พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1223

จักรพรรดิจ้าวเหรินไม่ได้พบหลี่กุ้ยเฟยมานานมากแล้ว

ก่อนหน้านี้รู้สึกรำคาญนางเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อไม่ได้พบเจอกันจริง ๆ กลับอดคิดถึงข้อดีของนางไม่ได้

ดังนั้น เมื่อใดที่ไม่มีสิ่งใดต้องจัดการ พระองค์ก็มักจะเสนอหน้ากับเยี่ยนอ๋อง และทุกครั้งที่เยี่ยนอ๋องเข้าวัง พระองค์จะหาข้ออ้างให้เขานำสิ่งของไปมอบให้หลี่กุ้ยเฟย

สำหรับเรื่องนี้ ในใจของเยี่ยนอ๋องมีเพียงความเฉยเมยและความเย็นชา

ก่อนหน้านี้ไปอยู่ไหนมา ตอนนี้มาทำท่าทางว่าใส่ใจ ทำให้ใครดู

ในระหว่างมื้ออาหารค่ำปีใหม่ จักรพรรดิจ้าวเหรินทรงเหม่อลอย ส่วนพระเจ้าหลวงก็แทบไม่ได้กินอะไรเช่นกัน

เจ้าชายเฒ่าจงใจไม่กิน เพราะต้องการเก็บท้องไว้ไปจัดหนักอีกมื้อที่เรือนพักในภายหลัง

เมื่อใกล้สิ้นสุดงานเลี้ยงปีใหม่ เขาก็ร้องเสียงดังว่าอิ่มจนง่วงนอน และต้องการกลับไปพักผ่อนที่ตำหนักฉางหนิง ห้ามใครรบกวน

แต่อวิ๋นหลิงรู้ดีว่า เจ้าชายเฒ่านี่แหละกำลังรีบกลับไปดูรายการฉลองตรุษจีน

และก็เป็นไปตามคาด เมื่อนางไปถึงในเวลาต่อมา เขากำลังนั่งดูอย่างออกรสบนโซฟา

“ข้าว่ารายการพวกนี้น่าสนใจมาก ทำไมพวกเจ้าถึงไม่ชอบดู?”

“ถ้าท่านชอบก็ดีแล้ว พวกเรายังมีเรื่องอื่นต้องทำ”

อวิ๋นหลิงรีบโบกมือ กลัวพูดช้าแล้วพระเจ้าหลวงจะชวนพวกเขามาร่วมดูด้วยให้เสียเวลาวันหยุด

คำพูดของพระเจ้าหลวงยังไม่ทันเอ่ยก็ถูกปิดกั้นไว้ก่อน เขาเบ้ปากเล็กน้อยแล้วโบกมือด้วยความเบื่อหน่าย

“ช่างเถอะ ๆ ข้าก็เบื่อพวกเจ้าที่ไม่รู้จักชื่นชม ข้าจะให้สนมรักอยู่ดูเป็นเพื่อนแทนแล้วกัน”

อวิ๋นหลิงค่อยโล่งอก นางเห็นหลิวฉิงและคนอื่น ๆ นั่งดื่มไวน์ชมดอกไม้ไฟอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ จึงเดินเข้าไปสมทบพร้อมถามด้วยความสงสัย

“จริงสิ พี่ฉิง ครั้งนี้จักรพรรดิเสี่ยวฉิงจะพาองค์หญิงมาด้วย ท่านรู้หรือไม่ว่าองค์หญิงหลานหลิงเป็นคนเช่นไร?”

“เจ้าหมายถึงอาหนีหรือ? เมื่อวานข้าเพิ่งได้รับจดหมายจากนาง”

อาหนีคือชื่อเล่นของกู้จวินหนี จากน้ำเสียงของหลิวฉิง ดูเหมือนว่าเขาจะสนิทสนมกับนางมาก

“นางเป็นหลานสาวของเจ้าอ๋อง หน้าตาสะสวย นิสัยก็ดี ก่อนหน้านี้ในวังเป่ยฉิน นางช่วยข้าไว้ตั้งหลายครั้ง ถึงกู้จื่ออวี๋กับเจ้าอ๋องจะไม่ลงรอยกัน แต่ทั้งสองก็ยังรักและเอ็นดูอาหนีมาก”

บิดาของนางคือซู่ชินอ๋อง น้องชายของจักรพรรดิแคว้นเป่ยฉิน และเป็นพี่ชายของกู้ฉางเซิง

แม้จะไม่ได้เกิดจากมารดาเดียวกัน แต่องค์ไท่เฟยผู้ให้กำเนิดเขานั้นกลับไม่เคยสร้างเรื่องวุ่นวาย มิหนำซ้ำยังดูแลกู้ฉางเซิงในวัยเยาว์อีกด้วย

ซู่ชินอ๋องเองก็เคยช่วยเหลืออดีตจักรพรรดิต้ฉินขึ้นครองราชย์ ทว่าเมื่อฮ่องเต้องค์นั้นสิ้นพระชนม์ในเหตุการณ์กบฏในวัง เขาก็เป็นผู้ที่อดทนเลี้ยงดูกู้จื่ออวี๋จนเติบใหญ่ จะกล่าวว่าเขาเปรียบเสมือนบิดาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันก็คงไม่เกินเลยนัก ดังนั้นทั้งหลานทั้งอาต่างเคารพเขายิ่งนัก

ผู้ที่สามารถพูดถึงเรื่องดีๆ ของกู้ฉางเซิงต่อหน้ากู้จื่ออวี๋โดยไม่ทำให้อีกฝ่ายโกรธได้ คงมีเพียงอ๋องซู่เท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ กู้จวินหนีจึงเป็นที่โปรดปรานในเป่ยฉิน และฐานะของนางก็เหนือกว่าสตรีในราชวงศ์คนอื่นๆ

อวิ๋นหลิงถามด้วยความสงสัย “จักรพรรดิเสี่ยวฉินโปรดปรานนาง แล้วยังส่งนางมาเพื่อสมรสเชื่อมสัมพันธ์อีกหรือ?”

หลิวฉิงตอบด้วยท่าทีจริงจังว่า “นั่นเป็นไปไม่ได้ กู้จื่ออวี๋ควบคุมนางได้หรอกก็บ้าแล้ว อาหนีเป็นเด็กสาวหัวดื้อ นิสัยออกจะหัวแข็งเล็กน้อย ครั้งนี้นางเป็นคนอยากมาต้าโจวเอง”