ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 74

"เออ..พี่ว่าจะถามเรื่องนั้น"

"เรื่องอะไรคะ"

"วันนั้นได้ยินเลขาพิมพ์คุยโทรศัพท์เรื่องจัดหาเลขาคนมาใหม่มาให้ท่านประธาน นี่มันก็หลายวันแล้วนะ ทำไมพี่ไม่เห็น"

"โรสก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ" สโรชาก็รอดูอยู่ว่าคนที่จะมาเป็นเลขาคนใหม่ของสามี จะเหมือนคนเดิมไหม เรื่องหน้าตาเธอไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ถ้ามีนิสัยยั่วยวนสามีของเธอ ต้องได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่ ..พอคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวต้องรีบสลัดความคิดทั้งหมดออกไป ดูเหมือนไม่ใช่เธอเลยทำไมอารมณ์ถึงขึ้นบ่อยนัก นี่ขนาดยังไม่มีเลขาใหม่มานะ ยังคิดจะตัดขาตัดแขนเขาแล้ว

"พี่ทำให้เราไม่สบายใจหรือเปล่า" เพราะเกวลินเห็นว่าเวลาจะใช้งานอะไรที ท่านประธานต้องได้ไลน์ออกมาบอกภรรยา ถ้ามีเลขาส่วนตัวทุกอย่างก็คงจะง่ายขึ้นกว่านี้

"เปล่าหรอกค่ะ" เธอต้องถามเรื่องนี้ดู เพราะเขาเป็นถึงท่านประธานขาดเลขาไปต้องได้ทำทุกอย่างเองหมด

เพียงไม่นานเอวาก็ออกมาจากห้อง พร้อมกับผู้จัดการ พอออกมาทศกัณฐ์ก็ตรงเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง โดยมีพิมพ์รีบถือเอกสารเดินตามเข้าไป

เกวลินและสโรชาเห็นเอวานั่งเงียบ ก็เลยไม่กล้าถามว่าท่านประธานเรียกไปคุยเรื่องอะไร แต่ทำไมท่านประธานถึงมีธุระส่วนตัวกับเอวาบ่อยจัง

จนถึงเวลาเที่ยงก็รออยู่ว่าเอวาจะเล่าอะไรให้ฟังไหม เพราะนิสัยเอวาไม่ชอบเก็บเงียบคนเดียวอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เล่า

"หน้าฉันมีอะไรติดหรือเปล่า" ขณะทานข้าวอยู่เอวาสังเกตเห็นว่าเกวลินเอาแต่มองหน้าเธอ

"เปล่าหรอก พี่อยากจะถามเรื่องที่ท่านประธานเรียกเข้าไป"

"ฉันพูดไม่ได้หรอก แต่มันไม่ใช่เรื่องผิดศีลธรรมอะไร"

"พี่ก็ไม่ได้ว่ามันผิดศีลธรรม มีเรื่องไม่สบายใจกันหรือเปล่า"

"ฉันต้องช่วยงานท่านประธานนิดหน่อย"

"ท่านประธานจะให้เราเป็นเลขาเหรอ"

"เป็นเลขา? พี่เอาความคิดนี้มาจากไหน"

"เปล่าหรอกเห็นตำแหน่งเลขาว่างอยู่"

พอทั้งสองทานข้าวเสร็จก็เดินข้ามฝั่งมา เพื่อที่จะกลับบริษัท

"กรี๊ดดด!" จังหวะข้ามทางม้าลายก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมาไม่ยอมเบรกให้ เอวาและเกวลินเกือบหลบไม่ทัน

"เอวาจะไปไหน"

เอวาจำได้แม่นว่ามันเป็นรถของใคร เธอรีบเดินตามมาลานจอดรถ

ก๊อกๆๆ "ลงมา!" หญิงสาวพยายามงัดประตูให้คนที่ล็อกอยู่ด้านในเปิด

"เธอเป็นบ้าอะไรมาเคาะรถฉัน"

"ลงมาตบกันเลยดีกว่า"

"ฉันไม่เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือหรอก"

"เกลือแบบฉันก็ไม่อยากแลกพิมเสนของเธอเหมือนกัน อย่าให้เห็นว่าเป็นหมาลอบกัดอีกนะ"

"ตัวเองข้ามทางไม่ดูเอง"

"แต่มันเป็นทางม้าลาย"

"ทางม้าลายก็ไม่มีตาดูหรือไงว่ามีรถวิ่งมา" พิมพ์ไม่กล้าเปิดประตูลงมาแค่เลื่อนกระจกเล็กน้อยพอให้คนข้างนอกได้ยินเสียง

"แต่เธอทำไม่ถูกนะพิมพ์" ประโยคนี้เกวลินเป็นคนพูด แต่ก็ไม่ได้ใช้อารมณ์เหมือนเอวา

"เอาคนของเธอออกไปฉันจะเปิดประตูรถ" พิมพ์ตะโกนไปบอกเกวลิน

จังหวะนั้นทั้งพนักงานและผู้บริหารที่ออกไปทานข้าวก็เริ่มทยอยกันเข้ามา

"ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ฉันมีโอกาสแล้วกัน" ก่อนที่เอวาจะเดินไปได้ชี้หน้าพิมพ์เล็กน้อย

"ฉันไม่รับฝาก"

"พอได้แล้วเอวา" เกวลินเห็นว่าเอวาจะหันกลับมาหาพิมพ์อีกครั้ง ก็เลยจูงมือของเธอเดินตามเข้ามา

ขณะที่ทั้งสองยืนรอลิฟต์อยู่ ก็เห็นว่าทศกัณฐ์เดินเข้ามาใกล้จะถึง แต่อีกคนที่รีบเดินตามหลังก็คือพิมพ์

"ผู้จัดการไปทานข้าวที่ไหนมาคะ" พิมพ์แกล้งเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดเหมือนสนิทสนม

"ไปทานข้างนอก"

"วันหลังพิมพ์ขอไปทานด้วยคนนะคะ" พิมพ์แค่แกล้งอยากจะกวนอารมณ์เอวา

"ได้สิครับ"

"ได้สิครับ.." ประโยคนี้เอวาเป็นคนพูดตาม แต่ก็ไม่ได้พูดเสียงดัง

พอประตูลิฟต์เปิดออกทั้งสองก็เข้าไปด้านใน และมีทศกัณฐ์ตามเข้ามากับพิมพ์ด้วย

เอวาและเกวลินต้องได้ขยับเข้าไปในสุด เพื่อให้คนที่เข้ามาใหม่ได้มีที่ยืน จังหวะที่ทศกัณฐ์เอื้อมมือไปจะกดหมายเลขชั้น พิมพ์ก็เอื้อมมาเหมือนกัน

"อุ้ย..ขอโทษค่ะใจตรงกันจังเลย"

"เดี๋ยวผมกดเอง" เพราะยังไงก็ขึ้นไปชั้นเดียวกันอยู่แล้ว