ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 56

เอื้อก..พอกลืนน้ำนมลงไปแล้วดวงตาคมก็ได้เหลือบขึ้นมามองดูเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปดูดอีกข้างหนึ่ง หญิงสาวอายจนไม่กล้ามอง

"หวังว่ารามิลคงจะไม่โกรธพ่อนะ" คนตัวสูงขยับขึ้นมาเมื่อได้ชิมรสชาติสิ่งที่เลี้ยงลูกชายของเขามาจนโตได้ขนาดนี้

"คุณต้องกลับไปเคลียร์กับแกเองแล้วล่ะค่ะ" หญิงสาวยังคงไม่กล้ามอง แต่ถูกอีกฝ่ายเชยคางให้หันมา

"เดินทางมาเหนื่อยไหม"

"คะ?" เธอแปลกใจทำไมเขาถึงถามเรื่องนั้น เพราะกำลังคุยเรื่องลูกอยู่ดีๆ

"กลัวว่าจะทำให้คุณเหนื่อยมากขึ้น" ขณะที่พูดมือหนาขยับต่ำลงไปลูบคลำเนินน้องสาวที่ไม่มีอะไรปิดบัง

ริมฝีปากบางอมยิ้มแบบเอียงอาย เพิ่งรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นสักหน่อย" เธอพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่คนที่อยู่ใกล้ทำไมจะไม่ได้ยิน

มือแกร่งจับขาเรียวแยกออกจากกันพร้อมกับขยับกายให้ต่ำลงมา

"คุณจะทำอะไรคะ" หญิงสาวรีบรั้งตัวเขาไว้ไม่ให้ขยับต่ำลงไปมากกว่านั้นอีกแล้ว

"ผมยังจำได้ว่าคุณชอบอะไร ไม่ชอบอะไร"

"จะมาจำได้อะไรตอนนี้คะ" ถ้าเขาไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเธอก็คงจะลืมไปแล้ว ซึ่งตอนนั้นที่เธอบอกไม่ชอบนิ้วเพราะมันไปทำให้ช่องคลอดของเธอเป็นรอยจนอักเสบ

แต่สิ่งที่เขาคิดว่าเธอชอบมันคือลิ้น "อืออ" สโรชากำลังจะห้ามแต่ก็ไม่ทัน "เพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ" หญิงสาวพยายามขยับสะโพกออกห่าง

เขาไม่ได้พูดอะไรแถมขยับขาเรียวให้แยกออกจากกันอีกเพื่อที่จะลงลิ้นได้สะดวกหน่อย

"อ๊อย อื้อ อื้อ" สโรชาไม่ห้ามอีกแล้วที่เขาจะทำอะไร เพราะยังไงระหว่างวันเธอก็ทำความสะอาดมันแบบไม่ปล่อยปละละเลยอยู่แล้ว

"หวานจัง" เรียวลิ้นอุ่นกำลังจะแทรกเข้าไปในร่องแทนนิ้วสิ่งที่เธอไม่ชอบ แต่ถ้าทำถึงขนาดนี้เธอก็ไม่ไหวเหมือนกัน

"อือ..พอแล้วค่ะ" สองมือเรียวเอื้อมลงไปรั้งคนตัวโตให้หยุดไว้แค่นั้น

รามสูรไม่รอช้ารีบขยับตัวขึ้นมาโดยไม่ให้เธอต้องได้ใช้แรงดึงมาก ความเป็นชายถูกส่งเข้าไปในร่องเล็ก ซึ่งตอนนี้เขาได้ช่วยเธอเพื่อให้มีน้ำหล่อลื่นออกมาบ้างแล้ว

"ซี๊ดด" เสียงสูดลมหายใจเข้าตอนที่กำลังสอดใส่ เพราะความฟิตแน่นของคนที่เป็นภรรยา "ถ้าเจ็บบอกนะ" เขากลัวว่ามันจะมีผลกระทบต่อแผลที่ผ่าตัดคลอด เพราะเพิ่งผ่านมาแค่ 6 เดือนกว่าเอง

สโรชาไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนโยนในตัวเองแบบนี้เลย แต่ก่อนเขาซ่อนมันไว้ที่ไหน ทำไมเธอถึงเพิ่งเคยรับรู้ ..ถ้าขืนยังคิดต่อไปเธอคงน้อยใจอีกแน่ เพราะความรู้สึกตอนนั้นมันคงจะมีไว้ให้แค่รักแรกของเขา หญิงสาวต้องรีบสลัดความน้อยใจออกไป ซึ่งเขาไม่รู้เลยว่าเธอพยายามแค่ไหนที่จะไม่คิดเรื่องพวกนั้นอีก

