ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 54
สรุปบท บทที่ 54: ภรรยาที่(ไม่)รัก
สรุปเนื้อหา บทที่ 54 – ภรรยาที่(ไม่)รัก โดย ชะนีติดมันส์
บท บทที่ 54 ของ ภรรยาที่(ไม่)รัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ชะนีติดมันส์ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"ปล่อยค่ะ" พอเข้ามาถึงข้างในแล้วเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากที่โอบเอวอยู่
"ขออยู่แบบนี้สักพักก่อนได้ไหม" เสียงพูดของเขาไม่เหมือนที่เคยได้ยินมาทุกครั้ง ดูเขาจะเหนื่อยมาก
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ"
"ผมไม่อยากจะ.." รามสูรพูดอ้ำๆ อึ้งๆ เหมือนไม่อยากจะพูดให้เธอฟังเลย
"ถ้าไม่อยากให้ฉันรู้ก็ไม่เป็นไรค่ะ" เธอคงไม่ใช่คนสำคัญอะไรที่เขาจะเล่าให้ฟัง
"ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ผมแค่ไม่อยากให้คุณไม่สบายใจไปด้วยอีกคน"
"เรื่องหนักเลยเหรอคะ"
ใบหน้าคมพยักตอบไปเล็กน้อย
"คุณเล่าให้ฉันฟังได้ไหม" หญิงสาวพยายามสลัดอารมณ์น้อยใจออกไปก่อน เพราะดูเขาจะมีปัญหาหนักจริงๆ
"เรือส่งสินค้าคว่ำ"
"คว่ำเลยหรือคะ?" เธอเคยได้ยินแต่สินค้าเจอคลื่นใหญ่ และของที่ส่งไปเสียหาย แต่นี่ถ้าถึงกับคว่ำ "แล้วลูกเรือล่ะคะ?"
"สูญหายไปหมด"
"อะไรนะคะ?!"
"รวมทั้งพนักงานของเราที่ติดไปด้วย" เมื่อได้พูดแล้วเขาก็เลยพูดให้เธอฟังให้หมด
"อะไรนะคะ?" เสียงของเธอประโยคสุดท้ายทำให้อีกฝ่ายรับรู้ได้เลยว่ากำลังเศร้า มือหนาโอบร่างคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้ "ผมต้องไปจัดการเอง"
"แล้วนี่พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่ไหม"
"ผมก็ยังไม่รู้ เพราะยังหาร่างไม่เจอเลย"
เสียงสะอื้นของเธอดังขึ้น ทุกคนก็มีครอบครัว..แล้วนี่ครอบครัวของพวกเขาจะอยู่กันยังไง
"เห็นไหมผมบอกแล้ว ถ้ารู้คุณจะไม่สบายใจไปด้วย"
"เราจะทำยังไงกันดีล่ะคะ"
"ผมคงต้องได้เดินทางให้เร็วที่สุด"
"คุณจะไปเองเหรอ? แล้วคุณจะปลอดภัยไหม"
"ผมจะขึ้นเครื่องไปลงเรือที่ใกล้ที่สุด"
"ไม่ไปไม่ได้หรือคะ"
"คุณเป็นห่วงผมเหรอ" จากที่กอดกันอยู่ เขาขยับเธอออกเล็กน้อยเพื่ออยากจะมองแววตานั้น
"ฉันไม่อยากให้คุณไป ให้คนอื่นไปแทนได้ไหม" พูดแค่นี้เขาก็คงจะรู้แล้วล่ะว่าเธอเป็นห่วงมากแค่ไหน
"ไม่ได้หรอก เพราะผมต้องได้จัดการอะไรอีกหลายอย่าง"
"พายุสงบหรือยังล่ะคะ" ถ้าถึงกับเรือคว่ำมันต้องมีพายุแน่
"ผมก็ยังไม่แน่ใจ" เขาอุตส่าห์ไม่เล่าเรื่องพายุให้ฟังแล้ว
แกร็ก! จังหวะที่ทั้งสองกำลังโอบกอดกันอีกครั้ง ประตูห้องก็ได้เปิดเข้ามาแบบไม่ได้ส่งสัญญาณบอกคนที่อยู่ด้านในก่อน
"อุ้ยขอโทษค่ะ" คนที่เข้ามาก็คือเลขาหน้าห้อง
"ได้เรื่องหรือยัง"
"ไฟท์บินที่เร็วที่สุดคือพรุ่งนี้ตอนสายๆ ค่ะ"
"วันนี้ไม่มีเหรอ"
"วันนี้เต็มหมดแล้วค่ะ" สายตาพิมพ์มองไปดูผู้หญิงที่ยังคงกอดเขาอยู่ โดยไม่สนใจว่าตอนนี้มีบุคคลที่สามอยู่ในห้องด้วย
"ไม่เป็นไรคุณออกไปก่อน"
"ค่ะ" พิมพ์ปิดประตูแล้วก็ออกมา
เกวลินและเอวาต่างก็ไม่ชอบหน้าเลขาคนนี้เลย พอออกจากห้องมาก็เห็นริมฝีปากที่ยกเย้ยหยันเล็กน้อยเหมือนว่าเข้าไปข้างในแล้วเห็นอะไรที่ไม่ชอบตา
"คุณพิมพ์เข้ามาหาผมหน่อย" เสียงสายตรงออกมาจากห้องของท่านประธาน บอกให้เลขาเข้าไปหา..สโรชาทำได้แค่มองตามว่าเขาคุยกับพ่อได้เรื่องยังไงบ้าง
"เอะอะก็เรียกแต่เลขาหน้าห้อง"
"เอวา!" เกวลินตำหนิรุ่นน้อง เพราะไม่อยากจะให้พูดต่อหน้าคนที่เป็นเมีย
"ก็มันจริงนี่"
"จะจริงไม่จริงเราก็ไม่ต้องพูด"
"ถ้าฉันเป็นเมียท่านประธานนะ คนแรกที่ฉันจะไล่ออกคือยัยเลขานี่" เอวายังคงพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
"ไหวไหมโรส" พอเอวาไปเข้าห้องน้ำแล้ว เกวลินถึงได้หันมาพูดกับสโรชา
เธอส่ายหน้าตอบไป ว่าไม่ไหว เพราะความเป็นห่วงสามี
บ่ายคล้อยของวันเดียวกัน..
"คุณจะไปไหน" เธอที่นั่งอยู่โต๊ะทำงาน มองไปเห็นว่าเขาเดินออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปหา
"ผมต้องเดินทางวันนี้"
"ไหนบอกไม่มีไฟท์บินไง" ได้ยินแบบนี้เธอก็เริ่มใจเสีย
"คุณพ่อหาให้"
"ฉันไม่ให้ไป" น้ำตาของเธอไหลออกมาพร้อมกับมือเรียวที่เอื้อมไปรั้งชายเสื้อของคนร่างสูงไว้
ชายหนุ่มที่กำลังรีบเพื่อไปขึ้นเครื่องส่วนตัวที่พ่อหาให้ หันกลับมาแล้วดึงภรรยาเข้าไปกอด
"ทุกคนกำลังรอผมอยู่ ผมไม่เป็นอะไรหรอก"
พนักงานที่ไม่รู้เรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น ต่างก็มองกัน
"ผมไปนะ" เขาปล่อยมือออก เพื่อที่จะไปลงลิฟต์ซึ่งตอนนี้เลขากดเปิดรออยู่
"ฉันไปด้วย"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาที่(ไม่)รัก