ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 67

ค่ำมืดของวันเดียวกันนั้น..

แกร็ก..

"??" ใครมาเปิดประตูห้องข้างๆ เอวาที่เพิ่งจะเข้านอน แปลกใจเพราะห้องนั้นเป็นห้องของสโรชา "หรือว่าสโรชาจะกลับมา" คิดได้แบบนั้นเอวาก็รีบออกมาดู เพราะอยากจะหยอกหลานชายอยู่พอดี

แกร็ก..แอดดด..

"พี่ดีใจนะที่เรามา...?" เอวาถึงกับตาค้างเมื่อเห็นว่าใครอยู่ในห้องนี้ ดวงตางามมองต่ำลงไปทันที เพราะคนที่อยู่ในห้องกำลังรูดซิปกางเกงลง

"จะมองอีกนานไหม" ชายหนุ่มเปลี่ยนจากรูดซิปกางเกงมาถอดเสื้อให้เสร็จก่อน

"ขอโทษค่ะ"

"ขอโทษก็ออกไปสิ"

"ค่ะ" คนตัวเล็กรีบหันหลังกำลังจะออกไป แต่คิดอะไรได้ก็เลยหันกลับมาใหม่ "คุณผู้จัดการทำไมมาอยู่ที่นี่คะ"

"แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง"

"แรงส์..แต่ชอบอ่ะ" เธอพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับออกจากห้องนั้น "กรี๊ดด" พอคิดว่าเขาจะมาอยู่ข้างห้องก็ดีใจมาก

"เอวาเป็นอะไร" เกวลินได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบเปิดประตูออกมาดู

"เปล่าหรอกค่ะ พี่เข้าไปนอนเถอะ"

"แล้วเรายังไม่เข้านอนหรือไง..อ้าวห้องนั้นใครอยู่" เกวลินเห็นว่าไฟในห้องเปิด "โรสมาเหรอ"

"เปล่าหรอกค่ะ"

"เปล่าแล้วใคร อย่าบอกนะว่าแขกของท่าน" เพราะห้องที่พวกเธออาศัยอยู่เป็นห้องรับรองแขก

"คงใช่มั้งคะ"

"เราอย่าไปกวนเขาแล้วกัน"

"ค่ะ" เอวาตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม ..หาโอกาสแบบนี้มานานแล้ว

ติ๊ก~

"ใครส่งข้อความมา" รามสูรที่เพิ่งจะออกจากห้องน้ำ เห็นว่าภรรยามองโทรศัพท์แล้วก็ยิ้ม

"คุณให้ผู้จัดการไปพักที่นั่นแล้วเหรอคะ"

"ข่าวไวจังนะ"

"ขอบคุณนะคะ"

"ขอบคุณผมทำไม"

"เปล่าค่ะ"

"พูดมา"

"เปล่าจริงๆ ค่ะ"

"จะพูดไหม" ชายหนุ่มแกะผ้าขนหนูที่พันรอบท่อนล่างอยู่ออก

"อุ๊ยคุณ เดี๋ยวคุณแม่ก็เอาตาหนูเข้ามาส่งแล้ว"

"ก่อนท่านจะเข้ามาขอก่อนได้ไหม"

"คุณก็ไปล็อกประตูก่อนสิคะ"

ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงไปที่ประตูแล้วกดล็อกไว้

"ปิดไฟด้วยค่ะ"

"ปิดก็มองไม่เห็นน่ะสิ"

"คุณจะมองทำไม" เธอเป็นแม่ลูกอ่อน ถึงแม้รูปร่างจะยังคงสวยอยู่ แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร

"คุณจะอายผมทำไม" เขาพูดพร้อมกับฝังจูบลงที่ริมฝีปากของเธอ

คนตัวเล็กค่อยๆ เอนกายลงนอนกับเตียงเพื่อให้อีกฝ่ายได้ตามลงมา

เสื้อผ้าที่เธอเพิ่งจะสวมใส่หลังอาบน้ำเสร็จ ก็ถูกเขาจัดการออกไปจนหมด

"ไม่ต้องมองได้ไหมคะ" เห็นว่าเขาเอาแต่จ้องมองหน้าอกก็เลยนึกอาย เพราะแม่ลูกอ่อนกลัวว่ามันจะไม่สวยเหมือนแต่ก่อน

"ผมรักคุณนะ" แต่ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และมันก็ยิ่งทำให้เขารักเธอมากขึ้น