"อ่ะ อ่ะ อือ " สโรชาตอบสนองทุกอย่างที่เขาต้องการ เธออยากให้เขารีบพักผ่อน เพราะทางข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร

"อ้าา น่ารักจัง" ขณะที่พูดชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดการกระแทก จนเนื้อบางๆ เสียดสีกันทำให้อีกฝ่ายเริ่มทนไม่ไหว

ความเป็นชายถูกกดแช่ไว้ครู่หนึ่งแล้วก็รีบชักมันออกมาปล่อยข้างนอก

"คุณพักผ่อนเถอะค่ะ" หญิงสาวเห็นว่าเขากำลังจะเช็ดทำความสะอาดให้

"เดี๋ยวผมทำให้"

"ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ

"คุณ.." อาบน้ำเสร็จสโรชาเปิดประตูแง้มออกมาเล็กน้อย

"หือ" คนที่กำลังเคลิ้มใกล้จะหลับรีบหันไปมอง

"ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่" เธอลืมข้อนี้ไปเลย เพราะในห้องน้ำก็มีแค่ผ้าเช็ดตัวให้

"ไม่ต้องใส่" พอเธอเดินเข้ามาใกล้มือหนาก็คว้าร่างบางลงไปนอนกอด

"แล้วเวลาออกไปข้างนอกล่ะคะ"

"ไม่ให้ออกไป"

"ฉันจะไปส่งคุณยังไงล่ะ" เพราะถ้าเขาไปลงเรือเล็ก เธอต้องไปส่งให้ได้

"ผมทำให้คุณเจ็บเหรอ" ถึงเธอไม่พูดเขาก็พอจะรู้แล้ว ว่าทำไมตอนนั้นถึงบอกว่าไม่ชอบนิ้ว

"คุณจะเซ้าซี้ถามทำไม"

"เราเป็นผัวเมียกันทำไมจะพูดเรื่องนี้ไม่ได้"

"ผัวเมียก็ไม่พูด"

"ลูกโตแล้วนะเรา" เห็นว่าใบหน้าของเธอแดงเขาก็ยิ่งพูดแหย่เข้าไปอีก จนคนตัวเล็กซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง

มือแกร่งโอบร่างของเธอเข้ามาแนบไว้กับอก รามสูรตำหนิตัวเองที่เพิ่งจะมองเห็นคนที่อยู่ข้างๆ กาย ซึ่งแต่ก่อนสายตาของเขามองผ่านเธอไปไกลมาก ไม่รู้ว่านานแค่ไหนถึงจะคืนความรู้สึกที่เธอเสียให้กับเขาไป

"เราต้องไปเตรียมตัวแล้วครับ" เสียงนี้ดังเข้ามาในห้อง มันคือเสียงผู้ช่วยที่เดินทางมาด้วย

"ผมต้องไปแล้ว"

แทนที่จะปล่อยเขาออกแต่เธอกลับกอดไว้แน่นกว่าเดิม สโรชารู้สึกใจไม่ดียังไงไม่รู้ เป็นไปได้ไม่อยากให้เขาไปเลย

"ผมไม่เป็นอะไรหรอก หลายหน่วยงานกำลังช่วยกันค้นหาอยู่"

"คุณสัญญานะว่าจะรีบกลับมาหาฉันกับลูก คุณอย่าลืมนะว่าฉันรอคุณอยู่บนเรือนี้"

"เรือของทหารออกไปสองลำแล้วครับ" คนที่ยืนอยู่หน้าประตูยังคงส่งเสียงเข้ามาบอก

ที่ต้องใช้เรือเล็กค้นหา เพราะถ้าใช้เรือใหญ่อาจจะทำให้ผู้รอดชีวิตเป็นอันตรายได้ ที่คิดว่ายังมีผู้รอดชีวิตนั้นเพราะบนเรือมีชูชีพ ถ้าสวมใส่เครื่องป้องกันตัวอาจจะยังมีคนรอด และรอคอยความช่วยเหลืออยู่

"คุณห้ามออกจากห้องนี้นะ" อยู่ในห้องนี้อาจจะไม่รับรู้อากาศภายนอกเท่าไร เพราะเรือลำนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับมรสุม

"คุณสัญญามาก่อนสิว่าจะรีบกลับมา"

ชายหนุ่มที่กำลังจะออกจากห้องหันกลับมาแนบจูบลงที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายเพื่อแทนคำตอบ