ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 18

กว่าเขาจะตื่นขึ้นมาก็ปาเข้าไปตอนเย็น เพราะเมื่อคืนนี้ดื่มหนักมา แถมมาถึงบ้านยังได้ปลดปล่อยอารมณ์อีก ชายหนุ่มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองอยู่บ้าน เดินลงมาข้างล่าง

"ไม่ออกไปไหนแล้วเหรอลูก"

"เหนื่อยครับ อยากจะนอนต่อแต่หิวก่อน"

"แม่ให้คนเตรียมอาหารไว้รอแล้ว"

ขณะที่คุยกับแม่สายตาเขามองไปทั่วบ้าน

"มองหาใครเหรอลูก" ผู้เป็นแม่ก็อดที่จะมองตามลูกชายไม่ได้

"เธอไปไหนแล้วล่ะครับ"

"ลูกหมายถึงเมียของลูกน่ะเหรอ" ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วนางก็เลยลืมไปเลย

"ใช่ครับ"

"ออกไปตั้งแต่ลูกมาถึงนู่นแหละ" พุดตาลก็ไม่ได้อคติอะไรกับเด็กหรอก แต่แค่ไม่ชอบแม่ของสโรชา กลัวว่าลูกสาวจะนิสัยเดียวกับแม่

"เหรอครับ" นั่นแสดงว่าเธอออกไปหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงแล้วเหรอ

ชายหนุ่มทานข้าวจนอิ่มก็กลับขึ้นมา คิดว่าจะนอนเอาแรงอีกสักรอบ เพราะเจองานหนักของบริษัทมาหลายวัน แถมเมื่อคืนนี้ก็มีกินเลี้ยงกับคนที่ช่วยงานอีก

ก่อนเอนตัวลงนอนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เพราะเหมือนมีข้อความแจ้งเตือนไว้ว่ามีคนโทรมา

เธอโทรมาสองสายเพราะเขาไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงไปด้วย

พอเห็นเบอร์โทรเท่านั้นแหละ รามสูรก็เปิดเข้าไปเช็คดูใน IG ว่าเธอทำเหมือนทุกครั้งไหม เวลาที่เขาไม่รับโทรศัพท์เธอชอบจะทิ้ง Comment ไว้ให้ แต่ก็ไม่มีอะไร

"อ้าวไหนบอกว่าจะขึ้นไปนอนไงลูก" ผ่านไปเพียงไม่นานลูกชายก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาจากชั้นบนอีก

"คืนนี้ผมอาจจะไม่กลับมาที่บ้านครับ"

"แล้วลูกจะไปค้างไหน"

"แม่ครับ"

"ก็ได้จ้า ขับรถระวังด้วย"

เขาไม่ชอบให้ใครมาเช็คว่าเขาจะไปค้างที่ไหน แม้กระทั่งแม่เรื่องนี้นางรู้ดี

[โรงพยาบาล]

ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดเข้ามาเบาๆ คนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยซึ่งนอนพักมาทั้งวัน พอตกเย็นก็เลยไม่ค่อยง่วง มองไปดูว่าเป็นใครที่เปิดเข้ามา

"เสร็จงานแล้วเหรอลูก"

"เสร็จงาน? เออ เสร็จแล้วครับ" สายตาเขามองไปดูเธอที่นอนหลับอยู่บนโซฟาซึ่งปรับเป็นที่นอนสำหรับคนมาเฝ้าไข้

"น้องบอกว่าถ้าลูกเสร็จงานก็คงจะตามมา"

"เหรอครับ"

"เมื่อคืนนี้โรสไม่ค่อยได้นอน มัวแต่ดูแลแม่"

"ครับ"

"เห็นน้องบอกว่าเราจะมาค้างที่นี่ด้วยเหรอ เตียงแค่นั้นนอนเบียดกันได้ไหมล่ะ"

"นอน?" เขาแค่อยากจะมาดูว่าเธอโทรไปทำไม แต่ได้ยินแม่ของเธอพูดขนาดนี้ก็เลยยังไม่กล้ากลับ

"อืม" ดูเหมือนว่าไฟในตัวของเขาจะจุดติดเร็วมาก ชายหนุ่มกดท้ายทอยของเธอเข้ามาอีกครั้งแล้วก็จูบ

แต่จูบเพียงไม่นานเขาก็ปล่อย

พอเป็นอิสระใบหน้าสวยหวานก็แนบลงกับแผ่นอกของคนที่เป็นสามี ขาเรียวที่พาดทับช่วงกลางลำตัวสัมผัสได้ว่าเจ้าสิ่งนั้นของเขาแข็งมาก แข็งจนกลัวว่าถ้าที่นี่ไม่ใช่ห้องของโรงพยาบาลเธอคงจะไม่รอดแล้ว

"?" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ เขาก็รูดซิปกางเกง ที่จริงเธอไม่ได้มองหรอกเพราะขาเธออยู่ตรงนั้นก็เลยพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายทำอะไร "??" ในเวลาต่อมามันยิ่งทำให้ตกใจมากขึ้นอีก เพราะเขาจับมือของเธอให้จับเจ้าสิ่งนั้นไว้

ดวงตากลมมองขึ้นไปดูเจ้าของท่อนเอ็น แต่ตอนนี้เขายังคงหลับตาทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สโรชาไม่ได้ปฏิเสธหรอก เขาให้จับเธอก็จับอยู่แบบนั้น

"!!" อยู่ดีๆ เจ้าสิ่งที่เธอกำลังจับอยู่มันก็ดิ้นเองได้ โดยที่เจ้าของยังคงนอนหลับตาอยู่ หญิงสาวกำลังจะปล่อยมือแต่ถูกเขาคว้าไว้แล้วก็จับมือของเธอรูดขึ้นลง

ถ้าเขาลืมตาขึ้นมามองคงเห็นว่าตอนนี้หน้าเธอแดงมาก โชคดีที่มุมนี้ไม่ค่อยสว่างเท่าไรแถมมีผ้าห่มผืนใหญ่คลุมร่างของทั้งสองไว้ ถ้าไม่ถึงกับกระแทกคนที่นอนร่วมห้องอยู่ก็คงไม่รู้

ลมหายใจของเธอที่สัมผัสกับซอกคอมันก็เริ่มทำให้เลือดในกายชายหนุ่มหมุนเวียนไม่ปกติ

แกร็ก..

รามสูรรีบหยุดสิ่งที่กำลังให้เธอทำอยู่ไว้ เมื่อประตูห้องเปิดเข้ามา

"ขอเช็คความดันหน่อยนะคะ" คนที่เข้ามาก็คือพยาบาลที่เข้าเวรรอบดึก

"คุณพยาบาลช่วยเบาหน่อยนะคะ ลูกสาวกับลูกเขยฉันหลับอยู่" พยาบาลหันไปมองเล็กน้อยแล้วก็หันกลับมาพยักหน้าให้กับผู้ป่วย ส่วนคนเป็นแม่ยังคงมองไปดูลูกสาวด้วยรอยยิ้ม

พอเช็คความดันเสร็จ พยาบาลก็เก็บอุปกรณ์ออกไป

ผ่านไปสักพักรามสูรสัมผัสได้ถึงน้ำที่ไหลซึมลงมาสัมผัสกับผิวหนังของเขา และเสียงสะอื้นก็ค่อยๆ ดังตามออกมาเบาๆ ถ้าไม่อยู่ใกล้กันคงไม่ได้ยิน