"ก็ลองพูดมาก่อนสิ" นางเป็นผู้ใหญ่มากพอ ถ้าไม่เพราะเจอเรื่องราวในชีวิตที่ไม่ดีมา นางก็คงจะเปิดใจให้กับทุกคนได้ แต่เพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง ตั้งแต่นั้นมานางไม่เคยสนิทใจกับใครเลยแม้แต่สามีตัวเอง
"คุณรามสูรไม่เคยรักโรสเลยค่ะ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ที่ต้องแต่งงานเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง"
"หนูบอกแม่ได้ไหมว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง"
ดวงตางามที่ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า ถึงกับมองจ้องไปที่อีกฝ่ายแบบอัตโนมัติ เธอเคยกลัวนางตั้งแต่ตอนเข้าบ้านใหม่ๆ แม้แต่วันแต่งงานนอกจากไหว้แม่สามีแล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับนางอีก แต่ทำไมวันนี้ เธอถึงรู้สึกอบอุ่นกับผู้หญิงคนนี้
"เรื่องที่โรสบอกคุณแม่ไปแล้ว ว่าแม่ใหญ่ไม่ใช่แม่แท้ๆ โรสก็บอกกับเขา"
"แล้วไงต่อ" เห็นลูกสะใภ้หยุดพูดนางก็เลยถามอีก
"แม่ใหญ่กีดกันไม่ให้โรสเข้าใกล้แม่ เพราะกลัวสังคมจะรู้ความจริง แต่ถ้าโรสแต่งงานออกเรือนไป อาจจะมีเวลาดูแลแม่แบบใกล้ชิดก่อนที่ท่านจะ..." ดวงตาของเธอเศร้าลงเมื่อพูดมาถึงตรงนี้
"หนูก็เลยยอมแต่งงาน เพื่อจะได้ดูแลแม่โดยไม่ให้คุณผกาแก้วรู้?"
"ใช่ค่ะ โรสโง่มากเลยใช่ไหมคะ" ความคิดบ้าๆ แบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำอยู่แล้ว แต่นาทีนั้นแม้แต่ตัวเธอถ้าตายแทนแม่ได้ก็ยอม
"มันไม่ใช่เรื่องโง่เลย นั่นคือการสร้างบุญที่ยิ่งใหญ่ เราได้ดูแลบุพการีก่อนที่ท่านจะสิ้นใจ หนูอย่าคิดแบบนั้นสิ"
น้ำตาของเธอไม่รู้ไหลมาจากไหนบ้าง จนคนที่คุยด้วยแทบจะกลั้นน้ำตาตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน
"ลูกชายแม่ก็เลยใช้เหตุผลนั้นเพื่อที่จะกลับไปคบแฟนเก่างั้นเหรอ" นางพอจะเดาทุกอย่างออกแล้ว ทั้งสองคงจะแลกเปลี่ยนกัน "แต่มีอีกเรื่องที่แม่ไม่เข้าใจ ทำไมถึง?" สายตาของคนที่มีอายุมองต่ำลงไปดูท้องของลูกสะใภ้ ถ้าทั้งสองไม่ได้รักกันหรือแค่มีข้อต่อรอง ทำไมถึงท้องด้วยกันได้
"วันนั้นวันที่พวกเราออกไปข้างนอกด้วยกันค่ะ"
"วันไหน"
"วันที่ผู้ใหญ่แนะนำให้รู้จักกัน"
"อะไรนะ?"
"เราเมาทั้งสองคนค่ะ"
"ครั้งเดียว?" นางอยากจะรู้ลึกมากกว่านั้น ทั้งสองมีอะไรกันแค่ครั้งเดียวแล้วมีลูกเลยเหรอ
"เปล่าค่ะ" เสียงตอบเบามากแต่ก็พอจะได้ยิน
"แล้วนี่เจ้าลูกชายของแม่ไม่รู้เลยเหรอว่าเรามาอยู่ที่นี่" เห็นว่าลูกสะใภ้เริ่มจะอายก็เลยไม่ถามเรื่องนั้น
"เขาไม่ได้สนใจอะไรหนูเลยค่ะ"
ประโยคนี้ไม่ต้องบอกนางก็รู้ เพราะดูลูกชายจะสนใจผู้หญิงอีกคนมากกว่า แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงดูหน้าคุ้นจัง นางได้ดูไลน์ก็จริงแต่มัวสนใจข้อความในนั้นมากกว่า ก็เลยไม่ได้สังเกตรูปภาพโปรไฟล์
"รู้ไหมว่ามาอยู่คนเดียวแบบนี้มันอันตราย และบ้านหลังนี้ก็เปลี่ยวมากด้วย" แม่สามีก็เลยชวนคุยเรื่องอื่น เพราะเป็นห่วงหลานกลัวว่าลูกสะใภ้จะคิดมากเกินไป
"ไม่อันตรายหรอกค่ะ คนแถวนี้อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น"
"วินมอเตอร์ไซค์ไว้ใจได้มากแค่ไหนล่ะ"
"คุณแม่รู้เหรอคะ เออ ไว้ใจได้ค่ะ บางวันเจ้าตัวน้อยหิวมากก็ได้พี่วินซื้อเข้ามาให้ค่ะ"
"เราพร้อมจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ไหม"
เธอตอบไปโดยการส่ายหน้า ถ้ากลับไปต้องเจอหน้าเขาแน่ และเรื่องท้องถ้าเขารู้ว่าเธอไม่ได้แท้ง มีหวังต้องแท้งจริงแน่เลย
"โรสสบายใจที่ได้อยู่แบบนี้มากกว่าค่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาที่(ไม่)รัก