ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 13

สบายตัวจัง ..ได้นอนแช่น้ำนมแบบนี้แทนที่จะมีความสุข แต่กลับกระวนกระวาย ไม่รู้ว่า Comment ที่พิมพ์ไว้บน IG ของเขาจะถูกลบหรือยัง เพราะเธอไม่รู้ว่าจะติดต่อเขาได้จากทางไหนนอกจากโทรศัพท์ แต่เธอไม่มีเวลาโทรหาเขาเลยเพราะช่างอยู่ติดตัวตลอดเวลา ก็เลยต้องได้ใช้การพิมพ์ข้อความทิ้งไว้

อีกสถานที่หนึ่ง.. คนที่เธอกำลังให้ความหวังว่าเขาจะมาหา

พอขับรถมาถึงบ้านของตัวเขาเอง ชายหนุ่มก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาเปิดดูว่าเสียงข้อความอะไร

"??" หัวใจเต้นแรงขึ้นมาเมื่อเห็น comment นั้น ที่จริง comment ไม่ได้ทำให้เต้นแรงหรอก account ที่กด Like comment นั้นต่างหาก ในที่สุดเธอก็เข้ามาส่อง IG ของเขาจนได้ แถมยังไปกดถูกใจประโยคที่ผู้หญิงอีกคนพิมพ์ไว้ว่ามาหาที่บ้านหน่อย

ทีแรกว่าจะลบข้อความนั้นออก แต่รามสูรเปลี่ยนใจเก็บไว้แบบนี้แหละ

"?" ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่เห็น เธอก็เห็นเหมือนกันว่ามีคนมากดถูกใจ comment

สโรชาอดไม่ได้ที่จะเข้าไปส่องว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

หญิงสาวต้องรีบแอบเก็บโทรศัพท์ไว้ เมื่อกดเข้าไปเห็นรูปชายหญิงคู่หนึ่งถูกตั้งไว้เป็นภาพโปรไฟล์ เพราะมันคือผู้ชายคนที่กำลังจะเป็นเจ้าบ่าวเธอในวันพรุ่งนี้ และที่ต้องได้รีบซ่อนโทรศัพท์ เพราะกลัวช่างที่กำลังขัดสีฉวีวรรณเธออยู่แอบมองมาเห็น

คำพูดหนึ่งของเขาได้ดังเข้ามาในหูอีกครั้ง ที่เขาบอกว่าพร้อมจะไม่แต่งงานถ้าผู้หญิงคนนั้นกลับมา เอาสิอยากเล่นตลกกับชีวิตของเธอมากก็จัดมาเลย ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเจ้าบ่าวมันก็ไม่แปลกแล้วล่ะ

"ถ้าเจ้าบ่าวได้แช่น้ำนมด้วยกันก็คงจะดูสวีทมากกว่านี้นะคะ" เสียงช่างเสริมความงามชวนคุย เพราะตอนนี้ก็ค่ำมากแล้ว

"งานเขายุ่งค่ะ ต้องได้ดูแลบริษัทด้วย"

"จริงด้วยค่ะคนระดับคุณรามสูร"

หญิงสาวค่อยๆ หลับตาลงในอ่างที่แช่น้ำนมอยู่ แบบไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว เรื่องของพรุ่งนี้ปล่อยให้มันเป็นเรื่องอนาคตไป

"คุณ?" ไม่รู้ว่าตัวเองพักผ่อนสายตาไปนานแค่ไหน แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เจอว่าที่เจ้าบ่าวยืนอยู่ตรงหน้า "คุณมาได้ยังไง" มือเรียวถูกยกขึ้นมาปิดบังส่วนบนไว้

"ก็บอกให้ผมมาหาไม่ใช่เหรอ"

"คุณเห็น comment นั้นด้วยเหรอ" เธอแปลกใจถ้าเขาเห็นทำไมถึงไม่รีบลบออก "แล้วพวกพี่ๆ ไปไหนหมด"

"ไม่รู้สิ เห็นผมเข้ามาก็ออกไปกันหมด"

"คุณจะทำอะไร" หญิงสาวรีบขยับตัว เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะก้าวขาลงมา โดยที่บนร่างกายของเขามีแค่กางเกงชั้นในตัวเดียว

"คงกำลังจะกินข้าวมั้ง"

"?" เขาพูดเล่นเป็นด้วยเหรอ "ถ้างั้นคุณก็แช่ไปเถอะฉันพอแล้ว" สโรชากำลังจะลุกขึ้นแต่ถูกคนที่เพิ่งเอนตัวลงมารั้งไว้ จนเธอลื่นลงไปทับหน้าอกของอีกฝ่าย

แชะ

"คุณคิดจะทำอะไร" สโรชาตกใจเมื่อเขาถ่ายรูปตอนที่ใบหน้าเธอแนบอยู่ลำตัว โชคดีที่น้ำนมพอจะบังเรือนร่างได้

"ก็เชิญแขกมาร่วมงานแต่งเราพรุ่งนี้ไง"

"ทำไมคุณไม่เอารูปพรีเวดดิ้งหรืออะไรก็ได้ ที่มันดูดีกว่านี้" ที่จริงเธอถ่ายภาพหน้างานไว้แล้ว ถึงแม้จะถ่ายแบบรีบๆ แต่ก็พอดูได้

"อย่าบอกนะว่าคุณอาย" เพราะแบบเธอไม่น่าจะอายเลย

"ยิ่งคุณทำประชดแบบนี้ ผู้หญิงเขายิ่งจะไม่กลับมาหาคุณไม่รู้หรือไง" แต่ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าที่เขาทำไปเพื่ออะไร คงอยากให้ผู้หญิงคนนั้นร้อนรนแล้วรีบกลับมา

"ไม่ต้องมาสอนผม" น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปทันที

"ปล่อยนะ ฉันจะออกไปแล้ว"

"จะรีบไปไหนรอผมมาหาแทบจะทุกลมหายใจเข้าออกไม่ใช่เหรอ"