พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 89

ฉู่เนี่ยนซีก้มลงไปมองมือที่ยื่นออกมาของเย่เฟยหลี และอดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้น

เขากำลังทำอะไร?

แต่กลุ่มจำเป็นต้องมีสี่คน มีเย่เฟยหลีร่วมกลุ่มด้วยก็ดี ฉู่เนี่ยนซียิ้มและจับมือของเย่เฟยหลี

สัมผัสที่เย็นยะเยือกและนุ่มนวลจากมือของนาง ทำให้มุมปากของเย่เฟยหลียกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เหลียนที่อยู่ข้างๆ ก็เบิกตากว้าง และลุกขึ้นยืนในทันที

“ไม่รู้ว่าข้าจะเข้าร่วมกลุ่มด้วยได้หรือไม่!” ในขณะพูดเย่เหลียนก็ยื่นมือออกมาด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก และมองตรงไปที่ฉู่เนี่ยนซี

ฉู่เนี่ยนซีไม่คิดเลยว่าเขาจะอยากเข้าร่วมกลุ่มกับพวกเขาด้วย แต่นางไม่กังวลว่าเขาจะเล่นลูกไม้ใดๆ ถึงอย่างไรหากแพ้ก็จะไม่เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของเขาเอง

อีกอย่างตอนนี้ก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครอยากอยู่กลุ่มเดียวกับนาง

เมื่อคิดเช่นนี้ ฉู่เนี่ยนซีก็พยักหน้า และทันทีที่จะเอ่ยปาก เย่เฟยหลีที่อยู่ข้างๆ ก็ยื่นมือออกไปและจับมือกับเขา

จากนั้นเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น “ยินดีต้อนรับ!”

เย่เหลียนสีหน้าหม่นหมอง ดึงมือกลับมา และมองเขาด้วยสายตาลึกล้ำ สีหน้าดูไม่แยแส

ทุกคนไม่คิดว่าอ๋องเหลียนจะเป็นฝ่ายขอเข้าร่วมกลุ่ม และสับสนอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนต่างรู้ดีว่าอ๋องหลีและอ๋องเหลียนขัดแย้งกันมาโดยตลอด

แต่ตอนนี้ร่วมมือกัน! ถือว่าหาได้ยาก

อย่างไรก็ตาม ท่านอ๋องทั้งสองได้แบ่งกลุ่มแล้ว คนที่คอยจับตามองเหล่านั้นก็หมดความสนใจไปชั่วขณะ และรีบไปหาคนเข้าร่วมกลุ่ม

ไม่นานทุกคนก็จับกลุ่มเสร็จเรียบร้อย และทุกคนก็นั่งหรือยืนรวมกันเป็นกลุ่ม

เรือแล่นไปข้างหน้าอย่างช้าๆ น้ำสีฟ้าครามกระเพื่อมรอบลำเรือ สายลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ และพัดผ่านใบหน้าของผู้คน ความเย็นเข้าปะทะ แต่ก็ซึมซาบเข้าไปในหัวใจ

เนื่องจากแบ่งออกเป็นห้ากลุ่ม ดังนั้นแต่ละกลุ่มสามารถตั้งได้สองหัวข้อ และอีกสี่กลุ่มจะตอบ

แต่ละคนในแต่ละกลุ่มสามารถตอบได้เพียงหนึ่งคำตอบ หัวหน้ากลุ่มสามารถตอบได้หลายครั้ง ผู้ที่ตอบได้ดีจะได้รับหนึ่งคะแนน และกลุ่มที่มีคะแนนมากที่สุดในห้ากลุ่ม เมื่อสิ้นสุดลงจะเป็นผู้ชนะ

“เมื่อครู่พวกท่านไม่ได้บอกว่าหัวหน้ากลุ่มต้องต่อบทกลอนเยอะ?” เหยียนจือซินพูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่น้ำเสียงยังคงแผ่วเบา

“กฎเกณฑ์นี้ยังต้องบอกด้วยหรือ? พวกเราที่เข้าร่วมการล่องทะเลสาบเป็นประจำต่างก็รู้ดี!”

พูดจบ คนอื่นๆ ก็พากันขานรับ

ฉู่เนี่ยนซีเลิกคิ้วขึ้น และรู้อยู่แก่ใจว่ามีกฎเกณฑ์มาตลอด แต่สำหรับพวกเขาที่มาเป็นครั้งแรกย่อมไม่รู้ และเป็นเพราะไม่รู้ ฉู่เนี่ยนซีจึงกลายเป็นหัวหน้ากลุ่ม

เนื่องจากสมาชิกในกลุ่มแต่ละคนสามารถตอบได้เพียงครั้งเดียว นี่ก็ยืนยันได้ว่าหัวหน้ากลุ่มต้องตอบห้าข้อ และหัวหน้ากลุ่มเป็นกุญแจสำคัญ

ฉู่เนี่ยนซีมองไปที่กลุ่มอื่นๆ และน่าแปลกใจที่ซ่างกวนเย็นเป็นหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มที่สี่ และฉู่เนี่ยนซีคือกลุ่มที่ห้า!

นี่เป็นเรื่องปกติของการอยากเห็นนางแพ้?

แต่นางไม่แปลกใจเลย!

“เสี่ยวจือซิน ไม่เป็นไร เพียงแค่แต่งกลอนเพิ่มเท่านั้น ไม่เหนื่อยหรอก!” ในขณะพูดฉู่เนี่ยนซีก็ดึงเหยียนจือซินให้นั่งลง

ผู้คนมองนางอย่างเยาะเย้ย ไม่เหนื่อย? เช่นนั้นก็ต้องทำให้ได้!

หลังจากประกาศกฎเกณฑ์ กลุ่มแรกก็เริ่มตั้งหัวข้อ เห็นได้ชัดว่าชายที่อ้วนเล็กน้อยคนหนึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มของกลุ่มที่หนึ่ง ลุกขึ้นยืนมองไปที่ทะเลสาบข้างนอกและกล่าวว่า “ข้าคิดว่าใช้ทะเลสาบนี้เป็นหัวข้อ ใช้ฤดูใบไม้ร่วงนี้เป็นหัวข้อเถิด!”

เมื่อเสียงดังขึ้น ผู้คนต่างก็พากันครุ่นคิด ฉู่เนี่ยนซีแทะเมล็ดแตงโมด้วยท่าทางสบายๆ