ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 75

เย็นวันเดียวกัน.. และเย็นวันนี้ก็มีปาร์ตี้ที่พุดตาลจัดขึ้นริมสระน้ำ

พอนางได้รับโทรศัพท์จากลูกชายว่าจะพาลูกสะใภ้ไปหาหมอ เพราะอยากจะให้เธอตรวจร่างกาย พุดตาลก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าถ้ามาทันก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วยกัน

ผ่านไปสักพักก็เห็นแขกที่นางต้องการอยากพบเดินเข้ามา

"สวัสดีค่ะคุณท่าน" เอวาพนมมือไหว้

"เรียกแม่ก็ได้นะ"

"เออ.."

"แต่ก็เอาตามที่เราสบายใจเลยนะ" ขณะที่พูดสายตานางมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ

"สวัสดีครับ"

"เราดูหน้าคุณจัง"

"หน้าคุ้นยังไงครับ"

"แม่เห็นหน้าเราแล้วนึกถึงหน้าใครสักคน"

"หน้าผมคงโหลมั้งครับ"

"แล้วเพื่อนอีกคนล่ะจ๊ะ"

"พี่เกวลินหรือคะ วันนี้ต้องได้กลับไปเอาของที่บริษัทค่ะ กว่าจะกลับมาคงพรุ่งนี้เช้า" เอวาหมายถึงบริษัทรับทำบัญชี และมันก็เป็นหนึ่งในแผนการของรามสูร เขาแค่อยากจะจบเรื่องนี้แบบเงียบๆ ถ้าให้สโรชาและเกวลินรู้เรื่องนี้ด้วย กลัวว่าเรื่องมันจะไม่จบ

"ดูทุกอย่างจะเหมาะเจาะจังเลยนะ" นางแค่เอ่ยพูดลอยๆ แต่มันก็ลอยเข้าหูของทั้งสอง "แม่ว่าเราทานข้าวกันดีกว่า"

จะเรียกว่าปาร์ตี้ก็คงไม่เต็มปากแล้ว เพราะเอาไปเอามาเหลือแค่สามคน

"ทานนี่สิคะ" เอวาตักอาหารส่งให้กับทศกัณฐ์ได้ทาน ชายหนุ่มก็อ้าปากรับอาหารนั้น เหมือนว่าเป็นคู่รักกัน "อร่อยไหมคะ"

"คุณให้ทานอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละครับ"

"ปากหวาน" มือเรียวเอื้อมไปหยิกแก้มของเขาเบาๆ "??" แต่ขณะนั้นเอวาหันไปมองเห็นเกวลินที่เดินเข้ามาพอดี

จนทศกัณฐ์และพุดตาลมองตามสายตา

"อ้าวไหนบอกว่าหนูกลับบริษัทไง มากินข้าวด้วยกันสิ"

"สวัสดีค่ะ มีงานเลี้ยงอะไรกันคะ" เกวลินถามออกไปพร้อมกับมองหน้าเอวาเล็กน้อย เพราะไม่ได้ยินเอวาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย

"ฉันนึกว่าพี่กลับบริษัทไปแล้ว"

"พี่จะมาเอาชุดไปเปลี่ยนพรุ่งนี้" เพราะพรุ่งนี้เกวลินคิดว่าจะเข้าบริษัทเลย

"ไหนๆ ก็มาแล้ว ทานข้าวด้วยกันก่อนสิจ๊ะ" พุดตาลเรียกคนให้เอาจานมาเพิ่ม

"ขอบพระคุณค่ะ" เกวลินนั่งลงเพราะไม่อยากเสียมารยาท แต่พอเกวลินนั่งลง เอวาก็ทำอะไรไม่ถูก

"ทำไมบรรยากาศดูแปลกๆ" ผ่านไปสักพักพุดตาลสังเกตได้ว่าคู่รักทั้งสองไม่ค่อยกระหนุงกระหนิงกันเหมือนช่วงแรก

"อ้อ.ทานนี่สิคะ" เอวาก็เลยตักอาหารส่งให้กับทศกัณฐ์ได้กินอีก

ไม่ต้องพูดถึงสายตาของเกวลิน เพราะตอนนี้เอาแต่มองทั้งสอง

"คุณก็ทานบ้างสิครับ"

