ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 56

เอื้อก..พอกลืนน้ำนมลงไปแล้วดวงตาคมก็ได้เหลือบขึ้นมามองดูเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปดูดอีกข้างหนึ่ง หญิงสาวอายจนไม่กล้ามอง

"หวังว่ารามิลคงจะไม่โกรธพ่อนะ" คนตัวสูงขยับขึ้นมาเมื่อได้ชิมรสชาติสิ่งที่เลี้ยงลูกชายของเขามาจนโตได้ขนาดนี้

"คุณต้องกลับไปเคลียร์กับแกเองแล้วล่ะค่ะ" หญิงสาวยังคงไม่กล้ามอง แต่ถูกอีกฝ่ายเชยคางให้หันมา

"เดินทางมาเหนื่อยไหม"

"คะ?" เธอแปลกใจทำไมเขาถึงถามเรื่องนั้น เพราะกำลังคุยเรื่องลูกอยู่ดีๆ

"กลัวว่าจะทำให้คุณเหนื่อยมากขึ้น" ขณะที่พูดมือหนาขยับต่ำลงไปลูบคลำเนินน้องสาวที่ไม่มีอะไรปิดบัง

ริมฝีปากบางอมยิ้มแบบเอียงอาย เพิ่งรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นสักหน่อย" เธอพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่คนที่อยู่ใกล้ทำไมจะไม่ได้ยิน

มือแกร่งจับขาเรียวแยกออกจากกันพร้อมกับขยับกายให้ต่ำลงมา

"คุณจะทำอะไรคะ" หญิงสาวรีบรั้งตัวเขาไว้ไม่ให้ขยับต่ำลงไปมากกว่านั้นอีกแล้ว

"ผมยังจำได้ว่าคุณชอบอะไร ไม่ชอบอะไร"

"จะมาจำได้อะไรตอนนี้คะ" ถ้าเขาไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเธอก็คงจะลืมไปแล้ว ซึ่งตอนนั้นที่เธอบอกไม่ชอบนิ้วเพราะมันไปทำให้ช่องคลอดของเธอเป็นรอยจนอักเสบ

แต่สิ่งที่เขาคิดว่าเธอชอบมันคือลิ้น "อืออ" สโรชากำลังจะห้ามแต่ก็ไม่ทัน "เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ" หญิงสาวพยายามขยับสะโพกออกห่าง

เขาไม่ได้พูดอะไรแถมขยับขาเรียวให้แยกออกจากกันอีกเพื่อที่จะลงลิ้นได้สะดวกหน่อย

"อ๊อย อื้อ อื้อ" สโรชาไม่ห้ามอีกแล้วที่เขาจะทำอะไร เพราะยังไงระหว่างวันเธอก็ทำความสะอาดมันแบบไม่ปล่อยปละละเลยอยู่แล้ว

"หวานจัง" เรียวลิ้นอุ่นกำลังจะแทรกเข้าไปในร่องแทนนิ้วสิ่งที่เธอไม่ชอบ แต่ถ้าทำถึงขนาดนี้เธอก็ไม่ไหวเหมือนกัน

"อือ..พอแล้วค่ะ" สองมือเรียวเอื้อมลงไปรั้งคนตัวโตให้หยุดไว้แค่นั้น

รามสูรไม่รอช้ารีบขยับตัวขึ้นมาโดยไม่ให้เธอต้องได้ใช้แรงดึงมาก ความเป็นชายถูกส่งเข้าไปในร่องเล็ก ซึ่งตอนนี้เขาได้ช่วยเธอเพื่อให้มีน้ำหล่อลื่นออกมาบ้างแล้ว

"ซี๊ดด" เสียงสูดลมหายใจเข้าตอนที่กำลังสอดใส่ เพราะความฟิตแน่นของคนที่เป็นภรรยา "ถ้าเจ็บบอกนะ" เขากลัวว่ามันจะมีผลกระทบต่อแผลที่ผ่าตัดคลอด เพราะเพิ่งผ่านมาแค่ 6 เดือนกว่าเอง

สโรชาไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนโยนในตัวเองแบบนี้เลย แต่ก่อนเขาซ่อนมันไว้ที่ไหน ทำไมเธอถึงเพิ่งเคยรับรู้ ..ถ้าขืนยังคิดต่อไปเธอคงน้อยใจอีกแน่ เพราะความรู้สึกตอนนั้นมันคงจะมีไว้ให้แค่รักแรกของเขา หญิงสาวต้องรีบสลัดความน้อยใจออกไป ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าเธอพยายามแค่ไหนที่จะไม่คิดเรื่องพวกนั้นอีก

"อ่ะ อ่ะ อือ " สโรชาตอบสนองทุกอย่างที่เขาต้องการ เธออยากให้เขารีบพักผ่อน เพราะทางข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร

"อ้าา น่ารักจัง" ขณะที่พูดชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดการกระแทก จนเนื้อบางๆ เสียดสีกันทำให้อีกฝ่ายเริ่มทนไม่ไหว

ความเป็นชายถูกกดแช่ไว้ครู่หนึ่งแล้วก็รีบชักมันออกมาปล่อยข้างนอก

"คุณพักผ่อนเถอะค่ะ" หญิงสาวเห็นว่าเขากำลังจะเช็ดทำความสะอาดให้

"เดี๋ยวผมทำให้"

"ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ

"คุณ.." อาบน้ำเสร็จสโรชาเปิดประตูแง้มออกมาเล็กน้อย

"หือ" คนที่กำลังเคลิ้มใกล้จะหลับรีบหันไปมอง

"ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่" เธอลืมข้อนี้ไปเลย เพราะในห้องน้ำก็มีแค่ผ้าเช็ดตัวให้

"ไม่ต้องใส่" พอเธอเดินเข้ามาใกล้มือหนาก็คว้าร่างบางลงไปนอนกอด

"แล้วเวลาออกไปข้างนอกล่ะคะ"

"ไม่ให้ออกไป"

"ฉันจะไปส่งคุณยังไงล่ะ" เพราะถ้าเขาไปลงเรือเล็ก เธอต้องไปส่งให้ได้