ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 98
สรุปบท บทที่ 98: ภรรยาที่(ไม่)รัก
ตอน บทที่ 98 จาก ภรรยาที่(ไม่)รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 98 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ภรรยาที่(ไม่)รัก ที่เขียนโดย ชะนีติดมันส์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"เปิดทาง" พลเอกเรวทัตมาทันได้ยินสิ่งที่รามสูรพูด ท่านไม่คิดว่าลูกชายสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย จะมีความเป็นห่วงเป็นใยกันขนาดนี้ ท่านได้เซ็นต์อนุมัติให้ทศกัณฐ์ร่วมรบในครั้งนี้ ถ้าสั่งยกเลิกแผนการ มันอาจจะขัดต่อเจตนารมณ์ แต่ถ้ารามสูรสามารถหยุดทศกัณฐ์ได้นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง
รามสูรให้ลูกน้องจัดเตรียมเรือรออยู่แล้ว เพียงแต่เขาถูกขวางไม่ให้ลงเรือ
"ให้ฉันไปด้วยนะคะ" เอวาคิดว่าถ้าเธอตามไปคงจะช่วยพูดได้อีกแรง
"อย่าเลย รออยู่นี่ทั้งสองคน" ในขณะที่พูดเขาได้มองไปที่ภรรยาด้วย
"คุณรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวตามไม่ทัน" สโรชาคิดว่าถ้าเธอขอไปด้วยกลัวว่ามันจะเป็นการถ่วงเวลามากกว่า
"ฝากบอสช่วยพาคุณทศกัณฐ์กลับมาให้ได้นะคะ" เอวาพูดฝากทั้งน้ำตา ใครเห็นก็อดสงสารไม่ได้ จนพุดตาลที่ยืนอยู่ใกล้เอื้อมมือมา ตบไหล่ของเธอเบาๆ
พอลงเรือได้รามสูรก็สั่งให้เรือออกจากท่า ความเร็วของเรือลำนี้แน่นอนว่ามันต้องเร็วกว่าเรือลำใหญ่แบบเรือรบแน่ และเขาก็ให้ใช้ความเร็วได้เต็มที่ ทุกคนที่ยืนอยู่บนฝั่งมองเรือลำนั้นไปจนลับสายตา
"เรากลับกันเถอะ" พุดตาลชวนลูกสะใภ้ทั้งสองคน เพราะนางถือว่าทศกัณฐ์เป็นลูกชายเหมือนกัน
"เดี๋ยวคืนนี้จะกลับไปค้างที่บ้านด้วย" พลเอกเรวทัตเอ่ยพูดขึ้นตอนที่ภรรยาเดินหันหลังให้แล้ว
"ไม่ต้องหรอกค่ะ" แต่นางตอบโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองเลย
เอวาและสโรชามองหน้ากัน เพราะดูบรรยากาศจะแปลกๆ
"ไม่อยากรอฟังข่าวลูกเหรอ" เหตุผลของพลเอกเรวทัตฟังขึ้น เพราะการที่จะรู้ข่าวลูกชายต้องผ่านทางกองทัพเท่านั้น
"บ้านหลังนั้นเป็นของคุณอยากไปเมื่อไรก็ไปสิ" ดวงตาที่แฝงไว้แต่ความเศร้ากรอกมองดูสามีเล็กน้อย ก่อนที่จะพาลูกสะใภ้ทั้งสองมาที่รถ
[บ้านพลเอกเรวทัต]
สโรชาอดมองตามสายตาของแม่สามีไม่ได้ นางมองกลับไปด้านหลังหลายครั้งแล้ว คงอยากรู้ว่าสามีจะตามมาจริงไหม
"เข้าบ้านกัน" พอรถคันหรูจอด นางก็เลยชวนทั้งสองเข้าบ้าน
"ตาหนู.." มาถึงบ้านไม่คิดว่าลูกชายจะอยู่ที่นี่
"แม่ให้คนรับมาเอง เอาไว้ที่นั่นก็กวนคุณยายไม่ได้หลับไม่ได้นอน"
"ค่ะ" สโรชาก็คิดอยู่ว่าอยากรับลูกมาด้วย แต่คุณย่าไม่ได้ทำแค่คิด ท่านจัดการทุกอย่างไวกว่าแสงซะอีก
เอวาแอบมองดูใบหน้ารามิล ถ้าเธอได้ลูกชายคงจะหน้าตาไม่แตกต่างจากนี้มาก เพราะพ่อของลูกเธอก็หน้าไม่ได้แตกต่างจากท่านประธานมากนัก
เย็นวันเดียวกัน..
