ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 12

"โอ๊ย!" ด้วยความที่เขาไม่ระวังทำให้เล็บเสียดสีกับช่องคลอดจนเธอรู้สึกเจ็บ แต่เขากลับคิดว่าเธอใกล้แล้ว ก็เลยชักนิ้วออกมา เพื่อที่จะเอาความเป็นชายใส่เข้าไปแทน "อื้ออ"

คนตัวเล็กได้แต่กัดฟันปล่อยให้เขาทำไป ถึงแม้จะรู้ว่าตอนนี้แม่ไม่อยู่หน้าห้องแล้วก็ตาม เพราะยังไงคงหยุดอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ได้แล้ว

"อื้อ อื้อ อ " เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปพอถูกเสียดสีหนักเข้าก็เริ่มมีอารมณ์ แต่ความเจ็บปวดก็ไม่ได้จางหายไป

"ซี๊ดด" ชายหนุ่มกระแทกซ้ำอีกหลายทีแล้วก็หยุดลงพร้อมน้ำที่หลั่งออกจากร่างกาย

พอทุกอย่างผ่านไปร่างหนาก็ทิ้งตัวลงนอนแบบไม่ใยดีคนที่เพิ่งจะถูกเขาสำเร็จความใคร่ไปเลย

เช้าวันต่อมา..

"โอ้ยย" คนตัวเล็กเริ่มเจ็บเสียดช่องทางที่ถูกของแข็งเมื่อคืนนี้ พอรู้สึกตัวเต็มที่หญิงสาวก็ลุกขึ้นมามองรอบข้าง

หึ.. เริ่มรู้สึกสมเพชตัวเอง ตื่นมาทีไรก็เจอแต่ความว่างเปล่า ครั้งนี้ก็คงเหมือนครั้งแรก สิ่งที่เขาได้ไปคงไม่น่าจดจำอะไร

ก๊อกๆ "คุณผู้หญิงบอกให้ลงไปทานข้าวค่ะ"

"ฉันไม่หิว"

"แต่คุณผู้หญิงบอกว่าให้คุณลงไปให้ได้"

มันคงเป็นคำสั่งสินะ "เดี๋ยวฉันตามลงไป"

"ให้ไวเลยนะคะ"

"โอ๊ย" พอลุกขึ้นยิ่งเจ็บเสียด แต่ต้องได้ทำตามคำสั่ง ผ่านไปเพียงไม่กี่อึดใจหญิงสาวก็ค่อยๆ ก้าวเดินลงมาจากชั้นบน

"ทำไมใส่ชุดนั้นลงมาล่ะลูก" ผกาแก้วไม่พอใจเอามากๆ เมื่อเห็นลูกสาวสวมชุดนอนลงมา

"?" เธอไม่รู้ว่าเขายังอยู่ คิดว่าแค่จะลงมากินข้าวแล้วกลับขึ้นไปนอน ก็เลยหยิบชุดที่ใส่ง่ายที่สุดลงมา

"พี่เขารอกินข้าวด้วย มานั่งตรงนี้" ถ้าจะไล่ลูกสาวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลัวว่าผู้ชายจะกลับไปก่อน เพราะนางได้ขอร้องให้เขาอยู่ต่อ ถ้าไม่งั้นป่านนี้คงออกไปแล้ว

สะโพกงามค่อยๆ หย่อนลงนั่งเก้าอี้ข้างๆ คนที่นอนร่วมห้องกับเธอเมื่อคืนนี้

"ซี๊ด" เสียงนี้ดังออกมาจากริมฝีปากบางเพียงแค่เบาๆ เพราะตอนทิ้งน้ำหนักตัวลง เธอเริ่มเจ็บตรงนั้นอีกครั้ง

แต่ดูเหมือนคนเป็นแม่จะพอใจมาก คิดว่าลูกสาวคงรับศึกหนัก ..แต่เธอก็รับศึกหนักมาจริงๆ นั้นแหละ

"วันไหนว่างก็แวะมากินข้าวกับน้องบ่อยๆ นะ แม่บ้านที่นี่ทำอาหารอร่อย" ว่าแล้วนางก็เลื่อนอาหารมาตรงหน้าให้ลูกสาว ตักให้กับฝ่ายชาย

ขนาดยกมือยังจะยกไม่ขึ้น ต้องได้ตักอาหารให้เขาตามใจแม่อีก

"พูดด้วยสิลูก"

"ทานสิคะ" หญิงสาวพูดเบาๆ โดยไม่กล้ามองหน้า

ชายหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่มองดูใบหน้าเธอเล็กน้อย แล้วก็ยอมทานอาหารที่เธอตักมาให้

"อันนี้ก็อร่อยนะลูก"

เพล้ง "อ๊อย" มือเรียวเอื้อมไปกำลังจะตักอาหารจานนั้นมาวางใส่จานให้เขาอีกครั้ง แต่ช้อนในมือกับร่วงลงเสียก่อน

"ทำอะไรซุ่มซ่าม"

"ขอโทษค่ะ" สโรชาเริ่มหน้าซีดจนเห็นได้ชัด แต่คงไม่มีใครสนใจ

หลังทานข้าวเสร็จ..

"รอโรสแป๊บหนึ่งนะคะ ขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" เธอแอบกระซิบบอกเขาว่าอยากจะขอออกไปด้วย เขาก็เลยรอ

"ฝากดูแลน้องด้วยนะ" ผู้เป็นแม่พูดกับลูกเขยตอนที่ลูกสาวกำลังกลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า "น้องไม่เคยมีแฟนก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง"

"ครับ"

เธอให้เขารออยู่เพียงแค่ไม่นานก็กลับลงมา

รถคันหรูวิ่งออกมาถึงหน้าปากซอยก็จอดตรงป้ายรถเมล์ หญิงสาวที่นั่งมาด้วยหันมองดูคนขับ แบบสงสัยว่าเขาจอดทำไม