ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 99

"ยาย" เอวาลงจากรถตุ๊กๆ ก็รีบเข้าไปหายายที่นั่งเล่นอยู่แคร่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน

"วามาไงลูก" คนเป็นยายเอื้อมไปกอดหลานสาวไว้แน่น

"คิดถึงยาย"

"ยายก็คิดถึงหนู แล้วนี่มันถึงวันหยุดแล้วเหรอ" ตามปกติแล้วหลานสาวจะกลับมาบ้านได้แค่ช่วงเทศกาลหยุดยาว ยายยังคงนับวันนับคืนรออยู่เลย

"ทางบริษัทใจดีให้กลับมาบ้านได้ค่ะ" ที่เธอต้องได้นั่งรถตุ๊กๆ เข้ามา เพราะกลัวยายตกใจ เดี๋ยวคิดว่าเป็นหนี้จนเจ้าหนี้ตามมาที่บ้าน เพราะยายเคยเป็นหนี้คนพวกนี้มาก่อน แต่ช่วงหลังก็ใช้หนี้หมดเพราะเอวาให้ยายเอาที่ดินไปกู้เงินในระบบ

ชาติและลูกน้องอีกคนก็เลยต้องได้คอยดูแลเอวาอยู่ห่างๆ

หลายวันผ่านไป,,

"หนูเปิดหาอะไรอยู่ลูก" ยายแอบสงสัยเพราะเห็นหลานสาวเปลี่ยนช่องทีวีจนลายตาไปหมดแล้ว

"ก็เปิดไปเรื่อยล่ะค่ะยาย" ว่าแล้วเอวาก็กดไปอีกช่อง เธอพยายามหาข่าวสงคราม ว่าตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่สถานีโทรทัศน์ก็ไม่นำข่าวมาเล่า ทั้งๆ ที่มีเรือรบจากประเทศของตัวเองไปด้วย

"ยายลืมไปเลยว่าจะเอาใบเสร็จมาให้เรา" ว่าแล้วคนเป็นยายก็รีบลุกเดินไปเปิดกระเป๋าสำหรับเก็บเอกสารสำคัญ

"ใบเสร็จอะไรคะ" ขณะที่คุยกับยายเธอยังคงกดหาช่องไปเรื่อยๆ

"ก็ใบเสร็จที่ธนาคารส่งมาให้ ธนาคารบอกว่าถ้าว่างวันไหนให้ไปรับโฉนดที่ดินออกมาได้เลย" ยายก็เลยนำใบเสร็จที่ถูกนำส่งมาทางไปรษณีย์ให้

"ใช้หนี้หมดแล้วหรือคะยาย ทำไมเขาถึงให้ไปเอาใบที่ดินออกมาได้" หญิงสาวคิดว่ายายเป็นคนไปจ่าย..แล้วเอาเงินที่ไหนไปจ่ายล่ะ

"อ้าวยายนึกว่าเราเป็นคนจ่ายมาไม่ใช่เหรอ" เพราะทุกสิ้นปีหลานสาวต้องได้จ่ายดอกเบี้ยเอง

"ฉันเหรอ??" เห็นยอดเงินในใบเสร็จนั้นแล้ว เอวาก็รีบเดินออกมาจากบ้าน เธอมองซ้ายมองขวาหาลูกน้องของเขาที่อยู่แถวนี้

และก็ได้เห็นอะไรแว๊บๆ อยู่มุมข้างรั้วที่มีต้นกระถิน

"ออกมา"

และทันใดนั้นชาติที่แอบอยู่ก็ค่อยๆ โผล่หน้าออกมา

"เรื่องใบเสร็จนี้มันหมายความว่ายังไง"

"ผมว่าคุณรอถาม.."

"ถ้าพวกคุณรู้ก็บอกมาเลยสิ"

ชาติก็เลยต้องได้เล่าให้ฟัง ถ้าไม่งั้นคงถูกขู่เล่นงานอีกแน่

พอได้รับฟังความจริงแล้วไม่รู้ว่าน้ำตามาจากไหนบ้าง

"เขารู้ได้ยังไง" เอวาหมายถึงว่าทศกัณฐ์รู้ได้ยังไงว่าเธอเอาที่ดินไปจำนอง เพราะลูกน้องของเขาบอกว่าเจ้านายให้จัดการเรื่องไถ่ถอน

"ผมว่ารอถามท่านดีกว่าครับ"

"ฉันจะกลับแล้ว" อยู่กับยายก็ไม่เป็นอันทำอะไรอยู่ดี แถมไม่รู้ข่าวคราวของเขาเลย ถ้าอยู่ใกล้รามสูรยังพอรู้ข่าวทางนั้นอยู่บ้าง

พอชาติได้ยินว่าภรรยาของท่านจะกลับ ก็รีบเรียกรถให้มารับ

"รถใครเหรอลูก" ยายเดินออกมาส่งหลานที่หน้าบ้าน เพราะเธอต้องได้ร่ำลายายก่อนอยู่แล้ว

"วาขอติดรถกลับกับรุ่นพี่ที่ทำงานค่ะ พอดีพวกเขาผ่านมาทางนี้.. วากลับก่อนนะยาย"

ทั้งสองกอดลากันอยู่ครู่หนึ่งเอวาก็ขึ้นรถ

พอรถวิ่งออกจากซอยไป เพื่อนบ้านก็คันปากอยากเม้าท์มาก

"ตกลงผู้ชายที่ไหน"