ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 18

กว่าเขาจะตื่นขึ้นมาก็ปาเข้าไปตอนเย็น เพราะเมื่อคืนนี้ดื่มหนักมา แถมมาถึงบ้านยังได้ปลดปล่อยอารมณ์อีก ชายหนุ่มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองอยู่บ้าน เดินลงมาข้างล่าง

"ไม่ออกไปไหนแล้วเหรอลูก"

"เหนื่อยครับ อยากจะนอนต่อแต่หิวก่อน"

"แม่ให้คนเตรียมอาหารไว้รอแล้ว"

ขณะที่คุยกับแม่สายตาเขามองไปทั่วบ้าน

"มองหาใครเหรอลูก" ผู้เป็นแม่ก็อดที่จะมองตามลูกชายไม่ได้

"เธอไปไหนแล้วล่ะครับ"

"ลูกหมายถึงเมียของลูกน่ะเหรอ" ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วนางก็เลยลืมไปเลย

"ใช่ครับ"

"ออกไปตั้งแต่ลูกมาถึงนู่นแหละ" พุดตาลก็ไม่ได้อคติอะไรกับเด็กหรอก แต่แค่ไม่ชอบแม่ของสโรชา กลัวว่าลูกสาวจะนิสัยเดียวกับแม่

"เหรอครับ" นั่นแสดงว่าเธอออกไปหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงแล้วเหรอ

ชายหนุ่มทานข้าวจนอิ่มก็กลับขึ้นมา คิดว่าจะนอนเอาแรงอีกสักรอบ เพราะเจองานหนักของบริษัทมาหลายวัน แถมเมื่อคืนนี้ก็มีกินเลี้ยงกับคนที่ช่วยงานอีก

ก่อนเอนตัวลงนอนเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู เพราะเหมือนมีข้อความแจ้งเตือนไว้ว่ามีคนโทรมา

เธอโทรมาสองสายเพราะเขาไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงไปด้วย

พอเห็นเบอร์โทรเท่านั้นแหละ รามสูรก็เปิดเข้าไปเช็คดูใน IG ว่าเธอทำเหมือนทุกครั้งไหม เวลาที่เขาไม่รับโทรศัพท์เธอชอบจะทิ้ง Comment ไว้ให้ แต่ก็ไม่มีอะไร

"อ้าวไหนบอกว่าจะขึ้นไปนอนไงลูก" ผ่านไปเพียงไม่นานลูกชายก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาจากชั้นบนอีก

"คืนนี้ผมอาจจะไม่กลับมาที่บ้านครับ"

"แล้วลูกจะไปค้างไหน"

"แม่ครับ"

"ก็ได้จ้า ขับรถระวังด้วย"

เขาไม่ชอบให้ใครมาเช็คว่าเขาจะไปค้างที่ไหน แม้กระทั่งแม่เรื่องนี้นางรู้ดี

[โรงพยาบาล]

ประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดเข้ามาเบาๆ คนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยซึ่งนอนพักมาทั้งวัน พอตกเย็นก็เลยไม่ค่อยง่วง มองไปดูว่าเป็นใครที่เปิดเข้ามา

"เสร็จงานแล้วเหรอลูก"

"เสร็จงาน? เออ เสร็จแล้วครับ" สายตาเขามองไปดูเธอที่นอนหลับอยู่บนโซฟาซึ่งปรับเป็นที่นอนสำหรับคนมาเฝ้าไข้

"น้องบอกว่าถ้าลูกเสร็จงานก็คงจะตามมา"

"เหรอครับ"

"เมื่อคืนนี้โรสไม่ค่อยได้นอน มัวแต่ดูแลแม่"

"ครับ"

"เห็นน้องบอกว่าเราจะมาค้างที่นี่ด้วยเหรอ เตียงแค่นั้นนอนเบียดกันได้ไหมล่ะ"

"นอน?" เขาแค่อยากจะมาดูว่าเธอโทรไปทำไม แต่ได้ยินแม่ของเธอพูดขนาดนี้ก็เลยยังไม่กล้ากลับ