ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 89

เกวลินที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบลูบหลังให้กับเอวาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสำลัก

"พี่ว่าเข้าห้องน้ำดีกว่า" ไม่ต้องถามก็รู้แล้วว่าทำไมเอวาถึงมีอาการแบบนี้

เกวลินหยิบเอาถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้วเดินตามไปที่ห้องน้ำ

พอเอวากลับออกมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ที่นี่แล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ถามใครว่าเขาไปหรือยัง หญิงสาวกลับมานั่งลงที่โต๊ะประจำตำแหน่ง ถึงแม้ว่าจะไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย แต่เธอก็ต้องทำ เพราะต้องอยู่ต่อไปให้ได้ คิดว่าทำงานอีกสัก 3-4 เดือนก็จะกลับไปบ้านนอกหายายแล้ว

ผ่านไปสักพักก็เห็นว่าพิมพ์ย้ายของกลับมาที่เดิม เอวาเริ่มหัวใจเต้นแรงขึ้น ไม่ใช่ใช่ไหม?

แต่ขณะที่กำลังมองแบบใช้ความคิดอยู่ พิมพ์ที่กำลังจัดวางของมองด้วยหางตามาเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มเยาะ

ใช่เขาจริงๆ ด้วย เขาจะกลับมาอีกทำไม เห็นแค่นี้ไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว

ก๊อก ก๊อก พิมพ์เคาะประตูเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดเข้าไป

"ผู้จัดการต้องการอะไรเรียกพิมพ์ได้เลยนะคะ ตอนนี้พิมพ์กลับมารับตำแหน่งเลขาของผู้จัดการเหมือนเดิมแล้วค่ะ"

ทศกัณฐ์ที่ยืนมองทอดสายตาออกไปนอกอาคาร ค่อยๆ หันกลับมา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ชายหนุ่มเดินไปนั่งลงพร้อมกับหยิบงานขึ้นมาเปิดดู

"เดี๋ยวพิมพ์จะออกไปเอาเครื่องดื่มเข้ามาให้นะคะ"

เขาก็ยังคงไม่ได้เจรจาด้วย ..เย็นชาแบบนี้แหละชอบ คอยดูนะจะทำให้อ่อนระทวยในอ้อมกอดของเราไปเลย

พิมพ์ไปชงกาแฟแล้วก็นำมันเข้ามาให้กับทศกัณฐ์

"ผู้จัดการจะรับอะไรอีกไหมคะ"

"ไม่แล้ว"

"พิมพ์ดีใจนะคะที่ผู้จัดการกลับมา ยังกลัวเลยว่าจะไม่เจอหน้าคุณอีก" พอเขาเริ่มพูดด้วยพิมพ์ก็ไม่ทิ้งโอกาสให้เสียเปล่า

และจากที่ทศกัณฐ์ไม่ได้มองคนตรงหน้าเลย เขาก็กรอกสายตาขึ้นมองเล็กน้อย

"ดีใจทำไม"

"คุณทศรู้ไหมว่าตั้งแต่คุณออกไปพิมพ์ก็คิดถึง พิมพ์อยากจะบอกความรู้สึกที่มีต่อ.." พิมพ์หยุดพูดเล็กน้อยเพื่อเป็นจริตมารยาหญิง อยากให้ผู้ชายเป็นฝ่ายถามบ้าง

"ขอบใจนะ"

ขอบใจ? เราพูดตั้งเยอะตอบมาแค่นี้เองเหรอ แต่ก็ดีกว่าเขาไม่คุยด้วย "พิมพ์ยินดีอยู่เคียงข้างผู้จัดการตลอดไปค่ะ อย่าไปไหนอีกนะคะ" มือสองข้างของพิมพ์วางลงที่โต๊ะทำงานแล้วก็โน้มตัวลงมาเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นร่องหน้าอก

"คุณไม่มีอะไรทำแล้วเหรอ" เขาผ่านสนามรบมาโชกโชน ทำไมแค่นี้จะดูไม่ออก

"ผู้จัดการมีใครหรือยังคะ"

"ถ้าผมไม่มี แล้วจะทำไมเหรอ"

พิมพ์คิดว่าตัวเองต้องรีบทำคะแนนแล้ว ถ้าปล่อยไปนานกว่านี้เอวาต้องแซงหน้าแน่ แต่แบบผู้จัดการจะไปสนใจผู้หญิงที่กำลัง..

