ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 8

"อุ๊ย คุณ?" ขณะที่เธอกำลังรีบเดินออกมาหวังจะไปเรียกแท็กซี่ที่หน้าโรงแรม แต่ก็ถูกมือของชายหนุ่มที่เดินตามมากระชากตัวไว้ก่อน "ปล่อยนะฉันมีธุระต้องไป"

"ธุระของเธอคือฉันไม่ใช่เหรอ"

"คุณอย่าสำคัญตัวเองผิดนักเลย"

"แล้วสิ่งที่เธอทำมันคืออะไรล่ะ"

"ฉันมีเหตุผล"

"เหตุผล?"

"ฉันบอกแล้วไงว่าจะรีบไปทำธุระ"

"เธอรู้ไหมว่าผลกระทบที่เธอทำ มันจะเกิดอะไรขึ้น" เขาหมายถึงที่เธอจูบในงานเมื่อสักครู่ เพราะอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แทบจะทุกคน

"ใครให้คุณปฏิเสธฉันเองทำไม"

"ผู้ชายปฏิเสธหมายถึงเขาไม่ต้องการ เธอไม่เข้าใจเลยเหรอ"

ถึงแม้ว่าจะรีบมากแค่ไหนแต่พอได้ยินประโยคแบบนี้ออกมา มันดูเหมือนถูกตบหน้าชัดๆ มือเรียวยกขึ้นมาหวังจะเอาคืน แต่ก็ถูกอีกฝ่ายคว้ามือของเธอไว้ได้ทัน

"ฉันเจ็บนะ" เขาไม่ได้จับไว้เฉยๆ แต่ยังใช้แรงบีบ

"เธอดูละครมากไปหรือเปล่า ที่คิดว่าตบแล้วฉันจะจูบ"

"คุณ!" สโรชาไม่รู้จะเปรียบผู้ชายคนนี้กับอะไรดีแล้ว ในเมื่อเขาไม่ชอบหน้าเธอแล้วทำไมต้องมารั้งตัวไว้ด้วย "ช่วยด้วยค่ะ" หญิงสาวหันมองไปรอบข้างแล้วตะโกน ยังไงเธอก็ต้องไปจากที่นี่ก่อนที่แม่จะออกมาจากงาน

"เธอจะเรียกคนมาช่วยหาพระแสงอะไร อ๋อ..หรือจะบอกว่าฉันลวนลาม"

"ฉันมีธุระต้องไปจริงๆ นะ" หญิงสาวยังคงพยายามแกะมือที่เขากำแขนไว้แน่น

"แต่ฉันไม่ให้ไป" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลากคนตัวเล็กให้เดินตามมาที่รถ

"คุณมีสิทธิ์อะไรทำแบบนี้กับฉัน"

แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจ พอประตูรถเปิดออกก็จับร่างของเธอยัดเข้าไปนั่งข้างคนขับ

แต่พอปิดประตูเธอก็เปิดมันออกหวังจะหนี

"โอ๊ย" ยังไม่ทันได้ลุกเลยด้วยซ้ำ เขาก็รัดเธอไว้กับรถด้วยเข็มขัดนิรภัย "เข็มขัดอะไรทำไมแกะไม่ออก" หญิงสาวหาที่ปลดล็อคแต่ก็ไม่เจอ

พอรามสูรเดินมานั่งลงประจำที่คนขับเขาก็ออกตัวรถอย่างเร็ว

"คุณจะไปไหน ปล่อยฉันลงนะ"

"มารยาเธอนี่เหลือเฟือจริงๆเลยนะ"

"คุณหมายความว่ายังไง"

"คงกำลังทำให้ฉันหัวหมุนอยู่ล่ะสิ"

"ฉันทำอะไรให้คุณหัวหมุน แค่คุณจอดรถแล้วปล่อยฉันลง!"

ที่เขาหัวหมุนเพราะตอนอยู่ในงานเหมือนเธอยั่วยวนเชิญชวนเขาตลอดเวลา แต่พอออกมาจะหนีอย่างเดียว รามสูรก็เลยคิดว่าเธอคงกำลังเพิ่มมูลค่าในตัวเอง

เช้าวันต่อมา..

ด้วยภาพที่เห็นเมื่อคืนนี้ นักข่าวเริ่มขุดคุ้ยความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอง จนไปเจอข่าวใหญ่ วันที่พวกเขาและเธอเข้าห้องที่สถานบันเทิงแห่งนั้นด้วยกัน

นักข่าวล้วงลึกไปถึงคนจ่ายค่าห้อง โดยเป็นการรูดบัตรของฝ่ายหญิง

[บ้านพลเอกเรวทัต]

"ข่าวอะไรกัน?" ท่านพลเอกเห็นกล้องวงจรปิดที่ทางสื่อโทรทัศน์นำออกมาเสนอ รูปร่างผู้ชายที่เดินออกมาจากห้องที่คล้ายม่านรูด เหมือนลูกชายตัวเองมากถึงแม้ว่าจะปิดใบหน้าไว้แต่ชุดและรูปร่างก็ใช่เลย

"เห็นปล่อยข่าวกันมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ" แม่บ้านที่ทำความสะอาดเปิดทีวีทิ้งไว้

ผ่านไปสักพักก็มีผู้หญิงออกมาจากห้อง แล้วแวะจ่ายเงินค่าห้องก่อน

คนภายนอกอาจจะไม่รู้ว่าข่าวนี้ต้องการสื่ออะไร เพราะคนเล่าข่าวก็ไม่ได้พูดเจาะลึกถ้าไม่งั้นคงถูกฟ้อง แถมบุคคลในภาพก็ถูกเบลอจนแทบจะมองไม่รู้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาที่(ไม่)รัก