พูดตาลเริ่มจับพิรุธได้ ที่จริงนางรู้แล้ว แต่แค่อยากรู้ว่าที่ทุกคนทำไปเพราะอะไร แล้วลูกชายของนางไปรู้จักกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไร

"ฉันขอตัวนะคะ" เกวลินทานไปได้เล็กน้อยก็ขอตัวเข้าไปเอาของ เพื่อจะกลับบริษัทตามคำสั่งของท่านประธาน

"พี่เกวลิน" เอวารีบตามเข้าไปในห้อง เพราะรู้ว่าเกวลินต้องเข้าใจผิดแน่ "พี่"

"ไม่ต้องพูดอะไรหรอก ยิ่งพูดมันก็ยิ่งเป็นการโกหก"

"ฉันไม่ได้โกหกพี่สักหน่อย"

"ถ้างั้นพี่คงไม่ใช่คนสำคัญอะไร"

"ฉันบอกพี่ยังไม่ได้จริงๆ"

เกวลินเก็บเอาเสื้อผ้าของตัวเองแล้วก็ออกจากห้องไป เอวาก็ได้กลับมานั่งลงที่เดิม

[โรงพยาบาล]

"อะไรนะครับคุณหมอ??" วันนี้เขาแค่พาเธอมาหาหมอเพราะข้ออ้าง ไม่อยากให้เธอไปร่วมงานปาร์ตี้ที่แม่จัดขึ้น แต่สิ่งที่ได้รับรู้มันทำให้รามสูร.... "คุณหมอตรวจผิดหรือเปล่าครับ"

"ผลตรวจออกมาชัดเจนมากครับ ถ้าคุณไม่แน่ใจเดี๋ยวผมเจาะเลือดแล้วตรวจใหม่"

"ฉันท้องจริงเหรอคะ?" สโรชาหันมองดูหน้าสามี ทุกครั้งเขาก็คุมกำเนิดด้วยตัวเองนี่ แล้วแบบนี้เขาจะคิดว่าลูกในท้องเป็นลูกของเขาไหม

"ก็ให้คุณไงคะ"

"ถึงแม้คุณจะไม่ใส่อะไรเลยก็สวย"

"คนบ้าที่ไหนจะไม่ใส่อะไรเลย"

"ก็ตอนอยู่บนเตียงไง"

"คุณ.."

"อายเหรอ"

"ฉันไม่ใช่คุณนี่ที่จะพูดเรื่องบนเตียงได้หน้าตาเฉย" หญิงสาวพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ

"ไม่พูดเรื่องบนเตียงก็ได้ งั้นเรามาพูดเรื่องในรถกันไหม"

"คุณรามสูร"

21 : 39 น.

"ร้อนนน" คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงขยับผ้าห่มออกจากร่างกายเมื่อเริ่มรู้สึกร้อน

"เธอจะเอายังไงกันแน่ ทีแรกบอกหนาว" ทศกัณฐ์พูดพร้อมกับเดินมาแหวกผ้าม่านหน้าต่างดู ว่าคนงานที่อยู่ด้านนอกกลับไปกันหมดหรือยัง แต่พวกเขาก็ยังคงทำความสะอาดอยู่

ที่จริงเขาพาเธอเข้ามาในห้องได้สักพักแล้ว เพราะเอวาเอาแต่ดื่มจนเมาไม่ได้สติ

ที่เอวาดื่มเพราะกลุ้มใจเรื่องเกวลิน

"??" พอทศกัณฐ์หันกลับมา ก็เห็นว่าคนบนเตียงถอดเสื้อผ้าออก เหลือทิ้งไว้แค่ไม่กี่ชิ้นบนร่างกาย ชายหนุ่มเดินเข้ามาดึงผ้าห่มคลุมตัวเธอไว้ให้

อึบ! แต่จังหวะนั้นมือของคนที่นอนอยู่บนเตียงได้กระชากร่างหนาให้ลงไปหา

"คุณรู้ไหมว่าฉันรักคุณ"

"อะไรนะ?"

"ฉันรักคุณ จูบฉันหน่อยสิคะ" ริมฝีปากบางยื่นเข้ามาเพื่อขอให้อีกฝ่ายจูบ

"???" แต่เธอก็ไม่ได้ยื่นมาจนชิดริมฝีปากของเขา ทศกัณฐ์มองริมฝีปากงามเข้ารูปนั้นเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะขยับใบหน้าเข้าไปหา..