"ถ้าคุณทศอยากให้พิมพ์ทำมากกว่าหน้าที่เลขา พิมพ์ก็ยินดีนะคะ"

ก๊อก ก๊อก

แต่ทศกัณฐ์ยังไม่ได้ตอบอะไรประตูห้องก็มีคนมาเคาะ

"เข้ามา"

"ท่านประธานบอกให้ผู้จัดการไปพบหน่อยค่ะ" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นพิมพ์มีท่าทางที่ยั่วยวน เสื้อที่ใส่มิดชิดมาทั้งวันตอนนี้ถูกปลดกระดุมลงแทบจะเห็นจุกหน้าอกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่รู้นะว่าเป็นฝีมือของใครที่ปลดมันออก

"เดี๋ยวก่อนสิ" เอวาแจ้งเรื่องที่ได้รับมอบหมายมาเสร็จ และกำลังจะออกไป

"คุณทศต้องการอะไร ใช้พิมพ์ทำก็ได้นี่คะ"

"คุณออกไปก่อน"

"คะ?" นอกจากเขาจะไม่ใช้แล้วยังไล่ออกจากห้อง

พอคุยงานกับรามสูรเสร็จแล้วทศกัณฐ์ก็กลับมาห้องทำงาน และตอนนี้ก็ใกล้เวลาเลิกงานเต็มที

"กาแฟค่ะ" พิมพ์รีบชงกาแฟแล้วเดินตามเขาเข้ามาในห้อง

"คุณไม่ดูเวลาเลยเหรอ" สายตาคมมองกาแฟแก้วนั้นเล็กน้อย

"ดูเวลา?"

"ให้ผมกินกาแฟตอนนี้ แล้วจะได้นอนตอนไหน"

"อุ้ยพิมพ์ลืมไปค่ะ แต่..ถ้านอนไม่หลับ ก็ทำอย่างอื่นแทนสิคะ" พิมพ์เดินอ้อมไปยืนข้างๆ พร้อมกับขยับนิ้วไปแตะลำแขนของเขาที่นั่งอยู่

สายตาทศกัณฐ์ เหลือบมองดูนิ้วนั้นเล็กน้อย มันยิ่งทำให้พิมพ์ได้ใจ ขยับนิ้วขึ้นมาแบบมารยาหญิง เผื่ออีกฝ่ายจะกระชากลงไปนั่งตัก

"คุณไม่ชอบเป็นเลขาเหรอ"

"แล้วแต่คุณจะให้เป็นหรือไม่ให้เป็น พิมพ์พร้อมทำตามคำสั่งเสมอ"

สายตาคมยังคงมองนิ้วที่ขยับมาจนจะถึงซอกคอของเขาอยู่แล้ว

"พิมพ์มีอีกเรื่องที่อยากจะบอกคุณทศค่ะ" พิมพ์ตัดสินใจดักทางคู่ต่อสู้ไว้ก่อนดีกว่า เขาจะได้ตัดสินใจได้เร็ว ว่าต้องเลือกใคร

"มีอะไร"

"ก็เรื่องแม่เลขาท่านประธานนั่นน่ะสิคะ"

"ทำไม"

"ตอนนี้คนเขารู้กันทั่วบริษัทแล้วค่ะ ว่าแม่นั่น.." พิมพ์พูดทิ้งช่วงไว้เล็กน้อย เพื่อให้อีกคนสนใจในคำพูดตัวเองมากขึ้น

และมันก็ได้ผล จากที่เขามองแค่หางตา ตอนนี้ใบหน้าคมหันมองมาให้ความสนใจ กับสิ่งที่พิมพ์กำลังจะพูด "ว่ามาสิ"