พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 57

ซ่างกวนเย็นหรี่ตาลงเล็กน้อย ทันใดก็พุ่งไปยังด้านข้างของฉู่เนี่ยนซี

สัมผัสทั้งห้าของฉู่เนี่ยนซีค่อนข้างสูงกว่าคนอื่น เวลานี้คล้ายกับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ในดวงตาจึงเกิดการระวังตัวขึ้นมาทันที

ในขณะที่ซ่างกวนเย็นกำลังจะเข้ามาสัมผัสด้านหลังของนาง ทันใดฉู่เนี่ยนซีก็บิดตัวหันข้างทันที เนื่องจากแรงเฉื่อย ซ่างกวนเย็นจึงคว้าน้ำเหลว แต่ด้วยความที่นางออกแรงไปด้านข้าง ฉะนั้นด้วยปัญหาขององศา จึงไม่ได้พุ่งไปยังสระบัวโดยตรง แต่กลับล้มลงกับพื้น

มุมปากของฉู่เนี่ยนซียิ้มเยาะเล็กน้อย ความเย็นชาที่แฝงอยู่ในดวงตาเพียงพอที่จะทำให้นางรู้สึกได้ถึงความกดดัน

"เจ้ารู้สึกว่าอากาศร้อนหรือ? จึงอยากให้ข้าลงไปเย็นชุ่มฉ่ำสักหน่อยหรือ?" น้ำเสียงอันเย็นชาพ่นออกมาจากริมฝีปากอันแดงระเรื่อของฉู่เนี่ยนซี ทำให้ซ่างกวนเย็นรู้สึกสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูก

"ข้า.....เมื่อครู่นี้ข้าไม่ระมัดระวังจึงเหยียบก้อนหินเข้า แล้วจึงเซล้มลงไปข้างหน้า"

"หืม? อย่างนั้นหรือ....." เสียงของฉู่เนี่ยนซีต่ำ และผ่อนคลาย แล้วกล่าวต่อไปว่า "ข้าคิดว่า เจ้าเป็นโรคลมแดด จึงได้ล้มลงเสียอีก"

"ไม่เช่นนั้น......" ฉู่เนี่ยนซีจึงลดตัวลง แล้วกวาดสายตามองไปยังร่างกายของนางอย่างเย็นชา "ถอดเสื้อตัวนอกออก แล้วลงไปอาบน้ำสักหน่อยเถิด!"

ซ่างกวนเย็นเบิกตาโพลงทันที แล้วมองนางด้วยความหวาดกลัว "เจ้าทำเช่นนี้ไม่ได้นะ ท่านอ๋องจะต้องไม่ยกโทษให้เจ้าเป็นแน่"

ฉู่เนี่ยนซีมองนางด้วยท่าทีที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แน่นอนว่านางไม่สามารถทำเช่นนี้ได้จริงๆ เพราะคนคนนี้ นางยิ่งเข้าไปยุ่งเกี่ยวก็ยิ่งสร้างความเดือดร้อน ในเมื่อไม่สามารถฆ่าได้โดยตรง ถึงเวลานั้นก็ไม่ใช่การปล่อยให้คนมาตามล่า ตามก่อเรื่องกับนางหรือ แต่การกล่าวเตือนทำให้นางตกใจสักเล็กน้อยก็เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำ

"ที่นี่มีเพียงพวกเราสองคน หากเจ้าตายไปแล้ว ใครจะรู้ละว่าข้าโยนเจ้าลงไป!" ฉู่เนี่ยนซียกยิ้มมุมปาก

ใบหน้าที่แฝงไปด้วยรอยแผลขนาดใหญ่ บวกกับรอยยิ้มปีศาจร้ายของนาง ทันใดก็ทำให้ซ่างกวนเย็นต้องขนพองสยองเกล้า

"ไม่ เจ้าทำไม่ได้นะ......เมื่อครู่นี้คนรับใช้เห็นพวกเราเข้ามาแล้ว! เจ้า.....เจ้าปิดบังไม่ได้หรอก"

"หืม? อย่างนั้นหรือ......"

ฉู่เนี่ยนซียิ่งทำตัวปกติ ซ่างกวนเย็นก็ยิ่งตึงเครียด

แต่จู่ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าอารมณ์ของซ่างกวนเย็นก็เปลี่ยนไปทันที ทันใดในดวงตาก็แฝงไปด้วยความดีใจและแผนการบางอย่าง

ในความสงสัยของฉู่เนี่ยนซีว่าต้องมีเรื่องไม่ดี แต่เมื่อรู้ตัว ก็ไม่ทันการแล้ว

เห็นเพียงจู่ๆ ซ่างกวนเย็นก็พลิกตัว แล้วพุ่งลงไปยังสระดอกบัว

"เจ้าจะทำอะไร!" น้ำเสียงอันเยือกเย็นของเย่เฟยหลีดังมาจากด้านหลังที่อยู่ไม่ไกล

สุดท้ายก็เห็นสายตาอันเย็นชากวาดมองมายังด้านหลังของนาง และกระโดดลงไปในน้ำเสียงดัง"ตูม"

ทันใดชั่วพริบตาก็เกิดความตื่นตระหนก เมื่อเห็นเขาทำเช่นนี้ ไม่นานก็สงบลง ส่งสายตาอันเย็นชามองเขาที่อุ้มซ่างกวนเย็นขึ้นมา

"แค่กๆ ......." ตัวของซ่างกวนเย็นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ผมแนบติดทั้งสองข้าง จากนั้นก็ไออย่างรุนแรงสองสามครั้ง และดูอ่อนแรงลงอย่างชัดเจน

"ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่อัปลักษณ์ คาดไม่ถึงว่ายังดุร้ายเช่นนี้อีก เจ้าไม่รู้หรือว่ารองพระชายาซ่างกวนว่ายน้ำไม่เป็น นี่เจ้าอยากจะให้นางจมน้ำตาย เพื่อไม่ให้ใครได้รับความโปรดปรานเหมือนกับเจ้าใช่หรือไม่!"

เย่ฉงเซิ่งที่อยู่ข้างๆ ชี้นิ้วด่าฉู่เนี่ยนซีเสียงดัง

"พี่สาว ข้าเพียงแค่เข้ามาถามว่าเจ้าสอนหนังสือในพระราชวังเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้ว่าประโยคไหนทำให้เจ้าไม่พอใจ.....คาด.....คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ และอยากจะฆ่าข้าให้ตาย!"