ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 44

"เอาไงดีล่ะทีนี้ ใครจะเข้าไปรับงาน"

"เดี๋ยวเอวาไปเองค่ะ" ใครบ้างไม่อยากจะเข้าหาท่านประธานบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้

"ดีเลยถ้างั้นพี่ฝากด้วยนะ"

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ สโรชาก็จัดโต๊ะทำงานแบบไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วแค่ทำตัวเป็นไม่ว่าง

ก๊อก ก๊อก เอวาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินมาเคาะประตูห้องนี้ ถ้ามีเลขานั่งอยู่หน้าห้องคงไม่เสียมารยาทแบบนี้หรอก

แกร็ก.. พอส่งสัญญาณประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออก

"สวัสดีค่ะ เราเป็นแผนกบัญชีที่เข้ามารับทำบัญชี"

"อ้าวพวกคุณมาแล้วเหรอคะ" คนที่เปิดประตูออกมาก็คือผู้หญิง

"ใช่ค่ะ"

"เข้ามาข้างในเลยค่ะ"

"ค่ะ"

"ท่านประธานบริษัทนี้เป็นผู้หญิงเหรอ" เกวลินอดหันไปคุยกับสโรชาไม่ได้ "แต่ทำไมชื่อเป็นผู้ชายล่ะ" เพราะคงไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะมาชื่อรามสูร

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" คนที่ตอบเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีแล้ว ..คนหนึ่งไปอีกคนก็มาเลยเหรอ

เพียงไม่นานเอวาก็หอบเอกสารออกมาจากห้องนั้น เกวลินรีบเดินไปช่วยยก ..และก็อดไม่ได้ที่จะสอบถามเรื่องท่านประธาน

"เปล่าหรอกคนนั้นเป็นเลขาหน้าห้อง" ได้ยินรุ่นพี่ถามเอวาก็รีบตอบไป

"พี่ก็ว่าแล้ว ผู้หญิงที่ไหนจะชื่อรามสูร.. ว่าแต่ท่านประธานหล่อไหม"

"ฉันไม่รู้หรอกท่านไม่ได้อยู่ในนั้น"

"อดเลยเรา"

เขาไม่ได้อยู่ในนั้นเหรอ? แล้วทำไมเราต้องไปสนใจเรื่องนี้ด้วยเลิกกันแล้วก็เลิกไปสิ

เวลาผ่านไป..ตอนนี้ทุกคนกำลังมีใบหน้าที่ยุ่งเหยิงไม่ต่างจากงานที่ได้รับมา

แต่ทุกคนก็ช่วยกันจัดหมวดหมู่ของบัญชี เพื่อที่จะทำได้ง่ายหน่อย

"ทำไมเขาต้องเอาบัญชีของปีที่แล้วมาเช็คอีก"

"ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน สงสัยมีการฉ้อโกงมั้ง ก็เลยไม่อยากจะให้บริษัทตัวเองเป็นคนเช็ค"

"อาจจะใช่ก็ได้ เราต้องดูให้ดีแล้วนะ" เหตุผลนี้ฟังขึ้นที่สุดแล้ว เพราะเป็นไปไม่ได้ที่บริษัทใหญ่โตขนาดนี้จะไปจ้างบริษัทเล็กๆ มาทำบัญชีให้

"น้องโรสมีความคิดเห็นเป็นยังไงบ้าง" เกวลินและเอวาคุยกันอยู่แค่สองคน ก็เลยหันมาถามอีกคนด้วย

"เขาให้ทำเราก็คงต้องได้ทำค่ะ"

"ก็คงงั้นแหละ"

จนเวลาผ่านไปใกล้เที่ยงวัน..

ที่ชั้นนั้นมีหลายห้อง แต่ละห้องมีชื่อติดไว้หน้าประตู จากที่บรรยากาศกำลังเงียบอยู่ พอห้องที่เขียนว่าเป็นห้องประชุมใหญ่เปิดออกมาเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าใครต่อใครที่เดินออกมาจากในนั้นบ้าง

"เหมือนเอาเรามานั่งประจานเลย" เอวาอดไม่ได้ที่จะพูดอีก เพราะพวกเธอนั่งอยู่มุมที่น่าสนใจมาก ใครเดินผ่านไปมาก็อดมองไม่ได้

"สงสัยมีประชุมกัน ถึงว่าทำไมเงียบ" คำพูดนี้เกวลินพูดกับรุ่นน้อง

ส่วนสโรชาพยายามปิดบังใบหน้าตัวเองไว้ ถึงแม้วันนี้เธอจะไม่ได้แต่งหน้า คิดว่าต้องมีคนจำได้แน่ แต่ก็แปลกทุกคนทำแค่มองดูแล้วก็เดินผ่านไปเข้าห้องใครห้องมัน จนคนสุดท้ายออกมาจากห้องประชุมพร้อมผู้จัดการ

หญิงสาวเหลือบตามองไปดูเล็กน้อยก่อนที่จะรีบหันกลับมามองดูเอกสารตรงหน้าแทน

พอเห็นว่าหนึ่งในสองเดินเข้าไปในห้องของท่านประธาน เกวลินและเอวาต่างก็มองตามแทบน้ำลายหก