ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 49
สรุปบท บทที่ 49: ภรรยาที่(ไม่)รัก
สรุปเนื้อหา บทที่ 49 – ภรรยาที่(ไม่)รัก โดย ชะนีติดมันส์
บท บทที่ 49 ของ ภรรยาที่(ไม่)รัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ชะนีติดมันส์ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
สายตาคมมองต่ำลงไปดูที่พื้นทันทีที่เห็นผ้าม่านขยับได้ พอแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่อยู่หลังผ้าม่านคืออะไร ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเดินไปที่ประตู
แกร็ก.. มันคือเสียงล็อกประตู เพราะตอนเข้ามาแค่ปิดไว้เฉยๆ
พอเดินกลับมารามสูรก็เริ่มถอดเสื้อผ้าใหม่อีกครั้ง
คนที่แอบอยู่หลังผ้าม่านคิดว่าถ้าเขาถอดเสื้อผ้าเสร็จต้องเข้าไปอาบน้ำแน่ เธอจะใช้จังหวะนั้นรีบออกจากห้องนี้
แต่พอถอดผ้าออกหมดรามสูรก็หยิบกางเกงลำลองมาสวมใส่แบบง่ายๆ แล้วเดินไปเอนตัวนั่งพิงหมอนที่เตียงนอน
"??" คนบ้าอะไรทำงานมาทั้งวันไม่คิดอยากจะอาบน้ำเลยหรือไง แล้วเราจะออกไปได้ยังไงล่ะ
สโรชาขยับผ้าม่านเล็กน้อยเพื่อจะมองดูว่าคนที่เธอได้ยินเสียงนั่งลงที่เตียงเมื่อสักครู่กำลังทำอะไรอยู่ ..คงกำลังคุยแชทกับผู้หญิงอยู่ล่ะสิ มองไปก็เห็นว่าเขากำลังทำอะไรสักอย่างกับโทรศัพท์
"ถ้าเหนื่อยยืนแล้วก็มานั่ง" สายตาของคนที่พูดยังคงมองดูหน้าจอโทรศัพท์อยู่
"???" เขาคุยวีดีโอคอลเหรอ? ถ้ารามสูรมองมาทางนี้สักนิดคงคิดว่าเขาเห็นเธอ แต่นี่เขายังคงมองโทรศัพท์อยู่
"จะยืนอยู่แบบนั้นทั้งคืนเลยหรือไง" ประโยคนี้ชายหนุ่มค่อยๆ มองไปที่ผ้าม่าน พร้อมกับวางโทรศัพท์ลงบนหัวเตียง
"คุณ!?" นี่เขาเห็นเราตั้งแต่เมื่อไร? หญิงสาวขยับออกมาจากผ้าม่านแบบประหม่า "ฉันแค่จะขึ้นมาดูลูก"
"ได้ยินป้าบอกว่าอยู่ห้องคุณแม่ไม่ใช่เหรอ"
"ฉันเข้าห้องผิด"
"หือ?"
"ถ้างั้นฉันออกไปนะ" หญิงสาวรีบเดินไปที่ประตู แต่ไม่ทันคนที่นั่งอยู่บนเตียง เขาก้าวแค่ไม่กี่ก้าวก็มาถึงประตูก่อนเธอแล้ว "คุณรามสูร ถอยออกไปนะ" เธอไม่กล้าเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ
ขาเรียวขยับถอยหลังออกมา โดยมีคนร่างสูงก้าวเดินตาม
"อุ้ย" ก้าวไม่ทันระวังจนมาถึงเตียงแล้วล้มหงายลง "ถอยไปนะ" มือเรียวผลักคนที่คลานเข่าตามขึ้นมาบนเตียงให้ออกห่าง เพราะตอนนี้เขาคร่อมร่างของเธออยู่
"คิดว่าผมจะปล่อยไปง่ายๆ งั้นเหรอ" มือหนาเอื้อมไปลูบไรผมอีกฝ่าย
"ฉันก็บอกแล้วไงว่าจะขึ้นมาหาลูก"
"ลูกนอนหลับอยู่"
"ฉันจะกลับห้อง" สโรชาหมายถึงห้องที่พักอยู่กับเพื่อน
"นอนที่นี่แหละ"
"ไม่" ตอบไปแบบไม่กล้าสบตาเลยด้วยซ้ำ เพราะเห็นแววตาคู่นี้ที่ไรเธอชอบจะเรียกสติตัวเองกลับคืนมาไม่ได้ "ขะ.. คุณจะทำอะไร"
"อยากให้ผมทำอะไรล่ะ" ริมฝีปากหนากระซิบพูดข้างใบหู พร้อมนิ้วแกร่งที่ลูบแก้มเนียนเบาๆ
"คุณ..อืม!" จังหวะที่กำลังจะต่อว่าให้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ แต่เพียงแค่อ้าปากเท่านั้นแหละ ก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนา
มือเรียวใช้แรงผลักหน้าอกให้อีกฝ่ายออก แต่ก็ไม่ได้ผล ริมฝีปากหนาดูดดื่มความหอมหวานจากปากของอีกฝ่าย จนคนที่พยายามผลักไสหมดเรี่ยวแรง
ผ่านไปเพียงไม่นานเสื้อผ้าของเธอก็ถูกถอดออกแบบง่ายดาย เพราะอารมณ์คล้อยตามเขาไปมากแล้ว
"อือออ" มารู้ตัวอีกทีก็ตอนถูกลิ้นสากลากยาวต่ำลงไปจนถึงเนินน้องสาว "ไม่ค่ะ"
"คุณอย่าทำให้ฉันรู้สึกสมเพชตัวเองมากกว่านี้เลยค่ะ แค่นี้ฉันน่าสงสารยังไม่พอเหรอคะ"
"ผม.."
"คุณไม่ต้องพยายามอะไรอีกแล้วค่ะ ถ้าคุณต้องการแค่ใครสักคนเพื่อมาบำเรอความใคร่ ไม่จำเป็นต้องเป็นฉันก็ได้นี่ ปล่อยฉันไปเถอะ" หญิงสาวออกจากห้องไปทันทีที่พูดจบ
"เป็นอะไรกัน"
พอออกมาก็เห็นแม่ของเขาอุ้มรามิลออกมาจากห้องเช่นกัน สโรชารีบเช็ดน้ำตาออก แต่ยิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหลจนมีเสียงสะอื้นดังขึ้นมา
"แม่ถามว่าเป็นอะไรกัน ตารามอยู่ในนั้นใช่ไหม"
ชายหนุ่มที่เพิ่งจะใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ได้เปิดประตูตามออกมา
"เราทำอะไรน้อง"
รามสูรไม่ได้ตอบคนเป็นแม่ แต่เขามองเธอที่กำลังพยายามหยุดการร้องไห้ของตัวเองอยู่
"รามิลมาหาแม่ครับ" เด็กน้อยเห็นแม่ร้องไห้ก็เริ่มเบะปากจะร้องไห้ตามแม่ "แค่ฝุ่นเข้าตาแม่เฉยๆ ครับ แม่ไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย"
"พารามิลไปนอนในห้องแม่ไป"
สโรชารีบอุ้มลูกชายเข้าไปในห้องของคุณย่าอย่างว่าง่าย
"เรากำลังทำให้เรื่องมันยุ่งมากขึ้นรู้ไหม" คนเป็นแม่ว่าจะไม่พูดแล้ว ทีแรกคิดว่าจะปล่อยให้ลูกชายเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง แต่นางคงปล่อยไม่ได้แล้ว ถ้านางไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยทุกอย่างคงจะพังมากไปกว่านี้แน่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาที่(ไม่)รัก