำลายละตาย จากนั้นก็จะเป็นพวกส่วนประกอบยา”

ฉู่เนี่ยนซีตื่นตะลึง รีบหลบขวดยานั้น ตัวอักษรในสมองยังคงปรากฎอยู่ นี่ช่างทำให้นางตื่นเต้นทั้งหวาดกลัว

ดูเหมือนว่าช่วงนี้รักษาอาการของคนแม้อาการจะไม่รุนแรงนัก แต่อย่างไรก็มีดอกผลสำเร็จ ทำให้สิ่งล้ำค่า โลกใบเล็กของนางปลดคลายความสามารถในการตีความนี้ได้ ถ้านางไม่สามารถปลดคลายทักษะนี้ได้ เกรงว่าหยูซีดื่มยานี้……

นึกถึงตรงนี้ ภายในใจนางเย็นยะเยือกไม่หยุดหย่อน ดวงตาหงส์คู่สวย มองคนที่ยื่นขวดยามาให้เขาด้วยสายตาเย็นชา

คนผู้นั้นเห็นสายตาเย็นชาของนาง นัยน์ตาก็มีความลุกลี้ลุกลนแฉลบผ่าน แต่เมื่อนึกได้ว่าที่นี่เป็นสถานที่พวกเขา เลยรวมความกล้า ยืดเอวขึ้นกล่าวว่า“มองข้าทำไมหรือ พวกเจ้ายังอยากจะทำต่อหรือไม่”

ฉู่เนี่ยนซีเห็นท่าทางของเขา เลยรู้ว่าพวกเขาเห็นหัวหน้าไม่อยู่ เลยมีความคิดแก้แค้น จงใจเปลี่ยนยาพิษที่มีความคล้ายกับ ยาแห่งความตาย

ฉู่เนี่ยนซีหรี่ตามอง กลิ่นอายความน่ากลัวอันตรายปะทุขึ้นมา จ้องมองเขม็งไปที่เขา กล่าวว่า“ต้องการ ต้องการแน่นอนอยู่แล้ว!”

กล่าวพูดแล้ว นางจึงกำหมัด กระแทกไปที่ท้องของเขา ตอนที่เขาอ้าปากเหวอตกใจ จึงได้รีบเอายาที่อยู่ในมือกรอกปากเขา แล้วใช้อีกหมัด เพื่อให้ยาผ่านลำคอลงท้อง

คนอื่นเห็นการกระทำของฉู่เนี่ยนซี จึงชักกระบี่เดินหน้าทันที

“ถ้าพวกท่านไม่อยากตาย อย่าขยับเป็นดีที่สุด”

สีหน้าฉู่เนี่ยนซีเรียบเฉย น้ำเสียงฟังไม่ออกว่าคิดยังไง จากนั้นใช้เท้าถีบคนเจ็บปวดทรมานที่บังอาจค่อยๆเข้ามานอนทรมานโหยหวนอยู่บนพื้น

“เจ้าเด็กน้อย คิดไม่ถึงว่าจะไม่เคารพกฎเกณฑ์การทดสอบ แล้วยังลงมืออยู่หน้าประตูหอยา วันนี้พวกเจ้าอย่าคิดที่จะหนีไปได้”

“หนีหรือ? เหตุใดต้องหนี?”ฉู่เนี่ยนซียืนมือไขว้หลัง ริมฝีปากแสยะยิ้ม กล่าวอย่างราบเรียบว่า”ถ้าพูดถึงกฎ เป็นพวกท่านที่ทำลายก่อน ยานั่นเป็นยาแห่งความตายจริงๆนะหรือ?”

น้ำเสียงของฉู่เนี่ยนซีดังขึ้น เอาขวดยาปลอมเทลงพื้น กล่าวว่า“นี่คือยาพิษคุมวิญญาณ!”

ทุกคนที่ได้ยินสีหน้าเปลี่ยนทันที แปลกประหลาดใจ อีกทั้งไม่เข้าใจ ส่วนสีหน้าหลายคนไม่เป็นธรรมชาติและตึงเครียด

“เจ้าอยากจะกลับคำก็พูดมาตามตรง อย่ามาพูดเลอะเทอะที่นี่ นี่คือยาแห่งความตาย!”

คนคนหนึ่งเดินหน้ามา หลังตรง ท่าทางเหมือนต่อให้ตีตายก็ไม่มีทางยอมรับผิดว่าฉู่เนี่ยนซีพูดถูก

“ไม่ยอมรับไม่เป็นไร ยาสองชนิดนี้ถึงแม้ฤทธิ์จะพอกัน ส่วนประกอบเหมือนๆกัน แต่ในยาพิษคุมวิญญาณมีส่วนประกอบของยา——เหม่ยกั๋ว ที่มีกลิ่นรสชัดเจนอยู่ ไม่เพียงแค่ไม่มีรสฝาดขมของยาแห่งความตาย กลับกันมันมีความหอม ดมดูแล้วก็รู้ว่าใช่หรือไม่”ฉู่เนี่ยนซีพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ ถึงแม้นางจะพูดสบายๆ แต่คนที่อยู่ในสถานการณ์กลับมีสภาวะตึงเครียดขึ้นมา

กฎของหอยา ไม่สามารถเปลี่ยนกฎและยาได้ตามอำเภอใจ คนที่ทำผิดกฎจะเจ็บปวดทรมานกว่าการตายเสียอีก!

ฉู่เนี่ยนซีมองท่าทางของทุกคนอย่างชัดเจน ริมฝีปากแสยะยิ้มหยันขึ้น ตามด้วยชี้นิ้วไปทางคนก่อนหน้าที่ถูกหยูซีโจมตีแขนจนล้มว่า“เจ้า ออกมาดม”