พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 7

ฉู่เฉิงเซี่ยงได้ยินเสียงเคลื่อนไหว พอเงยหน้าขึ้นเพิ่งจะพูด ก็เห็นฉู่เนี่ยนซีวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบและนางก็อึ้งไปเลย เผยให้เห็นความน่ารักที่ปกติไม่ค่อยปรากฏในตัวนาง

ฉู่เฉิงเซี่ยงก็อึ้งไปด้วย

จนกว่าหนังสือบนมือตกลงบนโต๊ะ คนแก่คนนี้ถึงรู้สึกตัวมาได้ รีบสะบัดเสื้อคลุมและลุกขึ้นมา พร้อมเดินหน้าขึ้นไปจับมือของฉู่เนี่ยนซีขึ้นอย่างเร็ว

"ไอ้เด็กนี่ ทำไมไม่รู้จักให้คนใช้เข้ามาแจ้งล่ะ?รีบมานั่งข้างๆพ่อสิ ให้พ่อดูเจ้าสักหน่อย!"

เสียงของฉู่เฉิงเซี่ยงสั่นสะเทือนเล็กน้อย เมื่อเผชิญกับลูกสาว พลังอำนาจในปกติของเขาล้วนหายไปหมดเลย

จับมือของฉู่เนี่ยนซีที่ผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ในฐานะที่เป็นพ่อ เขารู้สึกเห็นใจนางมาก

ฉู่เนี่ยนซีเดินเข้าไปกับพ่อด้วยความอึ้ง จนกว่านั่งลงถึงรู้สึกตัวขึ้นมาได้ พูดอย่างตกใจ"ท่านแกล้งทำเป็นป่วย เพื่อหลอกให้ลูกออกจากมาจากจวนอ๋องหลีหรือเจ้าคะ?"

เผอิญว่าตอนนี้เฉิงเซี่ยงฮูหยินเปิดผ้าม่านและเดินเข้ามาจากห้องข้างๆ ใบหน้ายิ้มอย่างแจ่มใสมาก

"อย่าพูดเลย พอได้ข่าวว่าอ๋องหลีรับคุณหนูซ่างกวนเข้าจวน พ่อของเจ้านอนหลับไม่ดีทั้งคืน กลัวว่าเจ้าจะได้รับความไม่เป็นธรรมในจวนอ๋อง เลยใช้ข้ออ้างนี้หลอกเจ้ามา!"

เฉิงเซี่ยงฮูหยินรีบรับขนมที่เพิ่งทำเสร็จร้อนๆมาจากมือของสาวใช้ และจับมือของฉู่เนี่ยนซีด้วยความเป็นห่วง"รีบลองชิมดูสิ"

ฉู่เนี่ยนซีรับขนมมา กัดคำหนึ่ง ในปากเต็มไปด้วยความหวานและความเหนียวหนึบของขนม

นางก้ก้มหน้าลง รู้สึกอบอุ่นใจมาก น้ำตาก็เกือบจะไหลออกมา

ในสมัยนี้ นางไม่ใช่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

"ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าสบายดี สบายดีจริงๆ"

ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้าขึ้น เผชิญสายตาที่เป็นห่วงแต่ก็จนปัญญาของพ่อแม่ รู้สึกว่าชาตินี้ที่เกิดใหม่ อาจจะเป็นเพราะสวรรค์เมตตานาง

ในตอนที่ฉู่เนี่ยนซีทอดถอนใจอยู่ ผ้าม่านก็เคลื่อนไหวเล็กน้อย มีคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถเข็นและถูกจ้าวโม่เหยียนที่ขอบตาแดงก่ำผลักออกมา

คนที่นั่งอยู่บนรถเข็นใส่เสื้อคลุมสีขาว ใช้มงกุฎหยกมัดผม บุคลิกสง่างามราวกับหยกที่ยังไม่ได้เจียระไน ยิ้มมุมปากเล็กน้อย หลังจากสังเกตนางหลายรอบแล้ว ถึงพูดเบาๆว่า"อ๋องหลีไม่ดีต่อเจ้าเลยใช่ไหม?เจ้าไม่ได้กลับบ้านนานขนาดนี้ ดูสิ ยังผอมลงเลย"

ฉู่เนี่บนซีก็สังเกตคนนี้อยู่ด้วย จากความทรงจำแล้ว นางรู้ว่าคนนี้ก็คือพี่ชายคนโตของนาง ชื่อว่าฉู่เจี้ยนอี้

ปีนั้นนางทะเลาะกับที่บ้านเลยออกจากบ้านไป และเผอิญว่าพบอันตราย เขาเป็นคนไปช่วยนางโดยไม่คำนึงถึงอันตรายใดๆทั้งสิ้น

