ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 36

"คุณราม??" สิ่งที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมองไปด้านหลังของภรรยาเจ้าสัว แล้วเห็นว่าเป็นใครที่ยืนอยู่ตรงนั้น

สโรชาหันกลับมามองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก อยากรู้ว่าในแววตาเขาบ่งบอกอะไรถึงเหตุการณ์ตรงหน้านี้บ้าง

"??" แต่หญิงสาวก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเขาดูจะไม่สนใจภาพตรงหน้าเลย ที่แปลกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ทำไมเขาถึงเอาแต่จ้องหน้าเธอ นี่เขาเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ

"คุณรามคะ มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นนะ" มะปรางที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าแบบลวกๆ เสร็จ รีบเดินมาหวังจะอธิบายให้รามสูรได้เข้าใจ

หมับ!

"โอ้ย!" แต่เดินมายังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกมือภรรยาหลวงของท่านเจ้าสัวกระชากผมไว้ก่อน

"เธอรู้จักฉันน้อยไปแล้ว" นางกัดปากกัดฟันพูด

"คุณรามสูรช่วยมะปรางด้วย" มะปรางตะโกนตามคนที่เดินตามหลังผู้หญิงอีกคนออกไป "คุณจะโทษมะปรางฝ่ายเดียวไม่ได้นะ สามีของคุณเองต่างหากที่เป็นคนเข้าหาฉัน" นาทีนี้มะปรางต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน

"เธอไม่ต้องกลัว ไอ้แก่ที่บ้านฉันก็จะจัดการเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอจัดการเธอก่อน" ว่าแล้วนางก็หันไปมองลูกน้อง

"ไม่นะ! กรี๊ดดดด" ภรรยาหลวงลากสามีออกจากห้องนั้นไปก็ปิดประตู ทิ้งแค่มะปรางกับลูกน้องไว้ในห้องนี้

"ออกรถเลยค่ะ" สโรชาวิ่งออกมาถึงด้านนอกก็เปิดประตูแท็กซี่ขึ้นไปนั่ง

"ลงมา"

โชคดีที่เธอล็อกประตูไว้ได้ทันเขาก็เลยเปิดไม่ได้

"บอกให้ลงมาไง!" รามสูรพยายามจะงัดประตูรถแต่ก็เปิดไม่ได้

"ออกรถเลยค่ะ" หญิงสาวไม่สนใจยังบอกให้แท็กซี่ออกไปก่อน

ชายหนุ่มรีบวิ่งมาที่รถของตัวเองแล้วขับตามไป

"ไปไหนแล้ว" ออกมาข้างนอกแท็กซี่หลายคันมาก แถมลืมดูป้ายทะเบียนรถด้วย

พอตามไม่เจอ ที่เดียวที่คิดได้คือบ้านของเธอ รามสูรก็เลยขับรถตรงมาที่บ้านพลโทพงศธร

กว่าจะมาถึงที่นี่ก็ดึกมากแล้ว พอถามคนที่ดูแลบ้านได้ความว่าเธอไม่ได้กลับมา เพื่อความแน่ใจก็เลยขึ้นไปดูบนห้องนอน แต่ก็ไม่เจอ เขาสั่งคนดูแลไว้ว่าไม่ต้องบอกแม่ของเธอเพราะไม่อยากจะกวนท่าน

พอออกมาจากบ้านหลังนั้นเขาก็รีบกลับไปที่บ้าน เพื่ออยากจะถามเอาความจากแม่ รามสูรคิดว่าแม่ต้องรู้เรื่องนี้แน่ เพราะท่านเป็นคนให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัท

"คุณแม่ไปไหน" มาถึงไม่เห็นแม่ก็เค้นเอาความจริงจากแม่บ้าน

"เออคุณท่านมีธุระค่ะ"

"ธุระตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ?"

"ท่านไปค้างบ้านเพื่อนค่ะ"

"เพื่อนคนไหน"

"อิฉันไม่รู้ค่ะ"

"ได้..ถ้างั้นผมจะโทรไปถามคุณพ่อ" ถ้าขู่ว่าจะโทรหาคุณพ่อ แม่บ้านต้องรีบบอกแน่

"เดี๋ยวอิฉันจะโทรไปถามคุณผู้หญิงดูค่ะว่าท่านอยู่ที่ไหน"

"ผมโทรไปแล้วแม่ไม่รับ หรือป้ามีเบอร์โทรของใครที่อยู่กับท่านงั้นเหรอ" ตอนนี้เขาแน่ใจแล้วว่าแม่ต้องรู้เรื่องทุกอย่าง แต่ทำไมท่านถึงไม่เล่าอะไรให้ฟังเลย

ชายหนุ่มรีบขึ้นไปดูบนห้องนอนของแม่เผื่อมีอะไรให้ตามได้บ้าง

และขณะที่เขาขึ้นไปชั้นบน แม่บ้านก็รีบโทรไปหาแม่บ้านอีกคนที่ดูแลบ้านนั้น

พอพุดตาลได้ยินว่าลูกชายตามหา ก็แอบแปลกใจ ทำไมไม่ไปเอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาตามหานางทำไม

เพียงไม่นานแท็กซี่ก็วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน พุดตาลรีบเดินออกมาดู

"เป็นยังไงบ้าง" ที่นางยังไม่กลับเมื่อได้ยินว่าลูกชายตามหา เพราะเป็นห่วงลูกสะใภ้อยากรู้ว่าเธอปลอดภัยดีไหม เพราะงานที่ให้เธอทำในคืนนี้มันเสี่ยงมาก

"ทุกอย่างมันจบแล้วค่ะ"