เอวาให้รถตู้มาส่งเกวลินที่บ้านหลังนี้ เพราะไม่อยากให้พี่นอนเหงาอยู่คนเดียว ถึงยังไงเธอก็ต้องได้รอฟังข่าวเขา
"ผู้จัดการต้องปลอดภัยกลับมา" เกวลินเอื้อมไปกุมมือเอวาเพื่อเป็นกำลังใจ
"ใช่ค่ะเขาต้องปลอดภัยกลับมาหาลูก" มือเรียวลูบท้องตัวเอง เธอไม่คิดจะปิดบังใครอีกแล้ว
ทั้งสองขอมาพักที่เรือนรับรองริมสระน้ำ เพราะเคยพักที่นี่มาก่อน พอทานข้าวเย็นร่วมกันเสร็จ พวกเธอก็เลยกลับมาที่ห้อง วันนี้เกวลินนอนเป็นเพื่อนกลัวเอวาคิดมาก
เช้าวันต่อมา..
รอทั้งคืนก็ไม่มีใครส่งข่าว จนถึงตอนเช้า เกวลินต้องได้ออกไปทำงาน ส่วนเอวายังขออยู่ฟังข่าวเขาก่อน
ผ่านไปอีกวัน..
"พี่จากยายมาเกือบปีแล้วอยากกลับไปเยี่ยมท่าน"
"ถ้างั้น.." สโรชากำลังจะบอกว่าถ้างั้นเธอจะไปส่ง แต่ถูกเอวาพูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก ฝากดูแลพี่เกวลินด้วยแล้วกัน" เอวารู้ดีว่ายังไงลูกน้องของเขาก็ตามเธออยู่แล้ว และเธอก็ไม่คิดจะห้ามถ้าพวกเขาจะไปด้วย เธอไม่อยากให้เขาที่ไปทำงานเพื่อชาติห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ถ้าจะให้นอนรออยู่แบบนี้ ขอกลับไปอยู่กับยายดีกว่า
พอเอวาออกมาก็เห็นรถลูกน้องของเขาของจอดอยู่หน้าบ้านจริงๆ
"คุณผู้หญิงจะไปไหนครับ"
"พวกคุณได้พักผ่อนกันบ้างหรือยัง" เพราะดูเหมือนทุกคนจะยังไม่ไปไหนเลย แต่ก็ไม่ได้ใส่ชุดเดิม
"พวกเราอยู่ได้ครับ" ทุกคนไม่ใช่บุคคลธรรมดา และพวกเขาถูกฝึกมาจนร่างกายแข็งแกร่ง
"ฉันจะกลับบ้านนอกหายาย"
"กลับบ้านนอก??" ชาติหันมองไปดูลูกน้องอีกคน
"พวกคุณพาฉันไปได้ไหมล่ะ"
"ดะ..ได้ครับ" เอาวะยังไงก็ต้องได้แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าก่อน
เอวานั่งด้านหลังของรถโดยมีลูกน้องของเขาเป็นคนขับและนั่งหน้าอีกคน
€£¥฿&$%# มันคือการส่งข้อความรหัสไปสู่อีกคน ที่ไม่สามารถส่งเป็นภาษาที่คนทั่วไปอ่านเข้าใจได้ เพราะพวกเขาต้องได้ส่งข้อความข้ามประเทศ และอาจจะมีศัตรูที่รอจับสัญญาณอยู่
฿¥£€$% {"ดูแลเธอให้ดี ถ้ามีอะไรสำคัญก็ส่งข่าวมาอีก"}.
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยาที่(ไม่)รัก