และเป็นเพราะความดื้อรั้นของนาง ทำให้ผู้ชายที่มีชีวิตชีวาในปีนั้นกลายเป็นพิการ ร่างกายและจิตใจล้วนถูกทำร้าย

จากนั้นไป เจ้าของร่างเดิมไม่รู้สึกผิดใดๆเลย แค่รู้สึกว่าความรักที่พี่ชายมีต่อนางเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล แถมยังไม่เคยไปเยี่ยมเยียนพี่ชายที่เรือนของเขา จนกว่าแต่งงานออกไปแล้วก็เป็นเช่นนี้

ทีแรกนึกว่าเจอกันอีกครั้งหนึ่ง ฉู่เจี้ยนอี้น่าจะโกรธนางบ้าง แต่ไม่คิดเลยว่าประโยคแรกของเขาจะถามด้วยความเป็นห่วง

ทันใดนั้นฉู่เนี่ยนซีก็รู้สึกซับซ้อนมาก

นางเม้มปาก น้ำเสียงมีความแหบแห้ง ตะโกนเรียกอย่างไม่คุ้นเคย"พี่ชาย ช่วงนี้สบายดีไหม?"

ได้ยินคำพูดนี้ของนาง มือที่ผลักรถเข็นของจ้าวโม่เหยียนอดไม่ได้ที่จะแน่นขึ้นมา อยากจะพูดอะไรแต่ก็ระงับลงไป เหลือแต่ความตำหนิที่ปรากฏอยู่ในดวงตาเท่านั้น

เป็นแค่คำพูดง่ายๆ แต่พอฉู่เจี้ยนอี้ได้ยินเช่นนี้ กลับทำให้เขานิ่งอึ้งไปสักครู่หนึ่ง พอรู้สึกตัวมาได้ รอยยิ้มบนปากของลึกซึ้งกว่าเดิม

ฉู่เจี้ยนอี้ยิ่งทำตัวอ่อนโยนและสง่างามเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกเสียใดขาที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกของเขา

จ้าวโม่เหยียนก้มหน้ายืนอยู่ข้างหลังของเขา แต่ดวงตากลับแดงก่ำไปหมด

ตอนนั้นที่นางเจอกับฉู่เจี้ยนอี้ ก็"รักแรกพบ"อย่างที่ในหนังสือว่าอย่างนั้นเลย

แต่ท่านแม่ที่โลภมากของตัวเอง ตอนแรกรู้สึกว่าแต่งงานกับลูกชายคนโตที่ออกโดยเมียหลวงของจวนเฉิงเซี่ยงเป็นสิ่งที่ดียิ่งนัก แต่ตอนนี้......

แม่และคนที่บ้านเห็นว่าขาของฉู่เจี้ยนอี้ไม่มีความหวังแล้วจริงๆ ถึงขู่ให้นางหย่า

นางจะไม่มีวันหย่าหรอก นอกจากนางตายไป!

แต่ถึงแม้ตาย นางก็จะเป็นภรรยาของฉู่เจี้ยนอี้ เป็นผีของจวนเฉิงเซี่ยง!

เห็นลักษณะที่ทรมานของพี่สะใภ้ ฉู่เนี่ยนซีแอบทอดถอนในใจ

จริงๆแล้วไม่ต้องพูดอะไรมาก นางก็รู้ว่าใจของพี่สะใภ้คนนี้คิดอะไรอยู่

หลังจากพูดคุยกันง่ายๆแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็กระแอม แล้วจับมือของะ่อเอาไว้ พูดอย่างจริงจัง"ท่านพ่อ ก่อนหน้านี้ลูกสาวโชคดีได้เจอหมอเทวดาคนหนึ่ง ได้เรียนรู้จากเขาบ้าง ไม่งั้นให้ลูกสาวดูให้พี่ชายสักหน่อย ไม่แน่อาจจะสามารถรักษาขาของพี่ชายได้นะ"

ฉู่เจี้ยนอี้อึ้งเล็กน้อย ดวงตาที่สดใสเหมือนมีแสงสว่างพาดผ่าน แต่ก็แค่สักพักหนึ่งก็กลับมาเหมือนเดิม"ขาของพี่ชาย พี่ชายรู้เอง หลายปีนี้ท่านพ่อก็ทุ่มเทมามาก แต่ไม่ค่อยมีผลอะไรเลย ชีวิตนี้น่าจะต้องเป็นแบบนี้ตลอดแล้ว แต่ดีที่ตอนนี้ข้าชินแล้ว ตอนนี้ก็สบายดีนะ"